Επιβεβλημένη η πρόσβαση των ΜμΕ στα φθηνά δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης

Η έμπρακτη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, μέσω της δανειοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων-που καταβαραθρώθηκαν κατά την πανδημία- από το πακέτο φθηνών δανείων 12,7 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, είναι μέγα ζητούμενο για άπαντες. Αρχικώς για την κυβέρνηση, που διαπίστωσε έστω και καθυστερημένα και κατόπιν των ευρωπαϊκών υποδείξεων, ότι η πρόσβαση στον φθηνό δανεισμό ήταν «προνόμιο» λίγων και ως εκ τούτου αναγκάστηκε να αναθεωρήσει, σκεπτόμενη τρόπους και μεθόδους προκειμένου τα φθηνά δάνεια να μοιραστούν σ’ όσον το δυνατόν περισσότερες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Το «άπλωμα» της δανειοδότησης από το Ταμείο Ανάκαμψης, ωστόσο, δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση, τουναντίον εξελίσσεται σε γρίφο για δυνατούς λύτες. Οι τραπεζίτες εκφράζουν ανοιχτά τις αντιρρήσεις τους στο ενδεχόμενο να ανοίξουν την κάνουλα της δανειοδότησης, τόσο μέσω των τακτικών χρηματοδοτήσεων όσο και από το ευρωπαϊκό πακέτο, φοβούμενοι πως αυτό θα εκθέσει σε σημαντικό ρίσκο τις τράπεζες. Το οικονομικό επιτελείο, το οποίο έχει κινητοποιηθεί δεόντως τις τελευταίες ημέρες, αναζητά μια κοινά αποδεκτή λύση και προς αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν αλλεπάλληλες συναντήσεις ανάμεσα σε κυβερνητικούς παράγοντες, τραπεζίτες και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Λευκός καπνός δεν έχει βγει και αυτό φυσικά είναι εις βάρος των χιλιάδων επιχειρήσεων, που δοκιμάστηκαν βάναυσα από την πανδημία και τα καθολικά lockdown, αναμένοντας μια βαθιά «οικονομική» ανάσα μέσω της φθηνής δανειοδότησης.

Απαιτούνται γενναίες αποφάσεις σε δύσκολους καιρούς

Προφανώς και ένα σημαντικό μερίδιο των ΜμΕ παρουσιάζει αδύναμους τζίρους, ζημιογόνες χρήσεις και τα business plans, σύμφωνα πάντα με τα τραπεζικά κριτήρια, δεν είναι βιώσιμα. Η χώρα, η οικονομία της και το επιχειρείν διάγει χαλεπούς καιρούς, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, και επομένως απαιτούνται «γενναίες» αποφάσεις για την αντιμετώπιση των δύσκολων στιγμών. Το να έχουν πρόσβαση στον φθηνό δανεισμό επιχειρήσεις με ισχυρά θεμέλια και θετικό «προφίλ», που ούτως ή άλλως πληρούν τις προϋποθέσεις και για τις τακτικές χρηματοδοτήσεις, δηλαδή εξασφαλίζουν δάνεια, αποτελεί εμπαιγμό και κοροϊδία για το ίδιο το Ταμείο Ανάκαμψης το οποίο δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων, για να συνεισφέρει ουσιαστικά στις δοκιμαζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες και βεβαίως στις επιχειρήσεις που κλονίστηκαν συθέμελα τον τελευταίο χρόνο.

Περισσότερες κρατικές εγγυήσεις ζητούν οι τράπεζες, για να συναινέσουν σ’ αυτή την κίνηση ρίσκου και ισχυρής επικινδυνότητας. Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε συζήτηση περί επιστροφής στην κανονικότητα και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς, αποδυναμώνεται, χάνει την ισχύ της, όταν ο κινητήριος μοχλός που είναι οι επιχειρήσεις μικρής και μικρομεσαίας εμβέλειας, αδυνατούν να ενταχθούν στο…. παιχνίδι. Και πώς να γίνει αυτό, όταν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των τραπεζών, ήδη το 30% των αιτήσεων για δανειοδότηση από το φθηνό πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης, απορρίπτεται ελέω των κακών οικονομικών στοιχείων που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις;

Όπως και να ‘χει και, ενόσω κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρηματικοί φορείς αναζητούν την οριστική φόρμουλα, είναι επιβεβλημένη η ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Πώς στ’ αλήθεια μπορούν να αγνοηθούν περισσότερες από 700.000 επιχειρήσεις και να αφεθούν στην τύχη τους, μαζί με τους περίπου δύο εκατομμύρια εργαζόμενους; Θα επρόκειτο για βόμβα στα θεμέλια της απασχόλησης, που θα εκτόξευε τους δείκτες της ανεργίας και θα λειτουργούσε ως πολλαπλασιαστής προβλημάτων σε βασικούς οικονομικές δείκτες.

Αυτοσκοπός η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Η υποστήριξη των επιχειρήσεων πρέπει να αποτελεί πρωταρχικό μέλημα και αυτοσκοπός για την επόμενη ημέρα. Πέραν της διεύρυνσης του κύκλου των επιχειρήσεων που θα αποκτήσουν πρόσβαση στον φθηνό δανεισμό από το Ταμείο Ανάκαμψης, υπάρχουν και άλλοι τρόποι-λύσεις για τη σθεναρή υποστήριξή των ΜμΕ, όπως, άλλωστε, υπερτονίζουν επανειλημμένως οι επιχειρηματικοί φορείς. Για παράδειγμα, η συνέχιση του μέτρου μείωσης ή μηδενισμού του ενοικίου για όσες επιχειρήσεις στεγάζονται σε μισθωμένη επαγγελματική στέγη, είναι ένα από τα μέτρα που έχουν ισχυρή «λογική» και στα οποία επιμένουν οι φορείς. Επίσης, μεγάλη κουβέντα έχει γίνει για το μέτρο της επαναφοράς των 120 δόσεων για χρέη προς το Δημόσιο, το οποίο θα συνοδεύεται με το «κούρεμα» του ύψους των οφειλών.

Αυτό, πάντως, που προκύπτει ως πραγματικότητα και δεν μπορεί να καμουφλαριστεί, είναι ότι οι επιχειρήσεις αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το σύνολο των υποχρεώσεών τους. Είναι, λοιπόν, η στιγμή, όσοι ευαγγελίζονται την πολυθρύλητη επιστροφή στην κανονικότητα, να αποδείξουν στην πράξη πως αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα της ενίσχυσης του «επιχειρείν» και να συνδράμουν ουσιαστικά προς τις ΜμΕ.