Είναι εφικτή η επίτευξη ανάπτυξης 4,8%;Τι απόνερα θα αφήσει η πανδημία

Επαναφορά σε επίπεδα προ κορωνοϊού κατά το ήμισυ προβλέπει ο Προϋπολογισμός του 2021 με  το ΑΕΠ στο +4,8% από  -10,5%  φέτος.  Είναι εφικτός ο στόχος  αυτός να επιτευχθεί; H απάντηση είναι ναι, όμως,  μεγαλύτερη σημασία έχει ποιοι είναι οι παράγοντες οι οποίοι κρύβονται πίσω από αυτή την πρόβλεψη.

Γράφει η *Δάφνη Γρηγοριάδη

Θα χαρακτηρίζαμε το ερώτημα περισσότερο φιλοσοφικό παρά οικονομικό  καθώς πρόκειται για μια κρίση με ανθρωποκεντρικές διαστάσεις στην οποία διακυβεύεται η πρωταρχικότερη αξία του πλανήτη η οποία δεν είναι άλλη από την ίδια μας την ύπαρξη, την υγεία.  Διαδραματίζει λοιπόν μεγαλύτερο ρόλο ο λόγος ο οποίος οδήγησε στο αποτέλεσμα παρά από μόνο του το αποτέλεσμα. Ο προϋπολογισμός προβλέπει επίσης μείωση της ανεργίας κατά 1% σε σχέση με το 2020.

Ένα δεύτερο  ερώτημα  που προκύπτει από τα παραπάνω στοιχεία είναι, αν θα έπρεπε η αποκλιμάκωση της ανεργίας να είναι μεγαλύτερη με δεδομένο ότι προβλέπεται ανάπτυξη 4,8%; Φυσικά θα έπρεπε. Συμπεραίνουμε επομένως ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν θα οφείλεται στην αύξηση της απασχόλησης, ούτε στην αύξηση της κατανάλωσης η οποία ναι μεν του χρόνου αυξάνεται όμως όχι τόσο ώστε να πυροδοτήσει το ΑΕΠ. Κυρίως το ΑΕΠ θα στηριχθεί  από την επαναφορά σε ικανοποιητικά επίπεδα των εισαγωγών και των εξαγωγών. Βεβαίως είναι θετική η πρόβλεψη για άνοδο του εμπορίου,  όμως από μόνη της δεν αρκεί.

Δυστυχώς έρχονται στο μυαλό μας μνήμες από την προηγούμενη κρίση, όπου και τότε η άνοδος του ΑΕΠ δεν βασιζόταν στην ανάταση της πραγματικής οικονομίας αλλά στο εμπόριο (ο όγκος του οποίου αν και σημείωνε άνοδο δεν είχε  ανάλογα κέρδη)  και στις άμεσες ξένες επενδύσεις (οι περισσότερες εκ των οποίων αφορούσαν εξαγορές και συγχωνεύσεις παρά την  ίδρυση θυγατρικών).  Για να επιστέψουμε στο τώρα, αναμένουμε ότι η αβεβαιότητα θα συνεχιστεί και το 2021 ακόμη και αν βγει στην αγορά ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, ακόμη και αν  εμβολιαστεί  ο πληθυσμός,  θα βρούμε μπροστά μας απόνερα της υγειονομικής κρίσης λόγω των αλυσιδωτών συνεπειών που έχουν δημιουργηθεί. Αναμένουμε λοιπόν ότι οι πολίτες θα συνεχίσουν να μεταφέρουν τα χρήματα τους από προθεσμιακούς λογαριασμούς  σε όψεως -αλλαγή που παρατηρήθηκε από την Άνοιξη και μετά- όπου είναι ευκολότερη η ρευστοποίηση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Σανίδα σωτηρίας αποτελούν τα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης τα οποία θα χρηματοδοτήσουν κατά κύριο λόγο έργα που αφορούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό και την πράσινη- βιώσιμη ανάπτυξη. Είναι σε σωστή κατεύθυνση το γεγονός ότι το 80% των χρημάτων πρόκειται να δοθεί σε δημόσιες επενδύσεις καθώς μέσω της υλοποίησης μεγάλων δημόσιων έργων προσελκύονται ευκολότερα οι ιδιωτικές επενδύσεις.

Ωστόσο, οι καθυστερήσεις των διαπραγματεύσεων λόγω του βέτο από την Ουγγαρία και την Πολωνία καθυστερούν την εκταμίευση του 2021 η οποία αναμένεται αντί για αρχές του έτους, πλέον το καλοκαίρι. Ένα σημείο που μας προβληματίζει στον Προϋπολογισμό είναι η πρόβλεψη ότι τα χρήματα που θα λάβουμε από το ταμείο ανάκαμψης το 2021 θα συμβάλλουν  κατά 2,1 % στο ΑΕΠ, καθώς θα διοχετευτούν σε επενδύσεις και είναι γνωστό ότι οι επενδύσεις για να αποτυπωθούν στην πραγματική οικονομία χρειάζονται χρόνο, πόσο μάλλον τώρα που έχουμε και καθυστερήσεις.

Μια πιθανή εξήγηση ίσως είναι ότι ήδη διοχετεύονται χρήματα σε μεταρρυθμίσεις  τα χρήματα των οποίων θα τα λάβουμε αναδρομικά με το που κλειδώσουν οι όροι του ταμείου, όμως αυτά “επενδύονται” σε μέτρα προσωρινού χαρακτήρα όπως η επιστρεπτέα προκαταβολή.  Καταλήγουμε στο ότι τα βασικά προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε την εποχή της πανδημίας, αποτελούν διαχρονικά αγκάθια  της ς Ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας.

*Δάφνη Γρηγοριάδη  – Οικονομική Αναλύτρια

 

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα