Η διαχείριση των ανθρωπιστικών κρίσεων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο

Τα τελευταία χρόνια, οι ανθρωπιστικές κρίσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο στον πλανήτη μας. Επηρεάζουν περισσότερους ανθρώπους και διαρκούν περισσότερο. Εκτιμάται ότι ένας στους 70 ανθρώπους βρίσκεται εγκλωβισμένος σε κάποια κρίση και χρήζει άμεσης ανθρωπιστικής βοήθειας και προστασίας. Μια ανθρωπιστική κρίση διαρκεί κατά μέσο όρο πάνω από 9 χρόνια. Οι ανθρωπιστικοί οργανισμοί έχουν σημαντικό έργο να επιδείξουν στη διάσωση ανθρώπινων ζωών και στην άμβλυνση του ανθρώπινου πόνου, ωστόσο, υπάρχει πληθώρα αναγκών που χρήζουν αντιμετώπισης.

Γράφει η Βίκυ Μανιάτη

Παρά τη σημαντική ενίσχυση των διατιθεμένων για ανθρωπιστική βοήθεια κονδυλίων, το κενό όμως που υφίσταται ανέρχεται περίπου στο 40%. Συνεπώς, είναι αναγκαία η εξεύρεση περισσότερων πόρων, προκειμένου η πρόσβαση των εργαζομένων στον τομέα ανθρωπιστικής βοήθειας να είναι εφικτή στα ευπαθή άτομα που έχουν περισσότερο ανάγκη.

Καταρχήν, κρίνεται σκόπιμος ο ορισμός της έννοιας “ανθρωπιστική κρίση”. Ένας πρώτος ορισμός δίδεται από τη “Wikipedia”, όπου ορίζεται ως “ένα γεγονός ή μια σειρά γεγονότων που αποτελούν κρίσιμη απειλή για την υγεία, ασφάλεια ή ευημερία μιας κοινότητας ή άλλων μεγάλων ανθρώπινων ομάδων, συνήθως σε μια περιοχή μεγάλης εκτάσεως”. Το λεξικό των εκδόσεων Oxford ορίζει την κρίση ως “μια χρονική περίοδο έντονης δυσκολίας ή κινδύνου” και το επίθετο “ανθρωπιστική” ασχολείται ή επιδιώκει την προστασία της ανθρώπινης ευημερίας”. Το Internews ορίζει την ανθρωπιστική κρίση ως “μια κατάσταση όπου πολλοί άνθρωποι υποφέρουν και η ανθρώπινη ευημερία κινδυνεύει σε μεγάλο βαθμό”.

Ακόμα, η έννοια “ανθρωπιστική κρίση” κατανοείται κυρίως ως μια κατάσταση όπου υφίσταται εξαιρετική και γενικευμένη απειλή στην ανθρώπινη ζωή, υγεία ή στην ανθρώπινη ύπαρξη”. Οι ανθρωπιστικές κρίσεις συνήθως προκύπτουν στο πλαίσιο υφιστάμενων καταστάσεων που χαρακτηρίζονται από απουσία προστατευτικού πλαισίου και μια σειρά παραγόντων που προϋπάρχουν όπως φτώχεια, ανισότητα, έλλειψη πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες επιτείνονται από φυσικές καταστροφές ή ένοπλες συρράξεις συμβάλλοντας στον πολλαπλασιασμό των καταστροφικών συνεπειών.

Τέλος, οι Josse και Dubois εκτιμούν ότι “η κρίση είναι μια έντονη κατάσταση δύσκολα διαχειρίσιμη με σοβαρές και μακροπρόθεσμες συνέπειες, που είναι γενικά επιβλαβείς. Μια κρίση πρέπει να εξεταστεί ως μια διαδικασία, δεδομένου ότι στην πραγματικότητα συνιστά μεταβολή στο κράτος από τη μια στιγμή στην άλλη ή από τον ένα οργανισμό στον άλλο. Επομένως, η κρίση αποτελεί μια καταστροφική ανατροπή από μια προγενέστερη κατάσταση.”

Οι Josse και Dubois θεωρούν ότι τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της έννοιας “ανθρωπιστική κρίση” είναι:

–    Σοβαρή και ταχεία επιδείνωση μιας κατάστασης.

–  Μεγάλος αριθμός θυμάτων ή ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο.

– Η μοναδικότητα της φύσης και η έκταση της κρίσης βυθίζουν τον πληθυσμό σε μια κατάσταση μεγάλης αγωνίας και ταλαιπωρίας.

– Ουσιαστική υλική καταστροφή.

– Αντιμετώπιση σοβαρών δυσκολιών στην θεσμική διαχείριση ή ανικανότητα θεσμικής διαχείρισης για αντιμετώπιση της ανθρωπιστιικής κρίσης.

Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες πρόκλησης ανθρωπιστικών κρίσεων. Ωστόσο, στον ανθρωπιστικό τομέα, δυο από τις πιο συχνές κατηγορίες ανθρωπιστικών κρίσεων είναι οι φυσικές καταστροφές και οι πολύπλοκες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης λόγω συρράξεων.

Σύμφωνα με την Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (IFRC), η φυσική καταστροφή είναι “ένα απρόοπτο και. καταστροφικό γεγονός που επιφέρει σημαντικές διαταραχές στη λειτουργία μιας κοινότητας ή κοινωνίας και προκαλεί απώλειες σε ανθρώπινο, οικονομικό, περιβαλλοντικό επίπεδο, οι οποίες υπερβαίνουν τη δυνατότητα μιας κοινότητας ή μιας κοινωνίας να τις αντιμετωπίσει με ιδία μέσα. Παρότι συχνά η αιτία τους εδράζεται στην φύση, ωστόσο μπορεί να οφείλονται και στον ανθρώπινο παράγοντα.”

Οι φυσικές καταστροφές οφείλονται σε φυσικούς κινδύνους, οι οποίοι κατηγοριοποιούνται σε:

– Φυσικοί κίνδυνοι: προκύπτουν από φυσικά φαινόμενα, που προκαλούνται από γεγονότα με ταχεία ή βραδεία εξέλιξη τα οποία είναι γεωφυσικά (σεισμοί, κατάρρευση εδάφους, τσουνάμι ή ηφαιστειακή δραστηριότητα), υδρολογικά (χιονοστιβάδες και πλημμύρες), κλιματολογικά (ακραίες θερμοκρασίες, ξηρασία και πυρκαγιές),  μετεωρολογικά (κυκλώνες και κύμματα θύελλας), ή βιολογικά (επιδημίες από ασθένειες ή έντομα).

– Τεχνολογικοί κίνδυνοι ή κίνδυνοι προκαλούμενοι από τον ανθρώπινο παράγοντα: γεγονότα που αποτελούν απόρροια ανθρώπινης δραστηριότητας και λαμβάνουν χώρα εντός ανθρώπινων οικισμών ή κοντά σε αυτούς. Σε αυτή την κατηγορία κινδύνων περιλαμβάνονται καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, συρράξεις, λοιμός, εκτοπισθέντες πληθυσμούς, βιομηχανικά ατυχήματα, τροχαία ατυχήματα.

Από την άλλη, οι περίπλοκες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ενδεχομένως να εμπεριέχουν φυσική καταστροφή αλλά εμπεριέχουν και το στοιχείο των συρράξεων, γεγονός που επιδεινώνει τις ανθρωπιστικές κρίσεις. Σύμφωνα με τη Μόνιμη Διοργανική Επιτροπή του ΟΗΕ (IASC), μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια ανθρωπιστική κρίση σε μια χώρα, περιοχή, ή κοινωνία, όπου σημειώνεται ολική ή σημαντική κάμψη των αρχών λόγω εσωτερικών ή εξωτερικών συγκρούσεων και χρήζει διεθνούς αντιμετώπισης, η οποία υπερβαίνει την εντολή ή τη δυνατότητα ενός μεμονωμένου φορέα ή και του εν εξελίξει προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών.

Η IASC αναφέρει ότι ορισμένες καταστροφές προκύπτουν από κάποιους διαφορετικούς κινδύνους ή πιο συχνά από το συνδυασμό φυσικών αιτίων και ανθρώπινου παράγοντα καθώς και διαφορετικές αιτίες ευπάθειας. Παραδείγματα αποτελούν η ανασφάλεια λόγω έλλειψης τροφής, οι επιδημίες, οι εκτοπισθέντες πληθυσμοί και οι συρράξεις.

Οι περίπλοκες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

– Εκτεταμένη βία και απώλεια ζωών

– Εκτοπισμός πληθυσμών

– Εκτεταμένη φθορά σε κοινωνίες και οικονομίες

– Ανάγκη για παροχή σε μεγάλη κλίμακα και πολύπλευρη ανθρωπιστική βοήθεια

– Παρεμπόδιση ή αποτροπή ανθρωπιστικής βοήθειας εξαιτίας πολιτικών και στρατιωτικών περιορισμών.

– Σημαντικοί κίνδυνοι για την ασφάλεια εργαζομένων στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας σε ορισμένες περιοχές.

Παραδείγματα ανθρωπιστικών κρίσεων που έχει βιώσει η ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια ή ανθρωπιστικών κρίσεων που εξακολουθούν ακόμα να υφίστανται είναι:

– Σουδάν, Νταρφούρ, Σομαλία, Βόρεια Ουγκάντα: καταυλισμοί προσφύγων ή εκτοπισθέντων ατόμων εντός των χωρών, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες καταγωγής τους υπό την απειλή βίας, και στην πορεία έχουν απωλέσει την πλειονότητα των υπαρχόντων τους και των μέσων διαβίωσής τους.

– Λίβανος: ως χώρα υποδοχής δέχτηκε εισροή μεταναστών και εσωτερικά εκτοπισθέντων ατόμων εξαιτίας του πολέμου Ισραήλ – Χεζμπολάχ το 2006.

– Σρι Λάνκα: μεγάλοι πληθυσμού ζουν σε μια κατάσταση χρόνιας ανασφάλειας, διότι είναι εγκλωβισμένοι σε  πολεμικά μέτωπα ή ζουν υπό την διαρκή απειλή βίας από παραστρατιωτικές ομάδες ή από την ίδια τους την κυβέρνηση. Μερικές φορές, η κατάσταση αυτή διαρκεί για μήνες ή και χρόνια, όπως διαπιστώνουμε σήμερα στην Ανατολική Δημοκρατία του Κογκό, στο Ιράκ, κ.λ.π.

– Δημοκρατία του Κογκό: μια ξαφνική φυσική καταστροφή όπως πλημμύρα ή σεισμός που προκαλεί ταχείες περιβαλλοντικές αλλαγές και αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών. Αρκεί να αναλογιστούμε το τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό το 2004, το σεισμό στο Πακιστάν το 2005 και το σεισμό στο Σιτσουάν το 2008.

– Στην Αιθιοπία, στην περιοχή της Σομαλίας, το 2000 σημειώθηκε σοβαρός λοιμός εξαιτίας της τροφικής κρίσης που προκλήθηκε από φυσικά αίτια και από την ανθρώπινη δράση. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο Νίγηρας.

Όπως υποστηρίζει η Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης (IRC), το 2018 χαρακτηρίστηκε ως μια καταστροφική χρονιά, καθώς καταγράφηκαν οι περισσότερες αναγκαστικές μετακινήσεις. Μάλιστα, αναφέρει ότι 21 χώρες τελούν σε καθεστώς ανθρωπιστκής κρίσης ή επίκειται να αντιμετωπίσουν κάποια ανθρωπιστική κρίση. Από αυτές ξεχώρισε 10 περιπτώσεις χωρών που είναι αντιμέτωπες ή θα βρεθούν αντιμέτωπες με κάποια ανθρωπιστική κρίση και οι οποίες θα μας απασχολήσουν το 2019:

– Σομαλία: οι συνεχιζόμενες επί δεκαετίες συγκρούσεις έχουν δημιουργήσει κλίμα ανασφάλειας και αστάθειας. Σε συνδυασμό με τις φυσικές καταστροφές, η ανθρωπιστική κρίση έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό περισσότερων από 2.6 εκατ. Σομαλών και άλλων 870.000 να καταγράφονται ως πρόσφυγες. Για το 2019, η κατάσταση στη Σομαλία δεν αναμένεται να αλλάξει και η χώρα θα εξακολουθήσει να μαστίζεται από αστάθεια, συγκρούσεις και ανασφάλεια λόγω της διατροφικής κρίσης, παράγοντες που συμβάλλουν στη συνέχιση του εκτοπισμού χιλιάδων ανθρώπων από τις οικίες τους.

–   Αιθιοπία: οι αυξημένες εσωτερικές συρράξεις οδήγησαν στον εσωτερικό εκτοπισμό 1.4 εκατ. ανθρώπων κατά το πρώτο εξάμηνο του 2018. Η κατάσταση θα παραμείνει ρευστή το 2019, με πολλές πιθανότητες περαιτέρων συρράξεων, που με τη σειρά τους θα πυροδοτήσουν σε σημαντικό βαθμό εκτοπισμό ανθρώπων και ανασφάλεια λόγω της ανεπάρκειας τροφής, που θα ενταθούν, εάν εξακολουθήσουν η ανομβρία και οι φτωχές σοδειές.

– Νιγηρία. Στη  Νιγηρία, οι συνεχείς επιθέσεις ένοπλων ομάδων και η όξυνση των φαινομένων βίας σε επίπεδο κοινοτήτων εξαιτίας του ανταγωνισμού για τους υδάτινους πόρους και για τη γη είχαν ως αποτέλεσμα τον εσωτερικό εκτοπισμό άνω των 2 εκατ. Νιγηριανών, ενώ άλλοι 230.000 έχουν αναζητήσει άσυλο σε γειτονικές χώρες. Το 2019, η κατάσταση δεν θα αλλάξει δεδομένου ότι είναι πιθανή η κλιμάκωση βίας, πυροδοτώντας τον εκτοπισμό περισσότερων πολιτών και την όξυνση του αισθήματος διατροφικής ανασφάλειας για εκατομμύρια Νιγηριανών.

– Συρία: Από το 2011,  η Συρία πλήττεται από συνεχείς συγκρούσεις και πόλεμο ενώ οι υπηρεσίες στους τομείς υγείας και εκπαίδευσης έχουν καταρρεύσει. 6.2 εκατ. Σύριοι παραμένουν εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας ενώ 5.6 εκατ. είναι καταχωρημένοι ως πρόσφυγες στην περιοχή. Το 2019 δεν προδιαγράφεται διαφορετικό για τη Συρία, καθώς ο πόλεμος εξακολουθεί, ελλοχεύει ο κίνδυνος σοβαρών εκτοπισμών και περαιτέρω καταστροφών υποδομών στη ΒΔ Συρία

– Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία: Από την ανατροπή της κυβέρνησης το 2013, η χώρα τελεί σε κατάσταση έντονης αστάθειας. Το 2019, οι συγκρούσεις με τις ένοπλες ομάδες θα εξακολουθήσουν, συμβάλλοντας σε περαιτέρω αναγκαστικές μετακινήσεις και ενίσχυση της ανασφάλειας εξαιτίας της διατροφικής ένδειας.

– Βενεζουέλα : Η κατάρρευση της οικονομίας έχει οδηγήσει τουλάχιστον 3 εκατ. ανθρώπους εκτός της χώρας, κυρίως γιατί δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τα “προς το ζην” στις οικογένειές τους. Παράλληλα, παρατηρείται άνοδος της εγκληματικότητας και βίας, ενώ το σύστημα υγείας καταρρέει συμβάλλοντας στην εξάπλωση ασθενειών. Για το 2019, αναμένεται επιδείνωση της κατάστασης και εξάπλωση ασθενειών, με συνέπεια οι κάτοικοι θα είναι χωρίς τροφή και θα εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν την χώρα.

–  Αφγανιστάν: οι συνεχείς από το 2001 συγκρούσεις σε συνδυασμό με χρόνια ξηρασία έχουν συμβάλει σε εκτεταμένες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών και ανασφάλεια λόγω της ανεπάρκειας τροφίμων. Η κατάσταση περιπλέχτηκε ακόμα περισσότερο, όταν περισσότεροι από μισό εκατομμύριο Αφγανοί πρόσφυγες επέστρεψαν από το Ιράκ, η πλειονότητα αυτών εξαναγκαστικά. Το 2019, θα υπάρξει αύξηση των αναγκαστικών μετακινήσεων εξαιτίας των εμφύλιων συρράξεων και αύξηση των ανθρώπων με ανασφάλεια λόγω της τροφικής κρίσης εξαιτίας της συνεχιζόμενης βίας και των επιπτώσεων της ξηρασίας.

– Νότιο Σουδάν: ο εμφύλιος πόλεμος από το 2012 στην χώρα έχει επιτείνει φαινόμενα βίας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό 1.96 εκατ. κατοίκων, τη δημιουργία 2.47 εκατ. προσφύγων, και την ανασφάλεια 6.1 εκατ. κατοίκων εξαιτίας της έλλειψης τροφής. Το 2019, ένα μεγάλο μέρος των Νοτιο-Σουδανέζων θα εξακολουθήσει να αναζητά τροφή. Ενώ σε περίπτωση κατάρρευσης της συμφωνίας ειρήνης, είναι πιθανή η κλιμάκωση του πολέμου και δραστική αύξηση αυτών που θα χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας.

– Δημοκρατία του Κογκό: οι επί 20 χρόνια συρράξεις έχουν ενισχύσει το αίσθημα ανασφάλειας σε αρκετά τμήματα της χώρας.  13.1 εκατ. κάτοικοι αντιμετωπίζουν κρίση ή βιώνουν χειρότερη ανασφάλεια εξαιτίας της ανεπάρκειας τροφίμων. Ο ΟΗΕ κατέγραψε αναγκαστικές μετακινήσεις περίπου 4.5 εκατ. ανθρώπων το 2017. Ενώ το Κογκό βιώνει το δεύτερο μεγαλύτερο ξέσπασμα του ιού Έμπολα στην ιστορία. Ενώ το 2019 η κατάσταση θα χειροτερεύσει με αύξηση των αναγκαστικών μετακινήσεων και με συνέχιση της εξάπλωσης του Έμπολα.

– Υεμένη: οι συνέπειες του εμφυλίου πολέμου από το 2015 στην χώρα είναι εμφανείς, καθώς 24 εκατ. άνθρωποι χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας και σύμφωνα με προειδοποίηση του ΟΗΕ ο κίνδυνος μαζικού λοιμού για την χώρα ήταν ορατός. Η έλλειψη τροφής για 63.500 Υεμενέζους είναι καταστροφική ενώ η χώρα βιώνει το χειρότερο ξέσπασμα χολέρας στη σύγχρονη ιστορία με περισσότερους από 1 εκατ. κατοίκους να έχουν μολυνθεί από αυτήν. Ο εμφύλιος πόλεμος και η συνδεόμενη με αυτόν ανθρωπιστική καταστροφή θα εξακολουθήσουν με παράλληλη άνοδο της ανασφάλειας λόγω της τροφικής κρίσης. Δεδομένου ότι αεροσκάφη συνεχίζουν να πραγματοποιούν επιθέσεις και να πλήττουν περιοχές με πληθυσμούς και ιατρικές εγκαταστάσεις, θα καταστεί ακόμα δυσχερέστερο για τους ανθρωπιστικούς οργανισμούς να παρέχουν βοήθεια, να συνδράμουν ξεριζωμένους από τις οικίες τους κατοίκους και να αντιμετωπίσουν τον σε

Όμως, η πλειονότητα αυτών των ανθρωπιστικών κρίσεων εντοπίζεται στην αφρικανική ήπειρο. Η Ευρώπη δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη και αντιμετωπίζει και αυτή μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις των τελευταίων ετών. Μόνο το 2019, καταγράφηκαν περίπου 27.301 αφίξεις μέσω της θαλάσσιας οδού σε Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος και Μάλτα. 40% των αφιχθέντων στην Ευρώπη αποτελείται από γυναίκες και παιδιά. Επίσης καταγράφηκαν 584 άτομα που είτε έχασαν τη ζωή τους είτε αγνοούνται. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ,  το 2016 εκτιμάται ότι περίπου 362.000 πρόσφυγες και μετανάστες διακινδύνευσαν τη ζωή τους διασχίζοντας τη Μεσόγειο θάλασσα. Στο πρώτο εξάμηνο του 2017  καταγράφηκε εισροή περισσότερων από 105.000 προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη. Από τις αρχές του 2017, περίπου 2700 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους ή αγνοούνται καθώς διασχίζουν τη Μεσόγειο, ώστε να εισέλθουν στην Ευρώπη. Ενώ υπάρχουν μαρτυρίες άλλων για τους κινδύνους που αντιμετώπισαν κατά την πορεία του ταξιδιού τους όπως ότι υπέστησαν κακοποίηση.

Για την αντιμετώπιση ανθρωπιστικών κρίσεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια. Η Ε.Ε. πρωτοστατεί σε διεθνές επίπεδο στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας ειδικά σε περιπτώσεις αναγκαστικού εκτοπισμού. Το 2018, η Κομισιόν διέθεσε περίπου 75% του προϋπολογισμού της για ανθρωπιστική βοήθεια ή αλλιώς περισσότερα από 1,2 δισ. ευρώ σε έργα για την αντιμετώπιση αναγκών των εκτοπισμένων αναγκαστικά πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων σε περίπου 40 κράτη. Η χρηματοδότηση αυτή συνέβαλε στην αντιμετώπιση των πιο επειγουσών αναγκών των περισσότερο ευάλωτων πληθυσμών. Τα έργα που υλοποιήθηκαν βοήθησαν τους εκτοπισθέντες να έχουν πρόσβαση σε στέγη, προστασία, τροφή και βασικές υπηρεσίες όπως υγειονομική περίθαλψη, υγιεινή, διατροφική βοήθεια και εκπαίδευση.

Τα τελευταία χρόνια, η Ε.Ε. υλοποιεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση ανθρωπιστικής βοήθειας σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές, ως συμμετέχον μέρος των ευρωπαϊκών εγκαταστάσεων για την φιλοξενία προσφύγων στην Τουρκία. Η συνδρομή της Ε.Ε. προς την Τουρκία για την φιλοξενία του μεγαλύτερου προσφυγικού πληθυσμού στον κόσμο έγκειται στην παροχή υποστήριξης 50 ανθρωπιστικών έργων που υλοποιούνται με τη σύμπραξη 20 διεθνών εταίρων, στα οποία έχουν διατεθεί ήδη 2.09 δισ. ευρώ.

Σήμερα, η Τουρκία φιλοξενεί παραπάνω από 4 εκατ. πρόσφυγες και η Ε.Ε. είναι αποφασισμένη να βοηθήσει την Τουρκία να ανταπεξέλθει σε αυτή την πρόκληση. Το ευρωπαϊκό κέντρο φιλοξενίας για τους πρόσφυγες στην Τουρκία διαχειρίζεται συνολικό ποσό 6 δισ. ευρώ και προβλέπει ένα κοινό μηχανισμό συντονισμού, σχεδιασμένος να διασφαλίσει την πλήρη και τη συντονισμένη αντιμετώπιση των αναγκών των προσφύγων και των δομών υποδοχής στην Τουρκία. Εστιάζει στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, εκπαίδευσης, διαχείρισης της μετανάστευσης, υγείας, δημοτικών υποδομών και κοινωνικο-οικονομικής υποστήριξης.

Από την πλευρά της, η Τουρκία στηρίζει οποιοδήποτε κράτος να ανταπεξέλθει στις καταστροφές και που χρειάζεται διεθνή βοήθεια. Σε αυτό το πλαίσιο, το τουρκικό Υπουργείο Εσωτερικών για την διαχείριση καταστροφών και το Προεδρείο για την διαχείριση έκτακτων αναγκών έχει πραγματοποιήσει επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας, προκειμένου να βοηθήσει πληθυσμούς που πλήττονται από καταστροφές σε περισσότερες από 58 χώρες σε 5 ηπείρους και αποτελεί παγκόσμιο ανθρωπιστικό φορέα. Ως αποτέλεσμα για το έργο της σε παγκόσμιο επίπεδο, η Τουρκία έχει αναγνωριστεί ως ένας εκ των τριών μεγαλύτερων δωρητών ανθρωπιστικής βοήθειας τα τελευταία 6 χρόνια και υπήρξε η χώρα που προσέφερε τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική βοήθεια την περασμένη χρονιά, σύμφωνα με την έκθεση του “Development Initiatives” (ανεξάρτητος οργανισμός για την διεθνή ανάπτυξη) για την Παγκόσμια ανθρωπιστική βοήθεια.

Σε διεθνές επίπεδο, ο ΟΗΕ έχει δημουργήσει το Κεντρικό Ταμείο Αντιμετώπισης Επειγουσών Αναγκών που παρέχει άμεση χρηματοδότηση σε ανθρωπιστικές δράσεις διάσωσης ζωών στην έναρξη των έκτακτων αναγκών και σε κρίσεις που αποτυγχάνουν να προσελκύσουν επαρκείς πόρους. Προς αναγνώριση του εντυπωσιακού ρεκόρ που έχει καταγράψει το Ταμείο στην παροχή αποτελεσματικής βοήθειας σε ανθρώπους που πλήττονται από κρίσεις ο Γενικός Γραμματέας Συνέλευσης Ηνωμένων Εθνών έχει υποστηρίξει την επέκταση του στόχου χρηματοδότησης του Ταμείου σε 1 δισ. δολάρια ετησίως και έχει απευθύνει έκκληση στους εμπλεκόμενους δρώντες να εξετάσουν την αύξηση των εθελοντικών τους συνεισφορών στο Ταμείο. Ακόμα, ο ΟΗΕ υποστηρίζει τον οργανισμό “World Food Programme”(WFP) και αποτελεί τον μεγαλύτερο ανθρωπιστικό φορέα για την καταπολέμηση της πείνας παγκοσμίως. Σε ετήσια βάση, ο WFP παρέχει σε 90 εκατ. ανθρώπους βοήθεια με παροχή τροφίμων.

Άλλοι οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας είναι ο CARE για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας, η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού για την ανταπόκριση και αντιμετώπιση καταστροφών, η Action Against Hunger για την καταπολέμηση της παγκόσμιας πείνας, κ.λ.π.