Δίκη στο Μάτι-Μάρτυρας: Υπήρξε ανικανότητα και κακός συντονισμός

Η κ. Ανδριανή Καλαγιαννάκη, μην μπορώντας να συγκρατήσει τον θυμό της, είπε στους δικαστές του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου πως οι αρμόδιοι «από ανικανότητα και κακό συντονισμό φέρθηκαν με τέτοιο απάνθρωπο τρόπο» και «άφησαν στο έλεος του Θεού» τόσους ανθρώπους.

«Πιστεύω ότι υπήρχε δόλος», είπε και συμπλήρωσε πως «στον βωμό των προσωπικών φιλοδοξιών τους, έκαψαν ζωντανό το παιδί μου, τον αδελφό μου και τους  γονείς μου».

Η μάρτυρας κατέθεσε για όσα πιστεύει πως επέδρασαν για να εξελιχθεί η φωτιά της 23ης Ιουλίου 2018 σε κόλαση, μίλησε για ευθύνες της Αστυνομίας που δεν κατηύθυνε τον κόσμο, για την ανυπαρξία της πολιτικής προστασίας και της Πυροσβεστικής που δεν ειδοποίησαν και άφησαν «να πιάσει στον ύπνο η φωτιά τους Ματιώτες» και άφησαν την φωτιά να περάσει την Μαραθώνος, για το Λιμενικό «που την ώρα που ψαροκάικα έβγαζαν ανθρώπους από τη θάλασσα, έστελνε αυτοκίνητα προς το Μάτι».

Δεν άφησε επίσης ασχολίαστη την φράση που είχε πει η κατηγορούμενη, τότε περιφερειάρχης, Ρένα Δούρου. Φωνάζοντας η μάρτυρας ανέφερε πως «η Δούρου είπε ότι έγινε στραβή στη βάρδια της. Η κυνικότητα αυτών των ανθρώπων! Τουλάχιστον ας μην μιλάνε..»

«Θεωρώ ότι εκτός από ανικανότητα και κακό συντονισμό υπήρξε και ανυπαρξία των ανθρώπων αυτών που είναι επαγγελματίες, επιφορτισμένοι για την προστασία των ανθρώπινων ζωών.. Αν πέντε λεπτά νωρίτερα, πριν περάσει η φωτιά στη Μαραθώνος, πέρναγε ένα αστυνομικό όχημα με ένα μεγάφωνο να γίνει εκκένωση του οικισμού, δεν θα γινόταν αυτή η τραγωδία. Αν είχαν χτυπήσει καμπάνες..», είπε.

Ο Αναστάσιος Αλεξόπουλος, πατέρας του παιδιού της κ. Καλαγιαννάκη, είπε πως το μυαλό του δεν πήγε στο κακό, όταν άκουσε για φωτιά. «Πολιτισμένη χώρα είμαστε και θα έχουν αναλάβει οι υπηρεσίες. Δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι άλλο..Όμως είχαν δύο ώρες καιρό και δεν έκαναν τίποτα..».

Η μάρτυρας Μαρία Αβραμίδου ζήτησε από τους δικαστές «να αποδώσουν δίκαια τις ευθύνες».

«Δε θέλω να τιμωρηθεί κάποιος αθώος. Θα ήθελα να τιμωρηθεί αυτός που δεν έκανε καλά τη δουλειά του, δεν είναι δυνατόν να ζούμε στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, στο νομό Αττικής και να έχουν χαθεί τόσοι άνθρωποι. Πολλοί από εμάς είμαστε ζωντανοί νεκροί. Αυτός ο πόνος και η απώλεια δε θα περάσει ποτέ. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι έφυγαν μόνοι και αβοήθητοι..».