Επισκεπτόμενη τη χώρα μας με πρόσκληση του ΠΑΔΟΠ, το 2014, η Ιρλανδή Νομπελίστρια Ειρήνης Μορίντ Μαγκουάιρ, είχε συνάντηση και με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, στη διάρκεια της οποίας είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «fearology» –που σημαίνει «φοβολογία»– για να καταγγείλει το κλίμα φόβου που καλλιεργούν μεγάλα διεθνή συγκροτήματα του τύπου με διάφορες αφορμές και αιτίες.
Με την άκρως ανησυχητική έως εκρηκτική κατάσταση στο σημερινό κόσμο της γενικευμένης ανασφάλειας, οι «φοβολόγοι» έχουν πολλές ευκαιρίες για την επιτέλεση του έργου τους, είτε ενεργούν αυθόρμητα με βάση τις προκαταλήψεις τους και την άγνοιά τους, είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Εννοείται ότι η «φοβολογία» παίρνει πολλές μορφές ανάλογα με τις σκοπιμότητες και τις στοχεύσεις των φοβολόγων. Για παράδειγμα, μια νέα μορφή φόβου, σε Ελλάδα και Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια είναι η ισλαμοφοβία, η οποία βρίσκεται σε έξαρση μετά το τρομοκρατικό χτύπημα των τζιχαντιστών στο Παρίσι. Σε ένα τέτοιο κλίμα, άντε να μιλήσει κανείς υπέρ της ανέγερσης μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, όπως έχει αποφασίσει η Βουλή των Ελλήνων.
Στην Ελλάδα, η «φοβολογία» έχει αποτελέσει όπλο πολλών χρήσεων και στοχεύσεων των κυρίαρχων δυνάμεων του συστήματος, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, όπως της Γιουγκοσλαβίας, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, των Ιμίων το 1996, της βαθιάς και πολυδιάστατης καπιταλιστικής κρίσης, από το 2008 μέχρι σήμερα.
Σε κάθε περίπτωση, από άποψη ιδεολογική και πολιτική, η «φοβολογία» είναι όπλο της Δεξιάς. Δεν ξεχνούμε, ούτε πρέπει να ξεχνά ο λαός, την εκστρατεία φόβου του 2012 από τις μνημονιακές δυνάμεις και διεθνή ΜΜΕ για να μην γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε εκείνη που οργανώθηκε υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό, αξιοποιείται κατά κόρον για εκστρατείες φόβου σε διάφορες χώρες, κυρίως από δυνάμεις της ακροδεξιάς. Αλλά και οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο το ψευτοδίλημμα «ασφάλεια ή δημοκρατία» για να δικαιολογήσουν καταστάσεις «εκτάκτου ανάγκης» και νέες πολεμικές επεμβάσεις στην Μ. Ανατολή.
Ο φόβος είναι όπλο της δεξιάς και ακροδεξιάς, αλλά χρησιμοποιείται και για την παραγωγή και εμπορία όπλων. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο αυξάνεται η ανασφάλεια, τόσο αυξάνεται και το εμπόριο όπλων παγκοσμίως. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες έχουν υπερβεί κατά πολύ τα επίπεδα του ψυχρού πολέμου και σε περίοδο παγκόσμιας κοινωνικής κρίσης, για τις δαπάνες αυτές διατίθενται πέντε δισεκατομμύρια δολάρια ημερησίως, κατά μέσο όρο. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι το προσφυγικό θα ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμο, με δέκα ημερών στρατιωτικές δαπάνες. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να γίνουν οι μειώσεις και από εκεί να αναζητηθούν τα χρήματα που χρειάζονται είτε για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τις εκστρατείες του, είτε για ένα Ταμείο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, η οποία απειλεί την ανθρωπότητα με πλήρη καταστροφή, ανάλογη εκείνης που φοβόμασταν ότι θα συμβεί στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.
Έγραψα αυτό το άρθρο, διότι οι εποχές είναι πολύ πονηρές και μεγάλοι οι κίνδυνοι παραπέρα καλλιέργειας και εκμετάλλευσης του φόβου, ιδιαίτερα τώρα, που φαίνεται ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη, μετά τις εκλογές στην Πορτογαλία και Ισπανία.
Απαιτείται, λοιπόν, εγρήγορση εκ μέρους όλων των δυνάμεων της αριστεράς στην Ευρώπη αλλά και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων και κινημάτων. Από πικρή πείρα, ξέρουμε ότι διαρκής πρέπει να είναι η επαγρύπνηση του ελληνικού λαού, του οποίου τα όνειρα θέλουν να δολοφονήσουν τόσο ορισμένες δυνάμεις της Ευρώπης όσο και το αμαρτωλό εγχώριο κατεστημένο.
Ας μην υποκύψουμε, λοιπόν, στη «φοβολογία» που βρίσκεται σε εξέλιξη εναντίον της κυβέρνησης, με αφορμή την κρίσιμη μάχη για το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Να «μη μασάμε» όταν κάποια ΜΜΕ μιλούν για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας χωρίς κανένας πλειστηριασμός να έχει γίνει ως τώρα.
Ας θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα εξακολουθούν να έχουν στραμμένη την προσοχή τους αριστερές δυνάμεις και κινήματα σε όλο τον κόσμο. Γιατί, όπως έχει πει η τουρκάλα ποιήτρια, Ελίφ Σαφάκ, «τα όνειρα είναι μεταδοτικά».
Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας προφανώς βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες δυσκολίες και δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως το ασφαλιστικό, τα οποία κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τώρα οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται ως «αθώες περιστερές», ζητώντας και τα ρέστα από την κυβέρνηση. «Εκεί που μας χρωστάγανε, μας παίρνουν και το βόδι» όπως λέει ο σοφός λαός μας.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης –ΠΑΔΟΠ
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
