Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων: Δόγμα “νόμος και τάξη”, η επιτομή της παρανομίας

H «Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων» εξέδωσε ανακοίνωση με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας στο Θριάσιο Νοσοκομείο σε βάρος της εφημερεύουσας ψυχιάτρου Αφροδίτης Ρέτζιου

Όπως αναφέρει αναλυτικά η «Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων»:

Τι κι αν διεθνείς οργανισμοί, όπως η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του ΟΗΕ (CAT), (εδώ), η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Μεταχείρισης (CPT) (εδώ) ή η Διεθνής Αμνηστία (εδώ & εδώ) καταγγέλλουν στις εκθέσεις τους την αυθαιρεσία, την κατάχρηση εξουσίας, την κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια από την αστυνομία σε βάρος μεμονωμένων πολιτών και ομάδων, τι κι αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταδικάσει κατ’ επανάληψη για ακριβώς τους ίδιους λόγους την Ελλάδα, τι κι αν ο Συνήγορος του Πολίτη καταγράφει ως Εθνικός Μηχανισμός Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας (ΕΜΗΔΙΠΑ) στα Σώματα Ασφαλείας, στην πρόσφατη έκθεσή του (2019) μόνο για το διάστημα 2017-2018 περίπου 290 περιστατικά σοβαρής αστυνομικής αυθαιρεσίας (εδώ), η αστυνομική βία και αυθαιρεσία ζουν και βασιλεύουν και επεκτείνονται πλέον προς πάσα κατεύθυνση με τις ευλογίες της κυβέρνησης και του Υπουργού Προστασίας (????) του Πολίτη.

Το πρόσφατο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας στο Θριάσιο Νοσοκομείο, το Σάββατο 17 Αυγούστου, σε βάρος της εφημερεύουσας ψυχιάτρου Αφροδίτης Ρέτζιου στην ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν κρατούμενος, όπως και η κατάπτυστη επιστολή των αστυνομικών Δυτικής Αττικής επιβεβαιώνουν με τον πιο σαφή τρόπο το δόγμα «Νόμος και Τάξη» του Υπουργείου Προστασίας (???) του Πολίτη.

Η κατάργηση της ΓΓ Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από την κυβέρνηση και η ανάληψη της αντεγκληματικής πολιτικής από το εν λόγω Υπουργείο, του οποίου η πολιτική ηγεσία, παραβλέποντας την εκτεταμένη και υπέρμετρη χρήση βίας από πλευράς της Ελληνικής Αστυνομίας, θεωρεί ότι πρέπει να ενισχύσει την καταστολή ως το μόνο πρόσφορο μέσο κοινωνικού ελέγχου (βλ. πρόσληψη 1500 ειδικών φρουρών, επαναφορά της ομάδας ΔΕΛΤΑ κλπ) και σε συνδυασμό με τη διαχρονική κουλτούρα της έλλειψης λογοδοσίας και της ατιμωρησίας των αστυνομικών οργάνων, είναι προφανές ότι τους παρέχει τη δυνατότητα να αυθαιρετούν κατά το δοκούν και… με τη βούλα.

Η μεταφορά των φυλακών και μαζί μ’ αυτές και του νοσοκομείου και του ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού, δηλαδή ευάλωτων ανθρώπων ασθενών, στο παραπάνω Υπουργείο δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για τους κρατούμενους.

Οι μεταγωγές των ασθενών κρατουμένων στα κρατικά νοσοκομεία, όταν και όποτε γίνονται, διεκπεραιώνονται από την αστυνομία. Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις όπου κρατούμενοι με σοβαρά προβλήματα υγείας και καθορισμένο ραντεβού σε νοσοκομείο δεν μετάγονται, διότι η αστυνομία δηλώνει ότι δεν διαθέτει κλούβα και προσωπικό (!), με αποτέλεσμα να χάνουν το ραντεβού τους –αν όχι και τη ζωή τους μερικές φορές- και να παραμένουν στην αναμονή μέχρι νεωτέρας…. Και όταν τελικά δεήσει να γίνει η μεταγωγή, μεταφέρονται κακήν κακώς σιδηροδέσμιοι, παραμένοντας έτσι σε όλη τη διάρκεια των εξετάσεων αλλά και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους. Όσο για τη συμπεριφορά των αστυνομικών-φρουρών είναι, το λιγότερο, απάνθρωπη καθώς απαγορεύουν στον δέσμιο ασθενή κρατούμενο ακόμα και να έρθει σε επαφή με τους δικούς του για να τους ενημερώσει για την πορεία της υγείας του.

Ο Κώδικας Δεοντολογίας του Αστυνομικού, ο οποίος θεσπίστηκε επί ΝΔ το 2004 (Π.Δ. 254/2004, Φ.Ε.Κ. 238/Α ́), στη βάση του Ευρωπαϊκού Κώδικα Αστυνομικής Δεοντολογίας που υιοθετήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2001 κατά την 765η συνάντηση των Αντιπροσώπων των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, μάλλον κατ’ ευφημισμό ονομάζεται έτσι εν Ελλάδι, αφού αυτά τα τελευταία 15 χρόνια (για να μην αναφερθούμε στο παρελθόν) η πραγματικότητα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το περιεχόμενό του, μιας και οι δολοφονίες πολιτών, ημεδαπών και αλλοδαπών (μετανάστες/πρόσφυγες), από αστυνομικούς όπως επίσης, η κακομεταχείριση, η κατάχρηση εξουσίας, οι θάνατοι και οι «αυτοκτονίες» κρατουμένων στα ΑΤ, όσο και οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, οι ξυλοδαρμοί και οι τραυματισμοί διαδηλωτών συνεχίζουν να… ευημερούν – προφανώς στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως ορίζει μεταξύ άλλων ο παραπάνω Κώδικας:
Άρθρο 1,β: «Ο αστυνομικός υποχρεούται να σέβεται την αξία του ανθρώπου και να μεριμνά για την προστασία των δικαιωμάτων του ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου», και άρθρο 2,δ: «(να) Σέβεται το δικαίωμα στη ζωή και την προσωπική ασφάλεια κάθε ατόμου. Δεν επιφέρει, δεν προκαλεί και δεν ανέχεται πράξεις βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας και αναφέρει αρμοδίως κάθε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».(!!!) (http://www.astynomia.gr/images/stories/Attachment14238_KOD_FEK_238A_0312…).

Καλό θα ήταν λοιπόν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ να βάλει φρένο στις αμερικανικού τύπου εξαγγελίες της περί νόμου και τάξης οι οποίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν την καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία, καθιστώντας εντελώς ανεξέλεγκτες τις αστυνομικές δυνάμεις, με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα, και να φροντίσει ώστε να εφαρμοστεί ο παραπάνω Κώδικας.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων επανειλημμένα έχει υποβάλει προτάσεις στην εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, εκφράζοντας την αντίθεσή της στον τρόπο που γίνονται οι μεταγωγές και η «φύλαξη» των κρατουμένων ασθενών. Όπως επανειλημμένα έχει καταδικάσει –και καταδικάζει- την αστυνομική βία και αυθαιρεσία είτε εντός είτε εκτός των φυλακών.
Δηλώνει ότι, σε κάθε περίπτωση, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη σε οποιαδήποτε επέμβαση της αστυνομίας οπουδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, και πολύ περισσότερο στο έργο των γιατρών και μάλιστα σε μια ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύονται άτομα ιδιαίτερα ευάλωτα.

Δηλώνει επίσης την αμέριστη συμπαράστασή της στη γιατρό Αφροδίτη Ρέντζιου, καταδικάζοντας απερίφραστα την απαράδεκτη συμπεριφορά των αστυνομικών σε βάρος της αλλά και σε βάρος τόσο του δέσμιου ασθενή-κρατούμενου όσο και των λοιπών ασθενών της ψυχιατρικής κλινικής του Θριάσιου Νοσοκομείου.