Η Γερμανία αγνοεί την Αθήνα και παραδίδει στην Τουρκία τα υποβρύχια που έχει υποσχεθεί

Οι Γερμανοί δεν ανταποκρίθηκαν στις ανησυχίες της Αθήνας για να μην παραδοθούν τα νέα τύπου 214 υποβρύχια (S-214TN) στην Τουρκία και έτσι αν και σημειώνεται μεγάλη καθυστέρηση φαίνεται ότι τελικά, το πρώτο εξ αυτών, το Pirireis (S-330),  θα ενταχθεί εντός του έτους στο τουρκικό ΠΝ.

Γράφει ο Χρήστος Καρδαμπίκης

Το υ/β που ξεκίνησε να ναυπηγείται με καθυστέρηση τριών ετών και καθελκύστηκε με μεγαλοπρεπή τελετή τα Χριστούγεννα του 2019 παρουσία του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκεται στην τελική φάση ενσωμάτωσης των ηλεκτρονικών και άλλων συστημάτων του και υπολείπονται οι δοκιμές εν πλω.

Το πρώτο υποβρύχιο που θυμίζει τις περιπέτειες του αντίστοιχου πρώτου ελληνικού 214 (Παπανικολής S120) έχει περάσει από “1000 κύματα” διότι οι Τούρκοι φιλοδοξούν να ενσωματώσουν εγχώριας κατασκευής συστήματα.

Η ναυπήγηση του TCG Piri Reis ξεκίνησε στις αρχές του 2015, σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, ενώ από την πλευρά της Άγκυρας τηρείται σιγήν ιχθύος για τα υ/β ενώ για άλλα οπλικά συστήματα όπως π.χ. τα UAV είναι λαλίστατη τόσο για τις ικανότητές τους, όσο και για τις επιτυχίες τους στα μέτωπα των μαχών.

Η παραλαβή του από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είχε προγραμματιστεί για το τέλος του 2019, πρόσφατες πληροφορίες κάνουν λόγο για εντός του 2021, όμως δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση.

Ειδικότερα στα τουρκικά υποβρύχια είχε προβλεφθεί η εγκατάσταση των βασικών συστημάτων:

• του Συστήματος Διαχείρισης Μάχης (ΣΔΜ) ISUS-90-72, που πρόκειται για τουρκική αντιγραφή του συστήματος » της γερμανικής εταιρείας Atlas Electronic.
• Το τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής συστήματος ESM ARES-2N, του εγχώρια ανεπτυγμένου ραντάρ ναυτιλίας Alper LPI, του ολοκληρωμένου συστήματος επικοινωνιών, του συστήματος δορυφορικών επικοινωνιών στη ζώνη συχνοτήτων Χ επίσης εγχώριας ανάπτυξης και του συνόλου των ηλεκτρονικών συστημάτων του υποβρυχίου από την Aselsan
• θερμικές κάμερες, οι οποίες θα εξοπλίσουν τα περισκόπια των έξι Type 214TN (και των τεσσάρων υποβρυχίων Type 209/1200) από την Aselsan σε συνεργασία με την Carl Zeiss Optronics
• η ίδια εταιρία σε συνεργασία με την HDW, ανέλαβε για την κατασκευή των ηλεκτρονικών συστημάτων των έξι υποβρυχίων Type 214TN
• η τουρκική Milsoft ανέλαβε την κατασκευή και ολοκλήρωση έξι συστημάτων πολλαπλών ζεύξεων καθώς και του λογισμικού για τη μετάδοση δεδομένων μέσω ζεύξων Link-11/22
• η τουρκική Havelsan ανέλαβε να διασυνδέσει στο ΣΔΜ ISUS-90-72 με τις διεπαφές SEDA και TorAKS, οι οποίες επιτρέπουν την ολοκλήρωση αισθητήρων και όπλων αντίστοιχα

Επισημαίνεται ότι τα υποβρύχια ναυπηγούνται στα Gölcük Naval Shipyard, στην Κωνσταντινούπολη και τα υπόλοιπα πέντε είναι:

• S-332 TCG Murat Reis
• S-334 TCG Seydi Ali Reis
• S-333 TCG Aydın Reis
• S-331 TCG Hızırreis
• S-335 TCG Selman Reis

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα το τουρκικό ναυτικό φιλοδοξεί να παραλαμβάνει ένα κάθε χρόνο μεταξύ 2022 και 2027 (σύμφωνα με τα δεδομένα του 2019).

Οπλικά συστήματα

Τα τουρκικά κλάσης Reis υποβρύχια θα φέρουν τουρκικής κατασκευής οπλικά συστήματα της εταιρείας Roketsan, η οποία συνεργάζεται με το ερευνητικό ίδρυμα του τουρκικού Ναυτικού ARMERKOM και το κρατικό ερευνητικό ίδρυμα TUBITAK-MAM, για την ανάπτυξη της βαριάς τορπίλης AKYA των 533 χλστ, η οποία βασίζεται τεχνολογικά στην τορπίλη White Shark της κορεατικής εταιρείας LIGNex1, και παράλληλα πρόκειται να πιστοποιηθεί και ο αντιαεροπορικός πύραυλος IDAS της εταιρείας Diehl.

Ωστόσο εκμεταλλευόμενοι την καθυστέρηση, οι Τούρκοι φιλοδοξούν τα υποβρύχια να μπορούν να εκτοξεύουν και έκδοση του πυραύλου Atmaca όταν κατασκευαστεί για τέτοια χρήση.

Οι τέσσερις από τους οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 χλστ, μπορούν να βάλουν πυραύλους UGM-84 Harpoon οι οποίοι και ευελπιστούν να αντικατασταθούν από Atmaca.

Το πλοίο

Τα σύγχρονα τουρκικά υποβρύχια που είναι λίγο μεγαλύτερα από τα ελληνικά έχουν μήκος περίπου 67 μέτρα (65 μέτρων των ελληνικών), βύθισμα 6,8 μέτρα (έναντι 6,3 μέτρων), διάμετρος σκάφους 6,3 μέτρα, ύψος 13 μέτρα, εκτόπισμα στην επιφάνεια 1.845 τόνους (έναντι 1.688 τόνων των ελληνικών) και εκτόπισμα σε κατάδυση 2.023 τόνους (έναντι 1.858 τόνους των ελληνικών).

Όπως εκτιμάται από τους κατασκευαστές το τουρκικό υποβρύχιο θα μπορεί να πλεύσει σε κατάδυση με μέγιστη ταχύτητα 20 κόμβων (21 τα ελληνικά), στην επιφάνεια με 10 κόμβους (10,5 τα ελληνικά) και με ταχύτητα 6 κόμβων χρησιμοποιώντας το σύστημα AIP.

Η αυτονομία του με τη χρήση μπαταριών φτάνει τα 870 ν.μ (με ταχύτητα πλεύσης 6 κόμβους) και με την χρήση του συστήματος AIP τα 1.265 ν.μ (με ταχύτητα πλεύσης 4 κόμβους).

Από την ελληνική εμπειρία, κυρίως στην πρόσφατη κρίση στο Αιγαίο και νοτίως της Κρήτης, τα Υ/Β τύπου 214 μπορούν να μεταφέρουν επαρκή τρόφιμα και πόσιμο νερό για πλου έως 50 ημέρες, ενώ δεν υφίσταται πρόβλημα ανεφοδιασμού με καύσιμα – λιπαντικά.

Προστιθέμενη αξία για του τουρκικό ΠΝ 

Αυτή τη στιγμή έως και την επίσημη ένταξη των 214ΤΝ σε επιχειρησιακή χρήση, το ελληνικό πολεμικό ναυτικό υπερτερεί σημαντικά του τουρκικού σε αυτό τον τομέα.

Διότι τα 214 Τype θεωρούνται τα πλέον υπερσύγχρονα μη πυρηνικά υποβρύχια τα οποία βρίσκονται σε υπηρεσία.

Είναι “αθόρυβα” με πολύ μικρό ίχνος και δικαίως τους έχει δοθεί από αρκετούς ο τίτλος αόρατα, γεγονός που αποδείχθηκε και πάλι στην πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση.

Η Τουρκία με αυτά τα αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία στην ανατολική Μεσόγειο και θα μπορεί να επεμβαίνει πιο εύκολα σε περιπτώσει όπως στη Λιβύη και να υποστηρίξει το αφήγημα της “Γαλάζιας Πατρίδας” (MAVI VATAN).

Ωστόσο το δυνατό της είναι τα τουρκικής κατασκευής συστήματα τα οποία της δίνουν τεχνογνωσία για μελλοντικά οπλικά συστήματα, διότι τώρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι τα 214ΤΝ είναι ανώτερα από τα ελληνικά τ. Παπανικολής.