Οι «παγίδες» και εστίες κινδύνου για την παγκόσμια οικονομία το 2023

To 2023 θα είναι μια κομβική χρονιά για την παγκόσμια οικονομία, η οποία εξέρχεται… πληγωμένη από το 2022. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση, ο υψηλός πληθωρισμός και οι αυξήσεις των βασικών επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, επιβράδυναν την ανάπτυξη. Για την ακρίβεια ρίχνουν την παγκόσμια οικονομία στο στόμα της ύφεσης, μια άκρως αρνητική εξέλιξη την οποία προβλέπει η πλειοψηφία των διεθνών φορέων, θεσμών και οργανισμών.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Έχει γίνει πλέον κάτι σαν συνήθεια, σχεδόν κάθε εβδομάδα να προκύπτει μια σχετική ανάλυση-έκθεση, η οποία θα «βλέπει» σημαντικούς κινδύνους για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία την τρέχουσα χρονιά. Η ύφεση έχει «κλειδώσει» στα μάτια των περισσότερων αναλυτών και αυτό που απομένει προς διερεύνηση είναι το βάθος αυτής. Πότε δηλαδή, κυρίως η Ευρωζώνη, θα εξέλθει από το υφεσιακό καθεστώς και θα αρχίζει να επιταχύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης. Η επανεμφάνιση του κορονοϊού στην Κίνα και οι φόβοι για νέα πανδημία, εκτός από τον ισχυρό υγειονομικό αντίκτυπο, θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην οικονομία. Πρόκειται για μια εστία ανησυχίας που δικαίως έχει θέσει την ΕΕ και όχι μόνο σε κατάσταση συναγερμού.

Σχεδόν όλες οι αναλύσεις θέτουν ως παράγοντα επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, την εκπεφρασμένη βούληση των κεντρικών τραπεζών, της ΕΚΤ στην Ευρώπη και της Fed στις ΗΠΑ, να συνεχίσουν την αύξηση των βασικών επιτοκίων. Οι κεντρικές τράπεζες πηγαίνουν «by the book», ακολουθώντας αυτή την τακτική ως την ιδανική, προκειμένου να τιθασεύσουν και τελικώς να μειώσουν τον επίμονο πληθωρισμό, ο οποίος και το 2023 θα παραμείνει-βάσει των προβλέψεων-σε υψηλά επίπεδα.

Η τελευταία έκθεση της Eurostat για τον Δεκέμβριο επιβεβαιώνει ότι οι πληθωριστικές τάσεις βρίσκονται σε φάση αποκλιμάκωσης, καθώς υποχώρησαν σε μονοψήφιο αριθμό, στο 9,2%, μετά από αρκετούς μήνες. Θα απαιτηθεί, όμως, πολύ περισσότερος χρόνος, για την ακρίβεια περίπου δύο χρόνια (αρχές του 2025), σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για να «πέσει» ο πληθωρισμός στο 2%, που αποτελεί τον βασικό στόχο.

Ακόμη μια εστία προβληματισμού και ανησυχίας, κυρίως για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, που σχετίζεται με την παραπάνω πολιτική της ΕΚΤ, είναι το γεγονός ότι το 2023 θα δυσκολέψει κι άλλο ο δανεισμός των χωρών από την αγορά ομολόγων. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τερμάτισε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μέσω του οποίου αγόραζε τα ευρωπαϊκά ομόλογα, ενώ έχει δρομολογήσει τη μείωση του ισολογισμού της με ρυθμό 15 δισ.ευρώ τον μήνα, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο. Η «συνθήκη» δεν είναι πια ευνοϊκή για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες καλούνται να βρουν αγοραστές-ιδιώτες επενδυτές για τα ομόλογά τους, εν μέσω της… αδιάκοπης ανόδου των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων, που έχει αρχίσει το 2022 και θα συνεχιστεί φέτος.

Υπό αυτό το πρίσμα και χωρίς περαιτέρω… ανάλυση, το 2023 θα είναι μια δύσκολη οικονομία για την οικονομία, που κρύβει παγίδες και ποικίλους κινδύνους.