Περί γάμου και τεκνοθεσίας ομόφυλων ζευγαριών

Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών στην ουσία δεν απασχολεί παρά τη ζωή ελάχιστων Ελλήνων. Δεν είναι ακρίβεια ή εγκληματικότητα να αφορά το γενικό πληθυσμό. Το 2022 σύμφωνο συμβίωσης σύναψαν σκάρτα 500 ζευγάρια. Επειδή όμως αυτούς τους λίγους το ζήτημα τους αφορά πολύ, στο πλαίσιο της ισότητας ο πρωθυπουργός αποφασίζει να διευθετήσει το ζήτημα. Και αφού ανοίγει η πόρτα για τον (πολιτικό) γάμο ομοφύλων αυτόματα, πάντα στο πλαίσιο της ισότητας, ανοίγει και ο δρόμος για την τεκνοθεσία (το κύριο θέμα αντίδρασης και των βουλευτών της συμπολίτευσης αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των ψηφοφόρων). Όσον αφορά το ζήτημα της τεκνοθεσία από ίδρυμα, πρόκειται για μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία στην οποία μπαίνουν ελάχιστοι. Οι ανήλικοι σε μονάδες παιδικής προστασίας είναι λιγότεροι από 1500 ενώ ο αριθμός των υιοθεσιών από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι το τέλος του 2022 ήταν μικρότερος από 600. Λιγότερες από 300 το χρόνο δηλαδή. Πόσα ζευγάρια από τα 500 το χρόνο που κάνουν το σύμφωνο συμβίωσης θα προχωρήσουν στο γάμο, πόσα από αυτά θα θελήσουν να τεκνοθετήσουν και πόσα στο τέλος της διαδικασίας θα τα καταφέρουν; Ελάχιστα, είναι η απάντηση.

Γράφει ο Απόστολος Πιστόλας*

Το μεγάλο ζήτημα στο θέμα της τεκνοθεσία που θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου κατά την άποψή μου δεν είναι άλλο από αυτό της παρένθετης μητρότητας. Είναι αρκετοί αυτοί που ζητούν στο όνομα της ισότητας, και εφόσον επιτρέπεται σε ετερόφυλα ζευγάρια, να επιτραπεί για τα ομόφυλα ζευγάρια. Σφάλουν. Αυτό διότι το δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα δε δίνεται σε όλα τα ετερόφυλα ζευγάρια, αλλά μόνο σε εκείνα που για ιατρικούς λόγους η γυναίκα δε μπορεί να κυοφορήσει. Δίνεται στην εξαίρεση, όχι στον κανόνα, και με συγκεκριμένο ιατρικό κριτήριο. Άρα εάν δεχθούμε τον ισχυρισμό της ισότητας όλων τότε θα έπρεπε να δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα να δίνεται μόνο σε ζευγάρια όπου υπάρχει ιατρικό πρόβλημα που δεν επιτρέπει την κυοφορία. Την μόνη περίπτωση που μπορώ να σκεφτώ να συμβαίνει αυτό είναι σε ομόφυλο ζευγάρι γυναικών όταν και οι δυο γυναίκες έχουν ιατρικό πρόβλημα (αλήθεια πόσα τέτοια ζευγάρια να υπάρχουν;). Για τα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών δεν υφίσταται κάτι τέτοιο διότι ο λόγος που δε μπορούν να κυοφορήσουν δεν είναι κάποιο ιατρικό πρόβλημα αλλά βιολογικός. Δεν έχουν ωοθήκες, δε βγάζουν ωάρια, δεν έχουν μήτρα, δεν μπορούν να κυοφορήσουν. Και αφού η μη κυοφορία δεν βασίζεται σε ιατρικό πρόβλημα δεν έχουν και το δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα.

Εάν επιτρεπόταν στα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών η παρένθετη μητρότητα, μέσα στο πλαίσιο της ισότητας θα έπρεπε να επιτραπεί και σε όλα τα ετερόφυλα ζευγάρια, είτε έχουν ιατρικό πρόβλημα είτε όχι. Αυτό θα αύξανε τον κίνδυνο να δημιουργηθεί μια βιομηχανία τεκνοθεσίας από γυναίκες που θα χρησιμοποιούνταν ως παραγωγικές μηχανές τέκνων με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Επόμενο στάδιο ενδεχομένως να ήταν το «δικαίωμα» στην επιλογή φύλου, χρώματος ματιών κλπ (για τα οποία θα υπήρχε υποθέτω και ο ανάλογος τιμοκατάλογος). Κάτι τέτοιο δε θα υπάρχει στο νομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή προς ψήφιση και το θεωρώ μια ορθή και πολύ σημαντική κίνηση από τη μεριά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον από εκλογική σκοπιά είναι πως στην τεκνοθεσία αντιδρά η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και της Νέας Δημοκρατίας, και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ (οριακά). Πράγμα που σημαίνει πως εκτός του κυβερνώντος κόμματος υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δούμε βουλευτές και των δύο αυτών κομμάτων να βγαίνουν ενάντια στο νομοσχέδιο. Θα έχει ενδιαφέρον το πως θα εξελιχθεί η συζήτηση, πως και πότε θα φτάσουμε στην ψηφοφορία και τι πολιτικά απόνερα μπορεί αυτή να αφήσει.

*Αναλυτής Εκλογικής Συμπεριφοράς