Καιρός να μετεξελιχθεί και «η κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία»

Η συζήτηση στη βουλή την Παρασκευή ανάμεσα στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα – για τα όσα θλιβερά έγιναν στη Νέα Σμύρνη τις τελευταίες ημέρες με συγκεντρώσεις, ελέγχους, επεισόδια και βία – απλά υπογραμμίζει αυτό που έχουμε γράψει: Είμαστε σαν χώρα «πάρα πολύ κουρασμένοι, εξαντλημένοι, προδομένοι στις ελπίδες μας και συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα μαύρο τείχος μέσα σε ένα ατελείωτο τούνελ με κάθε λογής στροφές και ανηφόρες, χωρίς να φαίνεται φως στον ορίζοντα». Γιατί και όταν με το καλό τελειώσει – κάποια στιγμή – η περιπέτεια της «πανδημίας» μας λένε ότι θα έρθουν «ακόμη χειρότερα» με νέα μνημόνια, επιθέσεις στη ζωή μας κ.ο.κ. – ορισμένοι τα ισχυρίζονται «ωρυόμενοι και με πολύ άγρια και βλοσυρά βλέμματα, κοιτώντας λοξά προς την κοινωνία» (από την οποία περιμένουν/απαιτούν ίσως και να τους ψηφίσει – για να την…σώσουν)!

Γράφει ο *Νίκος Καραμπάσης

Δυστυχώς με την υπόθεση της «Πανδημίας» (που είναι ολοφάνερο ότι χρησιμοποιείται και ως ένα βολικό καμουφλάζ για πολλά άλλα που γίνονται «πίσω από τις κάμερες» – και σε παγκόσμιο επίπεδο βέβαια) εμείς «καταφέραμε» (επι της ουσίας) να καταστρέψουμε περεταίρω την μικρή και μεσαία οικονομία και κοινωνία μας (που άλλωστε μόνο αυτή διαθέτει η χώρα μας). Όμως η Ελλάδα δεν είναι μια «οποιαδήποτε χώρα». Αυτός ο τόπος είναι «ευλογημένος» να έχει εξαιρετικές κλιματολογικές συνθήκες, γεωλογική διαμόρφωση «απόλυτα φιλική προς τον άνθρωπο» και μια «γεωστρατηγική θέση» στον παγκόσμιο «καταμερισμό δύναμης, εξουσίας και πλούτου» μοναδική. Τι δεν έχει; Πολιτικό σύστημα ικανό να εκμεταλλευτεί όλα αυτά και να τα προσαρμόσει υπερ της ευημερίας του συνόλου του λαού που κατοικεί/ζει σε αυτόν τον τόπο.

Μεμονωμένες προσωπικότητες και προσπάθειες υπήρξαν «ανέκαθεν» – και τώρα υπάρχουν. Αλλά χάνονται μέσα στο «μαύρο κύμα» που δημιουργούν μεθοδικά «αλλότρια συμφέροντα και επιδιώξεις». Εάν τα είχε καταφέρει ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, εάν δηλαδή δεν τον είχαν δολοφονήσει «ελληνικά χέρια» (πάλι έμπλεα πάθους και μίσους οπλισμένα από ξένα συμφέροντα) τότε θα είχαμε (από τότε) μια οργανωμένη και σωστά δομημένη Πολιτεία. Δεν τα κατάφερε και έκτοτε είμαστε ενα «βασίλειο»(άλλοτε φανερά και άλλοτε καλυμμένα) υπο ξένη κηδεμονία (μια αποικία/προτεκτοράτο «ξένων δυνάμεων και επιδιώξεων» με «τοπάρχες» κάποιους Έλληνες πολιτικούς και επιχειρηματίες). Αυτή είναι η αλήθεια.

Όμως…Ο κόσμος μας αλλάζει άρδην( σε 20-30 χρόνια τίποτε δεν θα θυμίζει το «σήμερα», όπως σε τίποτε δεν θυμίζει «το σήμερα» μόλις αυτά που γνωρίζαμε μόλις πριν από έναν χρόνο). Όποιος είναι σε θέση να γνωρίζει «τι ακριβώς συμβαίνει στο διεθνές πολιτικό/οικονομικό/επιχειρηματικό παρασκήνιο» εκτιμά ότι τώρα είναι η ώρα της ευθύνης ώστε και «οι απανταχού Έλληνες και Φιλέλληνες» να ξαναδούμε «από την αρχή» και την  νέα μορφή και δομή της Ελλάδας – στον υπο διαμόρφωση κόσμο. Μιας και γιορτάζουμε φέτος τα «200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση» (που δημιούργησε το κράτος όπως το βιώσαμε μέχρι σήμερα) ίσως είναι «μια εξαιρετική ευκαιρία» να τα ξαναδούμε «όλα από την αρχή». Η σημερινή «κοινοβουλευτική δημοκρατία» όπως την βιώνουμε, ό,τι είχε να δώσει μας το έδωσε. Όπως και οι κρατικές δομές που «κουτσά στραβά» φτιάξαμε. Ας δούμε και εμείς την «Πανδημία» ως μια ευκαιρία/αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Θα σκεφτόμουν μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση των απανταχού Ελλήνων (και Φιλελλήνων)  για την επα-δημιουργία/σύσταση μιας νέας «Ελληνικής Πολιτείας» στον υπο διαμόρφωση κόσμο της 4^ης Βιομηχανικής επανάστασης(και ευρύτερα). Νομίζω ότι κανένας δεν έχει να χάσει από αυτό (το αντίθετο θα έλεγα). Ίσως να είναι πλέον πιο χρήσιμο να αλλάξει το πολίτευμα μας σε «Προεδρική Δημοκρατία» και να δημιουργηθούν «αμεσοδημοκρατικοί θεσμοί αποφάσεων» σε όλα τα επίπεδα – καθώς πλέον το επιτρέπει η τεχνολογία. Καμμία θητεία να μην υπερβαίνει τα δύο χρόνια (και να μεσολαβεί ένα διάστημα δέκα χρόνων μέχρι την ανάληψη άλλης δημόσιας θέσης). Η Ελλάδα να μετατραπεί σε «βιομηχανία» Σύγχρονης Σκέψης και Παιδείας (Εκπαίδευσης Πολιτών σε Παγκόσμιο Επίπεδο), σε κοιτίδα του (Παγκόσμιου) Πολιτισμού (με σύγχρονους όρους του μέλλοντος) και τόπος Αναψυχής και Ανάπαυσης(αυτό που λέμε «Τουρισμός»). Και φυσικά να αναδείξει τους Έλληνες Εφοπλιστές ως κύρια και βασική της «οικονομική ισχύ και δύναμη» με την κυριαρχία τους στο εμπόριο των θαλασσών.

Αυτό που είχε οραματιστεί και προσπάθησε να θέσει τις βάσεις του το 1994 (όταν λίγο πριν πεθάνει αναδείχθηκε – από την αγάπη του λαού – εκ νέου Πρωθυπουργός) ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός Ανδρέας Παπανδρέου, με τα Συμβούλια του Απόδημου Ελληνισμού. Το όραμα του απέβλεπε σε μια «μητροπολιτική σύγχρονη Ελλάδα» διασυνδεδεμένη με τους «απανταχού Έλληνες και Φιλέλληνες» σε ένα «δίκτυο» όπου στο «κέντρο του» θα βρισκόταν «η μητέρα Πατρίδα όλων»  ως Μητρόπολη της Παγκόσμιας Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού, του Τουρισμού και της «Επιχειρηματικότητας». Ξεκίνησε να βάζει τα θεμέλια, αλλά δεν πρόλαβε γιατί πέθανε. Και οι οι διάδοχοι του (προφανώς με τις φιλικές συμβουλές…διαφόρων) τα κονιορτοποίησαν όλα…

Η Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης μας πρόσφερε πολλά. Ήρθε η ώρα να σκεφθούμε την μετεξέλιξη της, γιατί οι καιροί το απαιτούν…

Ο Νίκος Καραμπάσης είναι Δημοσιογράφος – Πολιτικός Επιστήμονας