Με τουρκικό φερετζέ και κλειστά μάτια οι Ευρωπαίοι

Σ’ αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, πράγματι, κατέδειξαν τον θυμό τους, την αγανάκτησή τους για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της Τουρκίας απέναντι σε δύο χώρες μέλη της Ε.Ε., την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν επέπληξαν απλώς την Άγκυρα, αλλά την τιμώρησαν παραδειγματικά, δίδοντάς της τελεσίγραφο δύο μηνών, αντί του ενός που έλαβε κατά την προηγούμενη Σύνοδο, προκειμένου να συμμορφωθεί.

Αυτό κι αν είναι παραδειγματική τιμωρία για την Τουρκία!

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Τελεσίγραφο, το οποίο μοιάζει περισσότερο με δωρεάν χρόνο αυθαιρεσίας προκλήσεων που μοιράστηκε στη Άγκυρα, με κύριο δωρητή τη Γερμανία, όπου απουσιάζουν παντελώς ρητές αναφορές σε επιβαλλόμενες κυρώσεις. Πάλι αίολες προειδοποιήσεις και αυστηρές συστάσεις προς την ερντογανική Τουρκία περί συμμόρφωσής της, τη στιγμή που ο «Σουλτάνος» και οι συν αυτώ διατρανώνουν με τον πιο σαφή τρόπο, ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουν.

Δεν χρήζει περαιτέρω λεπτομερειακής ανάλυσης η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στα καθόλα δίκαια αιτήματα Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, για επιβολή κυρώσεων προς την Άγκυρα. Είναι πρόδηλο και δεν χωρά πλέον αμφισβήτηση ότι η Ευρωπαϊκή κοινότητα δεν έχει τη βούληση να τιμωρήσει την Τουρκία και κατ’ επέκταση να προστατέψει, έστω και εμμέσως, τα συμφέροντα δύο χωρών μελών της, που δέχονται συστηματικό «μπούλινγκ» από την Άγκυρα.

Είναι πασιφανές ότι η Γερμανία επιβάλλει τη «λογική» και τα θέλω της, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., εξοστρακίζοντας με την ισχύ της κάθε «φωνή» που τασσόταν υπέρ της υιοθέτησης σκληρής στάσης και ανάλογου ύφους απάντησης προς την Τουρκία. Το Βερολίνο, κατά την προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής, χάρισε ξανά χρόνο στην Άγκυρα, προκειμένου η τελευταία να πράξει τι; Μα να επιδοθεί στο αγαπημένο της «χόμπι», να ξεδιπλώσει την αγαπημένη της συνήθεια, που δεν είναι άλλη από την κλιμάκωση της έντασης και την πυροδότηση νέων προκλήσεων κατά της Αθήνας και της Λευκωσίας.

«Παράθυρο» στην Τουρκία για κλιμάκωση της έντασης

Νέες Navtex για έρευνες σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, δοκιμές του πυραυλικού συστήματος S-400, είναι μερικές από τις «ειρηνικές» δράσεις στις οποίες προέβη η Άγκυρα, η οποία όχι μόνο δεν συμμορφώνεται, αλλά μοιάζει να βιάζεται να αξιοποιήσει τον χρόνο που με περίσσεια άνεση της προσέφεραν οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Εκμεταλλευόμενη την ευρωπαϊκή συγκαταβατικότητα και με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ θα βρίσκονται υπό τον «πυρετό» των εκλογών, η Τουρκία είναι πιθανό να αυξήσει ακόμη περισσότερο τις προκλήσεις και την ένταση το επόμενο διάστημα. Διαβλέπει ότι, δημιουργείται παράθυρο ευκαιρίας για να ξεδιπλώσει πλήρως την επιθετική της στρατηγική και να ασκήσει ισχυρή πίεση στην Ελλάδα, αποσκοπώντας να την καθίσει στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών, έχοντας επιβάλει τη δική της, διευρυμένη ατζέντα και όχι αυτή που επιθυμεί η Αθήνα (καθορισμός θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδας).

Οι ΗΠΑ και οι S-400

Σε αντίθεση με την Ευρώπη, οι ΗΠΑ δεν κώφευσαν στην πρόκληση-προς το ΝΑΤΟ- που έκανε η Τουρκία, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το αντιαεροπορικό σύστημα ρωσικής προέλευσης S-400. Υπήρξε επίσημη αντίδραση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και από κορυφαίους Αμερικανούς αξιωματούχους, που προειδοποίησαν την Τουρκία ότι θα υποστεί σοβαρές συνέπειες. Η ουσιαστική ενεργοποίηση του αμερικανικού παράγοντα στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εν ίδει τιμωρού της προκλητικής Τουρκίας, αποτελεί-αν τελικώς γίνει- έναν απόλυτο game changer, που αναμφίβολα δύναται να αλλάξει άρδην του συσχετισμούς.

Οι εθνικές «κόκκινες» γραμμές

Μένει να φανεί αν η Άγκυρα όντως εξόργισε, έβγαλε εκτός ορίων τον αμερικανικό «γίγαντα». Αυτό που προέχει στην παρούσα φάση, είναι η στάση που θα τηρήσει η χώρα μας και η γεωπολιτική επιχειρηματολογία που θα ορθώσει απέναντι στην Τουρκία. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ να διαμορφωθεί μια ενιαία, κοινή εθνική γραμμή και στρατηγική, που θα αποτελεί απαράβατο κανόνα και προϋπόθεση διαλόγου-όταν αυτός καταστεί εφικτός- με την Τουρκία.

Αναμφίβολα δεν είναι απλοϊκό ζήτημα, ούτε λύνεται με συζητήσεις καφενειακού χαρακτήρα, η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί αφενός ως όπλο ανάσχεσης προς την Άγκυρα και αφετέρου ως ένα ισχυρό μήνυμα προς τη διεθνή κοινότητα. Όμως, πρέπει να αποσαφηνισθούν και να καταγραφούν με κατηγορηματικό τρόπο, οι «κόκκινες» γραμμές που θέτει η Ελλάδα.

Είναι τελικώς, όπως υποστήριξε ο υπουργός Επικρατείας Γεραπετρίτης, τα εθνικά χωρικά ύδατα προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια; Αποτελούν λεονταρισμούς και επικίνδυνα παιχνίδια οι θέσεις για επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια ή σοβαρό διπλωματικό όπλο για τη χώρα; Όλα τα παραπάνω, εξόχως σημαντικά, πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και ασφαλώς στο εξωτερικό, σε εταίρους και εχθρούς…