Άρθρο του Νίκου Κοσμόπουλου
Η τρομοκρατική επίθεση στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για την Μόσχα. Οι αναλύσεις κάθε είδους, από τις συνομωσιολογικές έως και τις εμπεριστατωμένες σε θέματα ασφαλείας και τρομοκρατίας- πάντα από τη γωνία της γεωστρατηγικής- δίνουν και παίρνουν.
Η επίθεση στην Ρωσία αναμφιβόλως αποτελείται από σπασμένα κομμάτια ενός παζλ που θα πρέπει να βρούμε και να τα αναλύσουμε ένα-ένα.
Πολλοί αναφέρουν πως το χτύπημα στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης πραγματοποιήθηκε σε αντίποινα από τον Daesh, λόγω της πετυχημένης επέμβασης του ρωσικού στρατού στη Συρία κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Η Ρωσία επενέβη με μια κίνηση-ματ στη Συρία και κατάφερε να στριμώξει ΗΠΑ-Σαουδική Αραβία και Ισραήλ στην περιοχή, περιπλέκοντας τα πράγματα και απειλώντας ακόμη και με αλλαγή του status quo στη Μ.Ανατολή.
Η Μόσχα γνωρίζει ότι η Συρία είναι χρήσιμη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για συζητήσεις με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως και για άλλα σημαντικά θέματα.
Παράλληλα, η πρόθεση παρέμβασης της Ρωσίας στην συνεχιζόμενη κρίση στην Λιβύη και η πρόσφατη ανάπτυξη Ειδικών Δυνάμεων σε αεροπορική βάση στην Αίγυπτο, έχουν προκαλέσει την αντίδραση στον κόσμο των τζιχαντιστών.
Σε περίπτωση δε που το “χαλιφάτο” του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία καταρρεύσει κάποια στιγμή- κάτι που φαίνεται πολύ πιθανό- τότε οι στρατολογημένοι κάτω από την σημαία του ISIS ξένοι μαχητές θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους με στόχο να σκορπίσουν τον θάνατο.
Οι Τζιχαντιστές όπως φαίνεται, ενοχλούνται για την ανάμιξή του Βλαντιμίρ Πούτιν στον εξαετή συριακό εμφύλιο και την βοήθεια που παρείχε στον πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ, καθώς και για την “συνεργασία” με το Ιράν και την λιβανέζικη “Χεσμπολαχ” και εξαπολύουν ευθείες βολές στην Κρατική Ρωσική Δούμα.
Η πολιτική της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή δεν είναι ο μόνος παράγοντας που εξαγριώνει το Ισλαμικό κράτος. Οι επιχειρήσεις του ρωσικού Στρατού εναντίον των διαφόρων εξτρεμιστικών οργανώσεων μαχητών από την Ινγκουσετία και την Οσετία στον Καύκασο, ανεβάζει το θερμόμετρο στην Ρωσία με αποτέλεσμα να μην εφησυχάζει κανείς. Η Ρωσία ανέκαθεν παρενέβαινε στρατιωτικά προσπαθώντας να ελέγξει τις ομάδες αυτές ,ωστόσο ειδικοί αναλυτές παρατηρούν ότι η βασική ιδεολογία που χαρακτήριζε τις παραπάνω ομάδες μεταλλάχθηκε από κοσμική-εθνικιστική σε ισλαμιστική.
Η παρέμβαση της Μόσχας στον συριακό εμφύλιο επιτάχυνε τις αλλαγές στην περιοχή του Καυκάσου. Οι εξτρεμιστικές – τζιχαντιστικές οργανώσεις εκεί έχουν προχωρήσει σε έναν αγώνα στρατολόγησης μαχητών και συγκέντρωσης πόρων για τρομοκρατικές επιχειρήσεις. Η αναχώρηση δε μαχητών από τον Καύκασο για την Συρία οδήγησε μεν στον περιορισμό της βίας στην Τσετσενία, αλλά η τρομοκρατική πίεση αυξήθηκε στην περιοχή του Νταγκεστάν.
Από την άλλη, η δύση, κατηγορεί την Ρωσία για λανθασμένη πολιτική, καθώς στην πράξη εξασφαλίζει την δημιουργία νέων γενεών διψασμένων για εκδίκηση – με ή χωρίς το προσωπείο του Ισλάμ.
Η βαθύτερη ανάμιξη της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή καθιστά σαφές ότι η Μόσχα έχει ήδη διαλέξει με ποιόν είναι. Και αυτή η στρατηγική επιλογή μπορεί να έχει αντίκτυπο στο εσωτερικό της Ρωσίας του Πούτιν.
Τρανταχτό παράδειγμα της πολιτικής του Πούτιν που αναφέρει η δύση, ήταν η τελευταία τρομοκρατική επίθεση, η οποία σίγουρα θα αλλάξει τις ισορροπίες τους εσωτερικού της Ρωσίας, καθώς αυτή η περίοδος έως τον Μάρτιο του 2018 κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική και ρευστή λόγω των προεδρικών εκλογών και του ποδοσφαιρικού μουντιάλ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Την ίδια στιγμή ο αντιπολιτεύομενος Αλεξέι Ναβάλνι πιέζει την ρωσική κυβέρνηση να παραιτηθεί με αποτέλεσμα στα τέλη Μαρτίου να συλληφθούν εκατοντάδες οπαδοί στη διάρκεια διαδηλώσεων κατά της διαφθοράς.
Ως γνωστόν, κάθε τρομοκρατική ενέργεια, ανεξαρτήτως του κόστους που θα επωμιστεί η κάθε κυβέρνηση- Κράτος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν η παλιά γνώριμη συνταγή, με πρόσχημα τη μάχη εναντίον του εξτρεμισμού, στην ενίσχυση των μυστικών υπηρεσιών και τον έλεγχο των κοινωνικών δικτύων, έχοντας σαν αποτέλεσμα την πίεση της εξουσίας επί των αντιπολιτευομένων και των κοινωνικών ομάδων που προβάλουν αντιστάσεις.
Αυτό που θα πρέπει να έχουμε πάντα στον νου μας είναι πως τα πιόνια της παγκόσμιας σκακιέρας ελίσσονται διαρκώς και οι συμμαχικές συνεργασίες που πραγματοποιούν, καθιστούν ένα “σκληρό πόκερ” .
Αν δούμε πως “παίζουν” οι ηγέτιδες δυνάμεις μαζί με τις συμμαχίες τους, μπορούμε να παρατηρήσουμε πως κάθε κίνηση μεμονωμένη που γίνεται στον παγκόσμιο χάρτη-συνδέεται με το παιχνίδι της τακτικής των χωρών που έχουν αρχηγικό ρόλο στον πλανήτη.
Η Επίθεση λοιπόν στην Αγία Πετρούπολη, μπορεί ναι μεν να πραγματοποιήθηκε από κάποιον πυρήνα ισλαμιστικής οργάνωσης αλλά δεν θα πρέπει να αφεθούμε να την αναλύουμε υπό το πρίσμα ενός επιφανειακού συμβάντος. Αντίθετα θα πρέπει να ακονίσουμε τα μυαλά μας με στόχο να να δούμε ποια ήταν τα πραγματικά κίνητρα της επίθεσης.
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
