Η ρωσική επέλαση και η αντίδραση της Δύσης

Δύο είναι τα θεμελιώδη ερωτήματα που τίθενται μετ’ επιτάσεως, από την ημέρα που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία: πού το πάει ο Βλαντιμίρ Πούτιν και, αν η αντίδραση της Δύσης, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης δύναται να αναχαιτίσει ή έστω να πλήξει καίρια τη ρωσική αρκούδα.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Αναφορικά με τις προθέσεις του για την Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος. Αντικατάσταση της υπάρχουσας κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα με το Κρεμλίνο είναι φιλοδυτική και οδηγεί το Κίεβο προς την αγκάλη του ΝΑΤΟ. Η διάδοχη κατάσταση στον κυβερνητικό θώκο, πρέπει να αποδεχθεί και κυρίως να διαφυλάξει την ουδετερότητα της χώρας απέναντι στη Βορειοατλαντική Συμμαχία αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη… συμμαχία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν επιθυμεί να δώσει χαρακτήρα Ελβετίας στην Ουκρανία. Αυτό που επιδιώκει διακαώς είναι να την αποδυτικοποιήσει πλήρως τη όμορη και γειτονική χώρα, επιστρέφοντάς την στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, εκεί που άλλωστε ανήκε μέχρι το 2004 και την «πορτοκαλί επανάσταση».

Τα περί αποστρατικοποίησης και ουδετεροποίησης της Ουκρανίας, απλώς λειτουργούν ως συστατικά στο διπλωματικό αφήγημα που χρησιμοποιεί η Ρωσία, μαζί βεβαίως με το επιχείρημα-που έχει βάση- για προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών, για να νομιμοποιήσει την εισβολή. Η Μόσχα είχε θέσει ως κόκκινη γραμμή την επέκταση του ΝΑΤΟ στο μαλακό της υπογάστριο, που είναι η Ουκρανία αλλά και η Γεωργία. Η εισβολή όμως στο Κίεβο, δεν αποτελεί μόνο μια αντανακλαστική αμυντική αντίδραση εκ μέρους της Ρωσίας απέναντι στον κίνδυνο γεωπολιτικής περικύκλωσης από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Αποτελεί συνάμα και το έναυσμα για να εκδηλώσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν την αναθεωρητική του γεωπολιτική θεώρηση αναφορικά με την Ανατολική Ευρώπη και τις σφαίρες επιρροής που τη διέπουν. Η επαναχάραξη των ευρωπαϊκών ζωνών στις οποίες θα κινείται το ΝΑΤΟ και σ’ αυτές που θα ηγείται και θα κάνει κουμάντο η Ρωσία, ανεξαρτήτως της ίδιας βούλησης των ανεξάρτητων χωρών, είναι αυτό που θέτει στο τραπέζι η Μόσχα. Γι’ αυτό άλλωστε προειδοποιεί τη Φινλανδία αλλά και τη Σουηδία να εγκαταλείψουν άμεσα κάθε σκέψη για προσχώρηση στo NATO.

Η απάντηση της Δύσης έως τώρα ήταν μάλλον νωχελική και περιορισμένη , οι οποίες, όμως, προφανώς δεν πρόκειται να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας στην Ουκρανία ούτε βεβαίως θα συνετίσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Η στρατιωτική επέμβαση-ενίσχυση του Κιέβου δεν υφίσταται σε κανένα σχέδιο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και, πώς άλλωστε να γίνει αυτό, αφού μια τέτοια πρακτική θα οδηγούσε σε σύρραξη παγκοσμίων διαστάσεων, με ολέθριες συνέπειες για τον πλανήτη.