Θα γλιτώσει και πάλι τις ευρωπαϊκές κυρώσεις η Τουρκία;

«Κατάπληκτη» η Ευρώπη παρακολουθεί την Τουρκία να παριστάνει το «θύμα», τείνοντας χείρα φιλίας προς αυτή και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να μετατρέπεται σε θύτη, κάνοντας «μπούλινγκ» όχι μόνο στον συνηθισμένο της στόχο, την Ελλάδα, αλλά ακόμη και στη Γερμανία.

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν σ’ όλο τον «μεγαλοπρεπή» της παραλογισμό…

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Είναι ξεκάθαρο ότι ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης , στις 10 Δεκεμβρίου, η Τουρκία αναπροσαρμόζει την τακτική της και υιοθετεί ένα πιο φίλιο προσωπείο απέναντι στους Ευρωπαίους, έχοντας τον εξής απώτερο σκοπό: να γλιτώσει για μια ακόμη φορά τις κυρώσεις.

Την ίδια στιγμή, βεβαίως, η υπερφίαλη, ματαιόδοξη και εμποτισμένη με το νεοθωμανικό δόγμα, ερντογανική Τουρκία, δεν αντέχει να διαδραματίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τον ρόλο του θύματος. Μεταπηδάει με χαρακτηριστική ευκολία στον ρόλο του θύτη, με τρανταχτό παράδειγμα τις νέες NAVTEX που εξέδωσε στο Αιγαίο, κάνοντας λόγο για αποστρατικοποιημένα νησιά, ενώ δεν διστάζει να ορθώσει ανάστημα στη Γερμανία, σταματώντας τον έλεγχο σε τουρκικό εμπορικό πλοίο από γερμανική φρεγάτα.

Η Τουρκία «πουλάει» και πάλι το ευρωπαϊκό της πεπρωμένο, χρησιμοποιώντας την τακτική του μαστίγιου και του καρότου. Το μείζον ζήτημα, ασφαλώς, είναι αν η Ευρώπη θα «τσιμπήσει» και πάλι, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν σταμάτησε την πολιτική των προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και δη απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Το προκλητικό… πικ νικ του Ερντογάν στα Βαρώσια είναι «νωπό», ενώ ο διχαστικός λόγος του Τούρκου προέδρου για την Κύπρο, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ακόμη και στη Γερμανία υπάρχουν αντιδράσεις απέναντι στα καμώματα του Ερντογάν, με τον γερμανικό Τύπο να εγείρει ξεκάθαρα θέμα επιβολής κυρώσεων στην Άγκυρα.

Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία, ελέω κυρίως της Γερμανίας που βάζει διαρκώς πλάτη, αλλά και των παρεμβάσεων του Ντόναλντ Τραμπ, πήρε πάμπολλες ευκαιρίες. Της δόθηκε απλόχερα η δυνατότητα να εγκαταλείψει  την επιθετική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, με αντάλλαγμα τη μη επιβολή κυρώσεων.

Ο Ερντογάν τα θέλει όλα

Ο αδηφάγος Ερντογάν, όμως, τα θέλει όλα. Επιθυμεί, διαβλέποντας, και όχι αδίκως, ότι δεν κινδύνευσε ποτέ ουσιαστικά με την επιβολή κυρώσεων, να επιβάλλει τα θέλω του έναντι της Ελλάδας. Με πρόσχημα την έναρξη διαλόγου και διερευνητικών επαφών με την Αθήνα, θέλει να σύρει την τελευταία σε μια συζήτηση, όπου ο ίδιος θα έχει θέσει την ατζέντα και τους όρους του παιχνιδιού.

Είναι γνωστό τοις πάση, ότι η Άγκυρα επιθυμεί να ανοίξει τη «βεντάλια» των συζητήσεων με την Ελλάδα, με αντικειμενικό σκοπό να αλλάξει το υπάρχον status quo στο Αιγαίο. Η Αθήνα, που ορθώς αντέδρασε οργισμένα στις νέες τουρκικές NAVTEX, έχει αποσαφηνίσει προς πάσα κατεύθυνση, ότι ο διάλογος με την Τουρκία θα περιλαμβάνει μόνο τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών.

Και φυσικά η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στην επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία, αίτημα που θα καταθέσει, όπως και η Κυπριακή Δημοκρατία, στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται, είναι αν αυτή τη φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση σταθεί στο ύψος περιστάσεων και αντιμετωπίσει την Τουρκία με την πρέπουσα αυστηρότητα που της αρμόζει. Ή αν και πάλι η Άγκυρα, στηριζόμενη στη φίλη και σύμμαχο Γερμανία αλλά και σε άλλες χώρες με σημαντικά οικονομικά-επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία, βγει εκ νέου αλώβητη.

Δεν συγκαλύπτονται οι τουρκικές «αμαρτίες»

Ο ευρωπαϊκός φερετζές που βάζει η Τουρκία, έστω και με τσαπατσούλικο τρόπο, δεν δύναται να συγκαλύψει τις «αμαρτίες» της, έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Η Άγκυρα αλλάζει τη μέθοδο αλλά όχι το στόχο της. Χρησιμοποιεί τακτικισμούς και διπλωματικά «τερτίπια» για να ξεγελάσει, να προσποιηθεί, να αλλάξει προσωρινά προσωπείο, ωστόσο το κάνει με συγκεκριμένο σχέδιο. 

Η Ελλάδα αντιδρά, αφού άλλωστε, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την τουρκική συμπεριφορά. Μένει να φανεί αν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ισχυρή μνήμη και θυμάται τις αλλεπάλληλες λοιδορίες που απεύθυνε ο Ταγίπ Ερντογάν στους Ευρωπαίους ηγέτες… αν δεν έχει ξεχάσει τον ατιμωτικό – ειρωνικό λόγο που χρησιμοποιούσε ο Τούρκος ηγέτης, μιλώντας για την Ε.Ε., και αν τελικώς, δεν έχει απολέσει την ταυτότητά της και βασικά συστατικά που συνθέτουν μια οικογένεια, όπως αυτή η ευρωπαϊκή, όπως είναι η αλληλεγγύη και η υποστήριξη προς τα μέλη της. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα «ζυγιστεί» και πάλι και ελπίζουμε να μην βρεθεί ξανά ελλιπής…