Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ μας αφορά όλους

Λίγες ημέρες πριν από τη γιορτή του Εβραϊκού Πάσχα, τη γιορτή της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο προς τον δρόμο της ελευθερίας, το Ιράν εξαπέλυσε επίθεση το Ισραήλ.  Όπως ακριβώς συμβολικά και σημειολογικά η Χαμάς επέλεξε την 7η Οκτωβρίου 2023, 50 χρόνια μετά την επίθεση της Αιγύπτου και Συρίας στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (1973, 6 Οκτ.), την πιο ιερή γιορτή των Εβραίων, την ημέρα του Εξιλασμού.

Γράφει ο *Χρήστος Μπαξεβάνης

Εδώ και χρόνια το Ιράν ενεργεί εναντίον του Ισραήλ άμεσα αλλά και μέσω των πληρεξουσίων του. Όλα αυτά τα χρόνια το Ιράν δεν έχει ποτέ επιτεθεί απευθείας στο Ισραήλ από το έδαφός του, αλλά χρησιμοποίησε κυρίως τρομοκρατικές οργανώσεις και πολιτοφυλακές στη Γάζα, το Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο. Η Τεχεράνη εκτέλεσε μια μείζονα επίθεση για να εξισορροπήσει εκ νέου την εξίσωση αποτροπής με το Ισραήλ. Το Ισραήλ έχει κάθε λόγο μπορεί να είναι ικανοποιημένο με τον πρωτοφανή ρυθμό αναχαίτισης, την εξαιρετική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία σε ένα πλαίσιο συνασπισμού και πάνω από όλα, το γεγονός ότι υπήρξαν ελάχιστες ζημιές από την ιρανική επίθεση. Το Ισραήλ εδώ και χρόνια επενδύει σε συστήματα αεράμυνας, σε εκπαιδεύσεις και καταφύγια, όχι σε τούνελ και μίσος.

Ταυτόχρονα, πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει μια αυστηρή απάντηση προκειμένου να αποτραπούν τέτοια γεγονότα στο μέλλον και να τραβηχτεί μια κόκκινη γραμμή για το Ιράν ώστε να μην επαναλάβει παρόμοια απάντηση. Η επίθεση του Ιράν συνιστά κήρυξη πολέμου και το Ισραήλ δικαιούται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο να απαντήσει, σε χρόνο και με τον τρόπο που αυτό θα επιλέξει, στη νομική βάση των αντιποίνων , καθώς στη βάση του δόγματος της προληπτικής άμυνας.

Ορισμένοι επικαλούνται το προηγούμενο χτύπημα στην πρεσβεία του Ιράν για να δικαιολογήσουν την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ. Αποσιωπούν όμως το γεγονός ότι εντός της πρεσβείας υπήρχε συνάντηση με ηγετικά στελέχη της Χαμάς και το πιο σημαντικό όλων: δεν είναι το Ισραήλ που χτύπησε το Ιράν, αλλά το Ιράν το οποίο χτυπάει εδώ και έξι μήνες το Ισραήλ από επτά διαφορετικά μέτωπα. Δεν υπάρχει χειρότερο ψέμα από τη μισή αλήθεια.

Το καθεστώς του Αγιατολάχ στο Ιράν είναι ένα εξτρεμιστικό καθεστώς με ηγεμονικές φιλοδοξίες στη Μέση Ανατολή. Είναι ένα καθεστώς που έχτισε σε όλη τη Μέση Ανατολή ένα δίκτυο ισχυρών πληρεξουσίων: τους Χούθι στην Υεμένη, την Χεζμπολάχ στο Λίβανο, που στην πραγματικότητα ελέγχει το καθεστώς του Λιβάνου. Ένας από τους πληρεξουσίους τους είναι η Χαμάς. Όλο αυτό το δίκτυο αποφάσισε να εμπλακεί σε πόλεμο με το Ισραήλ. Σε αυτό το δίκτυο των πληρεξουσίων ο κύριος κινητήριος μοχλός είναι το Ιράν.

Οι δημοκρατίες δεν πηγαίνουν σε πόλεμο ελαφρά τη καρδία. Το Ισραήλ είναι σε πόλεμο επειδή του επιβλήθηκε. Το Ισραήλ εξαναγκάστηκε να προχωρήσει σ’ αυτό τον πόλεμο όταν η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς αποφάσισε να ανοίξει μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του και στις 7 Οκτωβρίου πραγματοποίησε μια από τις πιο φρικτές και βάρβαρες σφαγές ισραηλινών πολιτών και απήγαγε πάνω από 250 Ισραηλινούς και υπηκόους άλλων χωρών. Ο πόλεμος επιλέχθηκε και ξεκίνησε από τη Χαμάς και ως εκ τούτου μέχρι να παραδώσει τα όπλα ή να φύγει από τη Γάζα και μέχρι να απελευθερώσει όλους τους ομήρους, ο πόλεμος θα συνεχιστεί. Βρισκόμαστε στη μέση ενός πολέμου. Δεν είμαστε προς το τέλος.  Διαλύθηκαν ήδη 18 τάγματα της διοίκησης, αλλά έχουν απομείνει ακόμη έξι στην πόλη Ράφα και στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας και φυσικά δεν  απελευθερώθηκαν όλοι οι όμηροι. Η Χαμάς εξακολουθεί να κρατάει 133 ομήρους, αρνούμενη οποιαδήποτε πληροφορία για την κατάστασή τους, οποιαδήποτε πρόσβαση για τον Ερυθρό Σταυρό ή άλλους οργανισμούς.

Νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους θαλάμους αερίων για τους Εβραίους, το Άουσβιτς και το Νταχάου. Ωστόσο, όχι. Το απόλυτο κακό έχει επιστρέψει με παλιές συνταγές ολοκληρωτισμού. Το σημερινό χτύπημα του Ιράν στο Ισραήλ είναι χτύπημα στις οικουμενικές αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, είναι πλήγμα στις βαθύτερες αξίες και αρχές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του Δυτικού μας Πολιτισμού. Όπως ο συναγερμός εισερχομένων πυρών ηχεί στο Ισραήλ καθημερινά, στον δυτικό κόσμο ηχεί καθημερινά ο συναγερμός της απειλής εναντίον των δημοκρατικών αξιών και των κοινωνιών μας από τον ισλαμιστικό φονταμενταλισμό.

Η Δύση οφείλει επιτέλους να συνειδητοποιήσει πως απέναντι στη ριζοσπαστική τζιχαντιστική ιδεολογία και στη διεθνή ισλαμιστική τρομοκρατία δεν χωρά καμία πολιτική κατευνασμού. Δεν μας επιτρέπεται να ξαναζήσουμε το ιστορικό λάθος του Μονάχου. Καμία ανοχή σε κράτη και τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν διακηρυγμένο στόχο τους τον αφανισμό του Κράτους του Ισραήλ και την εξόντωση των απανταχού της γης Εβραίων. Σε αυτή την πραγματικότητα δεν χωρούν «ναι μεν αλλά», επιλεκτική ευαισθησία και μονόπλευρος ανθρωπισμός. Καθώς το Ισραήλ, το προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού πολιτισμού στη Μέση ανατολή, δίνει μια μάχη όχι μόνο για τη ύπαρξη του, αλλά συνολικά για τον ελεύθερο και πολιτισμένο κόσμο, για τις κοινές μας αξίες και αρχές, εμείς δεν μπορεί παρά να στεκόμαστε με αλληλεγγύη δίπλα του, λέγοντας με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ».

Οφείλουμε να διδασκόμαστε από την ιστορία. Να μην επιτρέψουμε να ζήσει η ανθρωπότητα ξανά τέτοια θηριωδία. Στην οδυνηρή μνήμη του Ολοκαυτώματος και απέναντι στις δολοφονικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα, μέχρι τους σύγχρονους εκφραστές τους , μια μακρά γενεαλογία του κακού, η «Προέλαση της Ελευθερίας» τελικά θα έχει τον τελευταίο λόγο.

*Ο Χρήστος Μπαξεβάνης είναι Διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ – Διεθνολόγος και πρ. Ειδικός Εμπειρογνώμων στην ΕΕ