Τέμπη: Το χρονικό της ατιμωρησίας και της αδιαφορίας

Ξημερώματα 1ης Μαρτίου 2023 και η είδηση για δεκάδες τραυματίες και νεκρούς απο σιδηροδρομικό δυστύχημα, κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού Λάρισας, έφτασε στους δέκτες μας. Ο επιβατικός συρμός Intercity 62, ώρα 23:22, με περισσότερους από 300 επιβάτες, συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία στερώντας την ζωή σε 57 ανθρώπους και τραυματίζοντας τουλάχιστον άλλους 80. Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν και η μαύρη επέτειος από το έγκλημα των Τεμπών έφτασε, για να μας βρει πάλι βωβούς θεατές ενός έργου ατιμωρησίας, αποποίησης ευθυνών και αδιαφορίας.

Γράφει η Έλενα Βαβαδάκη

Από την εξεταστική επιτροπή της βουλής, που θα ερχόταν να δικαιώσει τα θύματα, μέχρι και την κατάθεση του πρώην υπουργού Μεταφορών Κ.Καραμανλή, που επέμεινε στο αφήγημα του ανθρώπινου λάθους και του βαθύ “κακού” δημοσίου, καμία ουσιαστική απάντηση δεν φαίνεται να έχει δοθεί.

Η εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη ξεκίνησε στις 23 Νοεμβρίου και ολοκληρώθηκε 89 ημέρες αργότερα, με την Προεδρία της να κηρύσσει λήξαν το έργο της την προηγούμενη εβδομάδα. Γίναμε μάρτυρες μίας εξεταστικής επιτροπής που διεκόπη πριν φτάσει στο τμήμα της δικογραφίας από το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας στη Βουλή, που παρέλειψε να καλέσει σε κατάθεση μάρτυρες-κλειδιά και που με τον τρόπο διεξαγωγής της δημιούργησε μεγαλύτερα ερωτήματα. Οι απαντήσεις σχετικά με το μπάζωμα στον τόπο του δυστυχήματος, την ελλιπέστατη λειτουργία του ξεχαρβαλωμένου κατά τα άλλα συστήματος ασφαλείας και την ανικανότητα και την ανευθυνότητα προσώπων σε καίριες θέσεις, δεν δόθηκαν.

Ο πρώην Αμερικάνος Πρόεδρος Λύντον Τζόνσον αναφερόμενος στο Βιετνάμ είχε δηλώσει: “Υπάρχουν πολλές προτάσεις για το πώς θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε από τους μπελάδες μας. Οι περισσότερες συνοψίζονται στο: «μην αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου».” Ο κύριος Καραμανλής στην κατάθεσή του ερωτηθείς πώς θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα, μίλησε για τις χρόνιες παθογένειες του Δημοσίου, που ο ίδιος δεν κατάφερε να εξαλείψει μέσα στα χρόνια που τέλεσε υπουργός Μεταφορών και οι οποίες αξίζει να σημειώσουμε εδώ, είναι αδύνατον να του καταλογιστούν. Σίγουρα τα τέσσερα χρόνια απέναντι στις δεκαετίες διαφθοράς του Δημοσίου, δεν θα ήταν ποτέ αρκετά για ριζικές αλλαγές, όμως άξιο απορίας είναι το πως, με πάνω από 200 προσλήψεις, χωρίς ΑΣΕΠ, τυχαίες κατά τον Σπυρίδων Πατέρα (πρώην Πρόεδρο ΟΣΕ), με τις περισσότερες μάλιστα να είναι από τις Σέρρες, κινούνταν γενικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Βέβαια αν ζητάς να αποδοθούν ευθύνες σε άλλους οφείλεις να είσαι έτοιμος να αποδοθούν και σε σένα. Η αδιαφορία ακόμη κι αν δεν απαιτεί πράξη φέρει βάρος ,μιας και συνέπειες δεν έχουν μόνο όσα κάνει κανείς, αλλά και όσα δεν κάνει.  Πώς είναι δυνατόν η αδιαφορία απέναντι σε ένα τέτοιο έγκλημα να μην θεωρείται η ρίζα ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος του προβλήματος, όταν φανερά λειτουργεί ως βάση της ατιμωρησίας των υπευθύνων;

Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αν όχι συνενοχή, η αδιαφορία από μία κοινωνία που δείχνει να συμφιλιώθηκε με την μη απόδοση ευθυνών και να ξέχασε, πως στρέφοντας το βλέμμα αλλού ούτε μηδενίζει τον απολογισμό των θυμάτων, ούτε διαγράφει το έγκλημα, απλά φροντίζει να μειώσει την αξία και τη σημασία του;

Πως γίνεται να μην θεωρείται συνενοχή στην ατιμωρισία, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να στέλνει γονείς θυμάτων στην εκκλησία αντί να εργάζεται σκληρά για την απόδοση της δικαιοσύνης; Αυτά δεν γίνονται όπως είπαν από την Εισαγγελία στην κυρία Μαρία Καρυστιάνου – αναφερόμενοι στο τραγικό δυστύχημα -, αλλά προκαλούνται από κυβερνήσεις αμέλειας, που ανεξαρτήτως κομματικής παράταξης, γνώριζαν αλλά δεν έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την ασφάλεια των πολιτών.

Των πολιτών που όσο και να ήθελαν, δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τον κίνδυνο για τον οποίο μιλούσαν τα υπομνήματα, σαν και αυτό του Χρήστου Κατσιούλη για τα πολλαπλά σημειά μη τήρησης της Σύμβασης 717, προς τον κύριο Καραμανλή και τον κύριο Μητσοτάκη. Των ίδιων πολιτών που θέλουν πολύ να ακούσουν την απάντηση της κυρίας Ιωάννας Τσαπαρίκου αν θα επέτρεπε στα παιδιά της να χρησιμοποιήσουν το τραίνο. Αν και η σιωπή κάποιες φορές λέει περισσότερα από τις λέξεις.