Μάτι: «Θυμάμαι να είμαι στη θάλασσα και να βγάζω τις σάρκες μου», είπε εγκαυματίας

Η Ιωάννα Πεταλά, επέζησε από την πυρκαγιά στο Μάτι, έχασε στις φλόγες τους γονείς της. Εκτός από τον πόνο της απώλειας των ανθρώπων που την έφεραν στη ζωή, βίωσε και τον πόνο των εγκαυμάτων, που «έγραψε» ανεξίτηλα στο κορμί της η πύρινη λαίλαπα.

Καταθέτοντας ενώπιον του Στ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας που δικάζει 21 κατηγορούμενους για την τραγωδία που στοίχισε τη ζωή 104 ανθρώπων, η κ. Πεταλά είπε ότι έχει υποστεί εγκαύματα στα χέρια, τη πλάτη, τους γλουτούς και πόδια και μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.

«Θυμάμαι να είμαι στη θάλασσα με τα χέρια απλωμένα και να βγάζω τις σάρκες μου. Βγήκα έξω και μπήκα ξανά μέσα γιατί στέγνωσα και πέθαινα από τον πόνο», είπε χαρακτηριστικά η μάρτυρας.

Αναλυτικότερα, ανεβαίνοντας στο βήμα του μάρτυρα η κ. Πεταλά περιέγραψε: «Εκείνη την ημέρα γύρω στις 17.30 άκουσα στην τηλεόραση για τη φωτιά στο Νταού. Δέκα λεπτά μετά κόπηκε το ρεύμα και βγήκε όλη η γειτονιά έξω. Υπήρχε κάτι περίεργο στην ατμόσφαιρα, ο αέρας ήταν δυνατός. Είπαμε να κλειστούμε στο σπίτι. Την ώρα που έκλεινα το τελευταίο παντζούρι ακούω τη μαμά μου να ουρλιάζει. Είχαν λαμπαδιάσει κάτι κλαδιά. Άρπαξε η μαμά μου την τσάντα της κι εγώ τα κλειδιά και φύγαμε προς Περικλέους. Την ώρα που φεύγαμε μια γειτόνισσα έμπαινε στο αμάξι της και πήγαμε μαζί της. Φύγαμε αναγκαστικά αριστερά κάτω. Η φωτιά μας κυνήγαγε από αριστερά και πίσω. Όταν ακινητοποιηθήκαμε είδα ότι η φωτιά ήταν πολύ κοντά. Τους λέω βγείτε έξω θα καούμε. Έπεσε πολύ πυκνός μαύρος καπνός».

Συνεχίζοντας την κατάθεσή της η μάρτυρας συγκλόνισε όταν άρχισε να περιγράφει τα όσο είδε όταν πια βγήκε έξω από το σπίτι της. «Έπεσα κάτω, έχασα τα γυαλιά μου. Γύρισα πίσω και είδα πύρινες νιφάδες. Ενστικτωδώς κατευθύνθηκα προς θάλασσα. Άκουγα ανθρώπους να ουρλιάζουν. Περνούσε ένα νεαρός μόνο με το μποξεράκι του και μια μάνα με ένα λιπόθυμο παιδάκι ή νεκρό… Κάποιος μου λέει κοπέλια καίγεσαι. Είχα πιάσει φωτιά από πίσω. Έφτασα στη θάλασσα κι έπεσα κατευθείαν μέσα. Από πάνω καιγόντουσαν τα πάντα. Είχε εκρήξεις. Κάθισα δίπλα σε μια οικογένεια. Κάποια στιγμή κρύωνα. Θυμάμαι να είμαι στη θάλασσα με τα χέρια απλωμένα και να βγάζω τις σάρκες μου. Βγήκα έξω και ξαναμπηκα μέσα γιατί στέγνωσα και πέθαινα από τον πόνο».

Τις ώρες που η γυναίκα βρίσκονταν στη θάλασσα είδε, όπως είπε, ανθρώπους να ζητούν απελπισμένα βοήθεια, η οποία δεν ήρθε ποτέ. «Κάποια στιγμή κάποιος μίλησε με ένα δικό του. Είμαστε όλοι στην παραλία, ειδοποίησε κάποιον να μας σώσει», του είπε. Κάποια στιγμή άκουσα τη φωνή κάποιου γνωστού μου. Ζήτησα βοήθεια γιατί δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω. Άκουσα στην παραλία τη φωνή της γειτόνισσας. Της λέω που είναι η μάνα μου. Μου λέει είναι καλά.».

Και πρόσθεσε ότι «Κάποια στιγμή ήρθε ένα καραβάκι. Έπεσα λιπόθυμη. Φτάσαμε στη Ραφήνα. Με πήγαν στο Θριάσιο και μετά στο ΓΝΑ και έμεινα 54 ημέρες. Έχω καεί στα χέρια, πλάτη, γλουτούς και πόδια. Έπαθα πνευμονική εμβολή, είχα επιπλοκές. Μπήκα σε ΜΕΘ για 8 ημέρες. Είχαν πει ότι δε θα γλιτώσω. Δε μπορούσα να περπατήσω. Ακόμα με πονάνε στη ζέστη τα εγκαύματα. Δεν μπορώ να λειτουργήσω σωστά. Δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτώ αυτά που έχω ζήσει».

Η εν λόγω μάρτυρας αναφέρθηκε στα όσα έμαθε κατόπιν για τους γονείς της με τους οποίου είχε χωριστεί: «Η μάνα μου ήταν πεσμένη στο πεζοδρόμιο, πεσμένη στα γόνατα, τόσο καμένη που δεν είχε μαλλιά. Ήταν γυμνή, χωρίς μαλλιά και ούρλιαζε. Της έφεραν ένα τραπεζομάντηλο από την ταβέρνα. Ξέρω από έναν κύριο που ήταν μαζί της ότι 5-6 ώρες ήταν ζωντανή. Με το που έφτασε στη Ραφήνα πέθανε. Ο πατέρας μου απανθρακώθηκε κοντά στο αμάξι. Δεν κατάφερε να πάει μακριά… Δεν μας ενημέρωσε κανείς. Υπήρξε η αντίληψη στο Μάτι ότι αν συνέβαινε κάτι επικίνδυνο χτυπούσαν οι καμπάνες. Αν μας ειδοποιούσε κάποιος έστω και δέκα λεπτά νωρίτερα οι δικοί μου θα ζούσαν».

Η, Δήμητρα Πεταλά, αδελφή της προηγούμενης μάρτυρα, κατέθεσε, επίσης σήμερα και αναφέρθηκε στις προσπάθειες που έκανε για να εντοπίσει τα μέλη της οικογένειάς της. Η μάρτυρας είπε μεταξύ άλλων στην κατάθεσή της: «…Έκανα δεκάδες τηλέφωνα παντού. Λιμενικό, πυροσβεστική, νοσοκομεία. Δεν έβρισκα κανέναν. Και δέχθηκα κλήση λίγη ώρα αργότερα τηλέφωνο από την πυροσβεστική Θεσσαλονίκης! Εκεί δήλωσα τους αγνοούμενους! Στην πυροσβεστική Θεσσαλονίκης».

Ακόμη κ. Πεταλά αναφέρθηκε στην αδελφή της η οποία νοσηλεύονταν και εκείνη ζήτησε να της μιλήσει: «Μου απάντησαν: «δεν μπορείτε, είναι καμένα τα χέρια της». Καταλαβαίνετε το σοκ. Πήγα να την δω και ο θάλαμος μύριζε καμένη σάρκα. Μάλιστα, ανέφερε ότι μόνη πήρε τηλέφωνο να αναγνωρίσει τους νεκρούς γονείς της. «Δεν είχα καμία ενημέρωση. Πήρα τηλέφωνο και τους λέω «νομίζω πως σε αυτούς τους σάκους που έχετε, έχω δυο νεκρούς μέσα», ανέφερε η μάρτυρας.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα