Ιερά Σύνοδος για την αποτέφρωση: Α­ξι­ο­πρε­πής λύση ή ανακύκλωση;

Το θέμα της μετά θάνατον καύσης και αποτέφρωσης των ανθρώπινων σωμάτων απασχολεί την εκκλησιαστική κοινότητα ιδιαίτερα κατά την τελευταία εικοσαετία, αφότου άρχισαν συζητήσεις για τη νομοθέτησή της (θεσπίσθηκε με διαδοχικούς νόμους το 2006, 2014 και 2016).

Ασφαλώς η ελληνική πολιτεία είναι αρμόδια να νομοθετεί, αλλά και η Εκκλησία παραμένει ελεύθερη έναντι του κράτους να τηρεί τις παραδόσεις της, μακριά από κάθε κοσμική επιρροή και επέμβαση, και υποχρεούται να απευθύνεται στα μέλη της καταθέτοντας την άποψη και τη μαρτυρία της επί του ζητήματος αυτού, καθώς αφορά άμεσα στη ζωή και τη θεολογία της.

Η Εκκλησία αρνείται την καύση επειδή αρνείται το αμετάκλητο ανθρώπινο τέλος και τη βία προς το ανθρώπινο πρόσωπο. «Είναι τραγικό να καίμε και να κονιορτοποιούμε ό,τι έχει αληθινή αξία.

Η Εκκλησία επιλέγει και εφαρμόζει την ταφή, διότι σέβεται το σώμα του κεκοιμημένου ανθρώπου, έχει πίστη και ελπίδα στο αιώνιο μέλλον, και αναθέτει στη φύση την ευθύνη της φθοράς του φυσικού παρόντος του ανθρώπου» αναφέρει η Ιερά Σύνοδος στο φυλλάδιό της.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα