Πέρασε «αναίμακτα» το εργασιακό, μπροστά ο σκόπελος της επικουρικής ασφάλισης

Η κυβέρνηση μέτρησε τις δυνάμεις της με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Άντεξε με σχετική άνεση στο πυρ ομαδόν της αντιπολίτευσης και ξεπέρασε μάλλον εύκολα ένα δύσκολο πολιτικό σκόπελο. Οι κοινωνικές αντιδράσεις,  συγκεντρώσεις-απεργίες-κινητοποιήσεις, δεν δημιούργησαν τη δυναμική για να ταρακουνήσουν το Μαξίμου. Το εργασιακό, κεφαλαιώδης «πυλώνας» της κυβερνητικής πολιτικής, εγκρίθηκε αναίμακτα, γεγονός που αποτελεί «φάρο» και πυξίδα για τις επόμενες κινήσεις του Μαξίμου, που δεν αργούν. Επόμενος «σταθμός» αποτελεί το σχέδιο νόμου για την επικουρική ασφάλιση και την είσοδο ιδιωτών σ’ αυτή, όπως επίσης και το ν/σ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Η αντιπολίτευση, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το Κίνημα Αλλαγής, προσέδωσαν ιδεολογικό χαρακτήρα και πολιτικο-κοινωνική ταυτότητα στην αντιπαράθεση για το νέο εργασιακό.  Πέτυχαν, όμως, τον ουσιαστικό τους στόχο, που ήταν να «τραυματίσουν» το κυβερνητικό προφίλ και να πετύχουν ένα καίριο πλήγμα στην πολιτική του κυβερνώντος κόμματος; Η απάντηση για τον γράφοντα είναι όχι. Διαδηλώσεις άνευ μαζικότητας και αγωνιστικού παλμού παλαιοτέρων εποχών, μια 24ωρη απεργία, κάποιες στάσεις εργασίας και εν γένει απουσία συσπείρωσης του εργατικού κόσμου και όσων εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα μ’ αυτό που ονομάζεται εργατικό κίνημα.

Αδιαφορία,  επανάπαυση, απουσία συγκεκριμένου οράματος για την αποτροπή των προ τετελεσμένων αποφάσεων; Τι απ’ όλα αυτά συνέβαλε στη σχετικώς ήπια αντιμετώπιση του εργασιακού, που αλλάζει καλώς ή κακώς, πλειάδα νορμών και συνθηκών της εργασίας; Είναι όλα αυτά, τα οποία αποτελούν απόρροια της έλλειψης εμπιστοσύνης που έχει ο πολίτης στα συνδικάτα, στους συνδικαλιστές, τους οποίους θεωρεί κατά βάση διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους με την εξουσία.

Το ήξεραν, το… ψήφισαν

Αλλά δεν είναι μόνον αυτά, είναι και κάτι άλλο που δεν πρέπει να υποτιμάται, καθώς έχει ισχυρή πολιτική σημασία. Η Νέα Δημοκρατία είχε ως προμετωπίδα του προεκλογικού της λόγου, τη μεταρρύθμιση των εργασιακών και τη δημιουργία ενός πλαισίου πιο ελαστικού, για άλλους πιο… νεοφιλελεύθερο. Και γι’ αυτό ψηφίστηκε, πήρε την έγκριση από τον ελληνικό λαό να το εφαρμόσει. Επομένως, η «αδυναμία» της αντιπολίτευσης να ξεσηκώσει ιδεολογικό «πόλεμο» για τα εργασιακά και οι μη βροντώδεις κοινωνικές αντιδράσεις, δεν έχουν ως ρίζα μόνον την κούραση των πολιτών αλλά και τις συνειδητές επιλογές τους!

Ο ατομικός κουμπαράς και οι ιδιώτες

Στον κορμό των βασικών αξόνων πολιτικής της κυβέρνησης βρίσκεται και η μεταρρύθμιση στην επικουρική ασφάλιση, η οποία αλλάζει εκ θεμελίων, καθώς ο «χαρακτήρας» του συστήματος θα είναι πλέον κεφαλαιοποιητικός, αντί για αναδιανεμητικός, ενώ ανοίγει η «πόρτα» για την είσοδο των ιδιωτών στην κοινωνική ασφάλιση και συγκεκριμένα στην επικουρική.

Οι νέοι ασφαλισμένοι θα μπορούν να δημιουργούν έναν «ατομικό κουμπαρά», μέσω του οποίου θα αποταμιεύουν την προσωπική τους επικουρική σύνταξη, ενώ την ίδια στιγμή οι ιδιωτικές εταιρείες θα αποκτούν πρόσβαση στα επικουρικά ταμεία και εν πολλοίς θα έχουν «λόγο» και θέση στη διαχείριση των αποταμιεύσεων των συνταξιούχων.

Οι επικριτές του σχεδίου Τσακλόγλου, που εν πολλοίς βασίζεται στην περιβόητη έκθεση Πισσαρίδη, υποστηρίζουν  ότι το νέο σύστημα-που ενισχύει την ιδιωτική πρωτοβουλία-θα καταστήσει μη βιώσιμα τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις βορά σε funds και εταιρείες.

Σε κάθε περίπτωση, ευλόγως προκύπτει το ερώτημα πώς θα διατηρηθεί βιώσιμος ο Ενιαίος Φορέας Επικουρικής Ασφάλισης, εφόσον τα χρήματα των νέων ασφαλισμένων δεν διοχετεύονται σ’ αυτόν. Από πού θα αντλήσει τους απαραίτητους πόρους το ασφαλιστικό σύστημα; Ένα, μάλιστα, από τα κομβικά ερωτήματα που επίσης τίθεται, αφορά και την καταβολή επικουρικών στους ήδη συνταξιούχους. Με δεδομένο ότι οι εν λόγω συντάξεις πληρώνονται από τις εισφορές των εργαζομένων, όταν ισχύσει το νέο σύστημα με τους προσωπικούς «κουμπαράδες», ποιες είναι οι εγγυήσεις για την απρόσκοπτη και χωρίς περικοπές καταβολή των υπαρχουσών συντάξεων…

Η κυβέρνηση απαντά ως εξής σ’ όλα τα παραπάνω, επισημαίνοντας ότι η επικουρική ασφάλιση θα παραμείνει δημόσια και το κράτος θα είναι ο εγγυητής γι’ αυτήν. Αυτό που προτείνεται ως αλλαγή, όπως το ερμηνεύει το υπουργείο Εργασίας, είναι η θέσπιση ενός συμπληρωματικού κεφαλαιοποιητικού πυλώνα που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από τα υπάρχοντα συνταξιοδοτικά επαγγελματικά ταμεία. Ο κουμπαράς που λέγαμε…

Επίσης, ο βαθμός ανταποδοτικότητας των εισφορών θα βελτιωθεί αισθητά, το σύστημα θα γίνει δικαιότερο, κυρίως για τις νέες γενιές των ασφαλισμένων, ενώ θα προκύψει χώρος για αποταμιεύσεις, που θα λειτουργήσουν ως «δίχτυ» επενδύσεων στο μέλλον. Αυτή είναι περιληπτικά η ρητορική της κυβέρνησης, που επιμένει ότι δεν ελλοχεύει κίνδυνος μείωσης των συντάξεων και με την εφαρμογή των κατάλληλων εργαλείων, το ασφαλιστικό σύστημα θα παραμείνει βιώσιμο.

Η τεχνική ανάλυση του νέου σχεδίου για την κοινωνική ασφάλιση είναι το ένα σκέλος, αλληλένδετο ασφαλώς με το πολιτικό, το οποίο θα βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος το επόμενο διάστημα.