Ανακόλουθη η κυβέρνηση, εμπαίζει τους συνταξιούχους

Η εκάστοτε κυβέρνηση κρίνεται, μεταξύ άλλων, από τους πολίτες, για την τήρηση των υποσχέσεων που δίνει και την ακολουθία των λόγων και των πράξεών της. Πρόκειται για ύψιστο κριτήριο που διέπει την αμφίδρομη σχέση κυβέρνησης και λαού, που δεν επηρεάζεται από συνθήκες, καταστάσεις και πρόσωπα.   Η μη τήρηση των υποσχέσεων θεωρείται πολιτικής ύβρις, που καταγράφεται στην κοινωνική συνειδητότητα και ενίοτε τιμωρείται στις εκλογές.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Η τωρινή κυβέρνηση είναι ανακόλουθη απέναντι σε μια κατηγορία πολιτών, τους συνταξιούχους, οι οποίοι υπήρξαν τα υποζύγια της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Είναι ανακόλουθη, και αυτό διότι τους υποσχέθηκε ότι θα σεβαστεί τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και δη του Συμβουλίου της Επικρατείας, σχετικά με την επιστροφή των αναδρομικών τους, λέγοντας , μάλιστα, ότι η «βεντάλια» των χρημάτων θα ανοίξει προς όλους τους συνταξιούχους.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε όπως «προέβλεπαν» οι υποσχέσεις. Ούτε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έγινε σεβαστή, ούτε φυσικά τα χρήματα που αφορούν τα αναδρομικά του ενδεκαμήνου (Μάιος 2015-Ιούνιος 2016) δεν αποδόθηκαν στο σύνολο των συνταξιούχων. Κάθε άλλο παρά αυτό συνέβη, καθώς εκτός νυμφώνος, βάσει της κυβερνητικής απόφασης, μένει το μεγαλύτερο μέρος των χαμηλοσυνταξιούχων, οι οποίοι δεν δικαιούνται ούτε ευρώ.

Η κυβέρνηση, αυθαιρέτως, πέταξε εκτός αναδρομικών τα δώρα και τις επικουρικές συντάξεις, εντάσσοντας μόνο τις κύριες συντάξεις. Προχώρησε σ’ ένα μεγαλοπρεπές «κούρεμα» των αναδρομικών των συνταξιούχων, που βάσει της απόφασης του ΣτΕ εμπεριείχε τόσο τα δώρα όσο και τα επικουρικά και έφτανε ως ποσό συνολικής απόδοσης τα 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Με τα νέα δεδομένα και μετά την αυθαίρετη και κόντρα στην απόφαση του ΣτΕ, αφαίρεση δώρων και επικουρικών, το ποσό που θα αποδοθεί εφάπαξ φέτος, συρρικνώνεται στα 1,4 δισ.ευρώ.

Εκτός νυμφώνος οι χαμηλοσυνταξιούχοι

Το χείριστο όλων είναι ότι αποκλείει από τα αναδρομικά, πλήρως και αμετακλήτως, τους χαμηλοσυνταξιούχους. Οι τελευταίοι, κατά τη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν θα λάβουν τίποτα, καθώς δεν συγκροτούν άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης πάνω από 1.000 ευρώ.

Για την κυβέρνηση, η οποία ρητορεύει αδιάκοπα για τις κοινωνικές της ευαισθησίες και την αποκατάσταση των αδικιών, ο εν λόγω αποκλεισμός των χαμηλοσυνταξιούχων, δεν αποτελεί ενέργεια με φιλολαϊκό προσανατολισμό. Τουναντίον, γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, που θα έπρεπε και υπό τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά την πανδημία του κορωνοϊού, να αποτελούν προτεραιότητα.

Επίσης, μια πτυχή της κυβερνητικής απόφασης που χρίζει περαιτέρω ανάλυσης, σχετίζεται με το εξής: πως «πετάει» ως δόλωμα τα αναδρομικά που απορρέουν μόνο από τις κύριες συντάξεις, στους δικαιούχους συνταξιούχους, καλώντας τους να τα πάρουν τώρα, αποφεύγοντας νέες προσφυγές στη δικαιοσύνη, που θα τους ταλαιπωρήσουν οικονομικά αλλά και βιολογικά.

Πρόκειται για ένα «σκληρό» δίλλημα, που ενδεχομένως μπορεί να χαρακτηριστεί και «εκβιαστική» προσφορά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι δικαιούχοι, αρκετοί εκ των οποίων είχαν προσφύγει στα Πρωτοδικεία, μετά την αρχική απόφαση του ΣτΕ του 2015, άλλα περίμεναν και άλλα τελικώς θα λάβουν.

Ψευτοδίλημμα είναι, πάντως, αλλά χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση, το επιχείρημα ότι το συνολικό πακέτο των 3,9 δισ. ευρώ δεν έπρεπε να αποδοθεί στους συνταξιούχους, αλλά να… μοιραστεί σε άλλες κατηγορίες όπως οι άνεργοι, οι νέοι εργαζόμενοι κ.τ.λ. Κατ’ αρχάς, είναι εξόχως βολικό για τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όχι μόνο την τωρινή, να σπέρνει ζιζάνια διχόνοιας και ανταγωνισμού ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες, οι οποίες δεν έχουν να χωρίσουν και κυρίως να μοιράσουν τίποτα.

Η επίκληση στο «καλό» των νέων γενιών ή στην αγορά ανταλλακτικών για οχήματα και όπλα των Ενόπλων Δυνάμεων (ναι και αυτό ακούστηκε μεταξύ άλλων, αναφορικά με την απόδοση των χρημάτων), δεν είναι αθέμιτη ως πρωτογενής «αξίωση», αλλά σίγουρα είναι παραπλανητική. Αυτό συμβαίνει, διότι, εντέχνως κάποιοι θέλουν να μετατοπίσουν τον ουσιαστικό πυρήνα του ζητήματος. Και αυτός δεν είναι ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία το 2012 είχε κάνει τις περικοπές με τους νόμους 4051 (δώρα) και 4093, απέδωσε τα χρήματα, ενώ αντιθέτως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκανε, αλλά προτίμησε να εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου (4387), προσδοκώντας σε «θεραπεία» των αδικιών που υπέστησαν οι συνταξιούχοι.

Ο «πυρήνας» είναι συγκεκριμένος και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Η κυβέρνηση δεν θα εφαρμόσει όσα πρόσφατα αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Όποιος έχει αντίθετη άποψη, ας διαβάσει ξανά και ξανά την απόφαση…