Οι εμμονές του Ερντογάν οδηγούν την τουρκική οικονομία στο χείλος του γκρεμού

H εμμονή του Ταγίπ Ερντογάν να μπλέκεται στα πόδια της «ανεξάρτητης» Κεντρικής Τράπεζας, για την ακρίβεια να της επιβάλλει την πολιτική μείωσης των βασικών επιτοκίων, έχει αποδειχθεί καταστροφική για την τουρκική λίρα. Το δυστύχημα όμως για τη γειτονική χώρα δεν είναι μόνον η κατάρρευση του εθνικού νομίσματος, αλλά το γεγονός ότι η κρίση χτύπησε το Χρηματιστήριο και απλώνεται σ’ όλες τις πτυχές της τουρκικής οικονομίας, η οποία εκπέμπει SOS.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που η τουρκική οικονομία μοιάζει να βρίσκεται στα πρόθυρα του γκρεμού, μόνο που αυτή τη φορά το σενάριο της κατάρρευσης είναι πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Οι αλχημείες που εφηύρε ο Ταγίπ Ερντογάν αλλά και διμερείς συνεργασίες που σύναψε με μέχρι πρότινος άσπονδους εχθρούς, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, προσέδωσαν προσωρινά κέρδη στην τουρκική οικονομία, δεν κατάφεραν ωστόσο να σταματήσουν τη βουτιά προς το κενό. Η κατάρρευση του τουρκικού Χρηματιστηρίου που εξαναγκάστηκε να αναστείλει τις συναλλαγές μετοχών, αποτυπώνει ανάγλυφα τον πανικό που κατοικοεδρεύει στο μυαλό των επενδυτών,  οι οποίοι εκτιμούν ότι η οικονομία της χώρας οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια προς τον όλεθρο.

Η ραγδαία απόσυρση κεφαλαίων από εγχώριους και ξένους επενδυτές, δύναται να λειτουργήσει ως επιταχυντής για μια ακόμη πιο βίαιη και ραγδαία πτώση της τουρκικής λίρας, μεγεθύνοντας έτσι το ούτως ή άλλως αδιέξοδο που βιώνει  η γειτονική χώρα. Παγιδευμένος από τις εμμονικές του επιλογές είναι ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αδιαφόρησε λειτουργώντας με το θυμικό και το διογκωμένο «εγώ» του απέναντι στις προειδοποιητικές βολές που του είχαν στείλει οι αγορές και οι επενδυτές, όλο το προηγούμενο διάστημα.

Τώρα με τη λίρα να έχει ξεπεράσει τα 17 δολάρια στην ισοτιμία, τον πληθωρισμό να «καλπάζει» σε δυσθεώρητα ύψη, το Χρηματιστήριο να «ασθενεί» και τα ξένα κεφάλαια να είναι έτοιμα προς λοξοδρόμηση για άλλες πολιτε ίες,  ο «Σουλτάνος» ψάχνει εναγωνίως λύσεις. Ο Ταγίπ Ερντογάν καλείται να βρει άμεσα χρηματοδότηση, προκειμένου η τουρκική οικονομία να θωρακιστεί και να αποφύγει την πλήρη κατάρρευση, δεδομένων και των συστημικών προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί και από την πανδημία του κορωνοϊού, την οποία το τουρκικό καθεστώς υποτίμησε κατά την αρχική της φάση.

Η επιβολή capital controls είναι μια πρόταση που έχει πέσει στο «τραπέζι» και εξετάζεται από τον Ερντογάν και τους συνεργάτες τους. Ο άλλος δρόμος, που κατά πολλούς έχει μετατραπεί σε μονόδρομο για τον Τούρκο πρόεδρο, είναι να χτυπήσει» την πόρτα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Για όσους δεν θυμούνται, ο Ερντογάν ήταν εκείνος που είχε «σφραγίσει» την έξοδο της χώρας από τη σχέση εξάρτησης-χρηματοδότησης με το Ταμείο. Κατά το τελευταίο πέρασμα του ΔΝΤ στην Τουρκία, το 2001, διαλύθηκε συθέμελα όλη η προηγούμενη πολιτική γενιά ηγετών της Τουρκίας, αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο για τον Ερντογάν.

Ενδεχόμενη επιστροφή στην «αγκάλη» του ΔΝΤ, θα αποτελεί έμμεση αποδοχή αποτυχίας για τον «Σουλτάνο», καθώς και πλήρη διάλυση του αφηγήματός τους για την κακή Δύση που πολεμά την Τουρκία, και εν τέλει θα καταφύγει σε εκείνη. Παράλληλα, θα επιβεβαιώσει, με «θύμα» τον υπερφίαλο και μεγαλομανή Ερντογάν, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, πληγώνοντας κυρίως όσους δεν έμαθαν να τη σέβονται…