Η πραγματική αναμέτρηση αφορά την καθημερινότητα των πολιτών

Προσπερνώντας τη “θεαματική” χθεσινή συνεδρίαση στη Βουλή όπου επιχειρήθηκε να μετατοπιστεί η συζήτηση σε σκανδαλολογία επί προσωπικού επιπέδου του πολιτικού προσωπικού, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές επιμένουν να επικεντρώνονται σήμερα στο πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης, εν όψει των εκλογών.

Έτσι εξετάζοντας τα διακυβεύματα που αφορούν την καθημερινή ζωή των πολιτών, η οποία δεν παρουσιάζει μέχρι στιγμής κάποια χειροπιαστή διαφοροποίηση, μετά την έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, επισημαίνουν ότι από την πλευρά της η κυβερνητική τακτική κινείται σε δύο άξονες:

Πρώτο, στη διάθεση «ζεστού» χρήματος σε μεγάλη μερίδα φορολογουμένων. Σε αυτή τη φάση η έμφαση είναι στους συνταξιούχους, αλλά να μην ξεχνάμε ότι έχει προηγηθεί ένα πακέτο στα τέλη του 2018 και στις αρχές του 2019. Πάντως και η μείωση στην έμμεση φορολογία, δηλαδή η μείωση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και εστίαση, είναι μεγάλη και εκτιμάται ότι θα γίνει αισθητή σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις δεδομένου του μεγέθους της μετάταξης (από το 24% στο 13%), αν και είναι με ερωτηματικό αν επαρκεί ο χρόνος ώς τις ευρωεκλογές.

Δεύτερο, στις συγκρίσεις με το φανερό ή «κρυφό» πρόγραμμα Μητσοτάκη. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει θέσει στο στόχαστρο τις κρυφές πτυχές της «γαλάζιας» ατζέντας επί της φορολογικής πολιτικής, του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών, αναδεικνύοντας το αντιλαϊκό – αντεργατικό πρόσημο του προγράμματος της Ν.Δ.

Όπως έχει πει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στις πρόσφατες περιοδείες του, «όπλο» στα χέρια της κυβέρνησης δεν είναι μόνο τα πεπραγμένα της και η κοινωνική της πολιτική αλλά και το πραγματικό, νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της Ν.Δ.

Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι τα «γλωσσικά ολισθήματα» στελεχών της Ν.Δ. αλλά και του αρχηγού της, που κατά καιρούς έχουν αποκαλύψει τις πραγματικές «γαλάζιες» θέσεις για την οικονομία και την εργασία (Καραγκούνης για ασφαλιστικό «Πινοσέτ», Χατζηδάκης για την περικοπή των συντάξεων, Μητσοτάκης για το δώρο Χριστουγέννων, Δέρβος για κατάργηση του επιδόματος ανεργίας) έχουν εξέχουσα θέση στις προεκλογικές ομιλίες του πρωθυπουργού και των κορυφαίων της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον αντίποδα, η Νέα Δημοκρατία επιδίδεται σε κρεσέντο κριτικής περί παροχολογίας και λαϊκισμού στοχεύοντας μεταξύ άλλων στα αντανακλαστικά των δανειστών, των επενδυτών, των αγορών αλλά και της εγχώριας οικονομικής ελίτ. Ωστόσο αυτό επικοινωνιακά δεν εκλαμβάνεται από τα κυβερνητικά στελέχη ως απαραίτητα αρνητικό για την κυβέρνηση, στον βαθμό που είτε πρόκειται για «παροχολογία» κατά την αντίληψη της αντιπολίτευσης, είτε για κοινωνική πολιτική κατά την αντίληψη της κυβέρνησης το αποτέλεσμα είναι ότι πρόκειται για χρήματα που πηγαίνουν σε κόσμο που τα έχει ανάγκη.

Σε αυτή την αναμέτρηση, που είναι και η ουσιώδης, η κυβέρνηση δεν αφήνει αναπάντητη τη ρητορική περί παροχολογίας:

Επισημαίνοντας με κάθε τρόπο ότι πρόκειται για συγκεκριμένη πολιτική επιλογή στήριξης και ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και της μεσαίας τάξης που ως επί το πλείστον σήκωσε τα βάρη ιδιαίτερα την τελευταία τριετία.

Υπογραμμίζοντας ότι δεν πρόκειται για «εφάπαξ» προεκλογικού χαρακτήρα «παροχές», αλλά μόνιμα μέτρα στήριξης (εφόσον επανεκλεγεί).

Τονίζοντας ότι η Ν.Δ. βλέπει ως «παροχολογία» την ενίσχυση στο εισόδημα των νοικοκυριών ακριβώς γιατί βρίσκεται μακριά από την κοινωνία και δεν αντιλαμβάνεται ποιες είναι οι λαϊκές ανάγκες και πως «το κατοστάρικο» μπορεί να γίνει αισθητό για ένα νοικοκυριό που υπέστη σκληρές περικοπές.