Εκλογές πριν φανούν οι οικονομικές συνέπειες του Covid-19;

Βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας και τα σενάρια για πρόωρες εκλογές, εντός του τρέχοντος έτους, φουντώνουν όλο και περισσότερο.

Σίγουρα οι εισηγήσεις για κήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών προς τον πρωθυπουργό δεν είναι κάτι νέο, προϋπήρχαν της υγειονομικής κρίσης και είχαν άμεση σχέση με την ακύρωση του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. Ωστόσο, αυτές οι εισηγήσεις τώρα γίνονται πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς η πανδημία και οι πολιτικοί συσχετισμοί της περιόδου ενισχύουν τα επιχειρήματα υπερ μιας τέτοιας απόφασης.

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι στο περιβάλλον του πρωθυπουργού που σπεύδουν να προεξοφλήσουν την επιτυχή διαχείριση και λήξη της κρίσης του Covid – 19 , προτείνοντας στον Κ. Μητσοτάκη άμεση εκλογική εξαργύρωση μετά το πέρας του θέρους.

Μάλιστα, υπάρχει μια άποψη που κινείται στη λογική του «πολιτικού ρεαλισμού» και λέει πως γνωρίζοντας τις τραγικές συνέπειες  που θα έχει στην οικονομία η πανδημία, είναι στρατηγικά δόκιμο να ανανεωθεί η εντολή του λαού άμεσα, προτού ο λαός συνέλθει από το μούδιασμα της απομόνωσης  και αντιληφθεί πλήρως την νέα οικονομική μέρα που ξημέρωσε για τον ίδιο και τη χώρα του.

Άλλωστε, γνωρίζουν στο κυβερνητικό επιτελείο πως η συλλογική μνήμη παίζει περίεργα παιχνίδια, κι ακόμα και εάν τα πάντα είναι “καλώς καμωμένα” από πλευράς διαχείρισης της κρίσης, ο οικονομικός αρμαγεδώνας δεν μπορεί να αποφευχθεί. Επομένως, λέει αυτή η άποψη ότι  σε έναν χρόνο από τώρα δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος εάν θα καθίσταται αντιληπτό από την κοινωνία ότι η ανεργία και η φτώχεια είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας υγειονομικής βόμβας κι όχι των λανθασμένων κυβερνητικών αποφάσεων.

Αυτή η άποψη έρχεται να κουμπώσει με την αντιπαράθεση που δειλά-δειλά ξεκινάει στο δημόσιο λόγο και έχει να κάνει με το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μια αντιπαράθεση που σε συνδυασμό με τα «παιχνίδια» της συλλογικής μνήμης, πολύ γρήγορα μπορεί να αποβεί μοιραία για τη Νέα Δημοκρατία.

Γεύση αυτής της αντιπαράθεσης πήραμε στην πρώτη εν μέσω πανδημίας σύγκρουση μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα στη Βουλή, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης απευθυνόμενος προς τον  υπουργό Οικονομικών κ. Σταικούρα να λέει χαρακτηριστικά: «Και εδώ νομίζω ότι βρισκόμαστε απέναντι σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: Η προσέγγιση που γίνεται από πλευράς σας, το διαβάζω σε αρθρογραφία στελεχών σας, το ακούω, είναι ότι δεν πρέπει τώρα εμπροσθοβαρώς και οριζόντια να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, αλλά θα έρθει η στιγμή της ανάκαμψης και θα υπάρχουν και τότε ανάγκες. Και  πρέπει τότε να έρθουμε, με όποιο διαθέσιμο ποσό υπάρχει, να αντιμετωπιστεί εκείνη την ώρα με ενίσχυση ρευστότητας της αγοράς. Πιστεύω ότι είναι λάθος. Αν μου επιτρέπετε, κύριε Σταϊκούρα, μια υπερβολή στον λόγο μου, θα έλεγα ότι αυτό προσιδιάζει στη λογική της ανοσίας αγέλης, που αφορά βέβαια τους επιδημιολόγους και όχι τους οικονομολόγους…».

Όπως καταλαβαίνουμε, λοιπόν, η αντιπολιτευτική γραμμή αρχίζει και γίνεται διακριτή και παίρνει αποστάσεις από τη γραμμή σύμπνοιας που κρατάει η αξιωματική αντιπολίτευση σε ό τι αφορά την υγειονομική κρίση. Διότι σε  ό, τι έχει σχέση με την οικονομική διαχείριση, η Κουμουνδούρου φαίνεται αποφασισμένη να πολώσει το πολιτικό σκηνικό αναδεικνύοντας τα πολιτικά διλήμματα που θα προκύψουν την επαύριον της πανδημίας, διλήμματα που αρχίζουν ήδη και σχηματίζονται όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Συνεπώς, οι εισηγήσεις από μέρος του περιβάλλοντος του κ. Μητσοτάκη ενσωματώνουν τα σενάρια πολιτικής πόλωσης κατά τη διάρκεια δυσμενών οικονομικών συνθηκών, κάτι που σε εκείνη την περίοδο θεωρείται ότι θα είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει το Μαξίμου. Με αυτή την έννοια, προτείνεται στον κ. Μητσοτάκη η επίσπευση μιας εκλογικής αναμέτρησης μακριά από την εμφανή για την κοινωνία οικονομική ζημιά, καθώς επίσης και μακριά από τον χρόνο που θα χρειαστεί για να αναδιαμορφωθεί απέναντι από τη Νέα Δημοκρατία, ειδικά σε επίπεδο επικοινωνίας, ένας ισχυρός πολιτικός πόλος.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως προκειμένου να γίνει ανάσχεση του ανασχηματισμού αυτού του πόλου, θα πρέπει να πληγεί άμεσα η διαδικασία ανασύνταξης του ΣΥΡΙΖΑ, κι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είναι η επίσπευση της εκλογικής αναμέτρησης. Βλέπουν πως μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη συγκυρία θα δημιουργούσε μεγάλο εσωτερικό πρόβλημα στον Α. Τσίπρα, πράγμα που θα αδρανοποιούσε οποιονδήποτε πιθανό κίνδυνο αναζωπύρωσης  ενός πολιτικού πόλου που θα είχε άμεσο έρεισμα στην κοινωνία.

Φυσικά, στο επιτελείο του πρωθυπουργού υπάρχουν και οι αντίθετες φωνές, αυτές που κρατούν μικρό καλάθι σχετικά με την πορεία και την έκβαση της κρίσης του κορωνοιού, αλλά και αυτές που ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων, πως λόγω της απλής αναλογικής  θα είναι δύσκολο, έως και επικίνδυνο, να σύρεις μια κοινωνία κουρασμένη και φοβισμένη σε μια διπλή εκλογική αναμέτρηση.

Όπως και να έχει, ακόμα βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα και τα πολιτικά σχέδια των κομμάτων είναι δευτερευούσης σημασίας. Για την ώρα μέλημα των πολιτικών δυνάμεων θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας, αν και δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του αόρατου εχθρού, θα είναι ορατά στο μέλλον…

K. M.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα