Π. Κόκκαλης: Να ενισχύσουμε τη δημοκρατία στην Ευρώπη

Καλά όσα λέτε αλλά την ίδια ώρα κάποιοι οραματίζονται την επιστροφή στο εθνικό κράτος ακόμη κι αν χρειαστεί να αρχίσουμε να ξηλώνουμε το ευρωπαϊκό πουλόβερ. Μάλιστα είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό το ενδεχόμενο σε αυτές τις ευρωεκλογές η ακροδεξιά να εμφανίσει νέα άνοδο στα ποσοστά της. Πώς σχολιάζετε αυτή την εξέλιξη;

Αυτό είναι και το διακύβευμα των εκλογών. Βλέπουμε σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη έναν μεταφασισμό, ο οποίος συνδέεται με τον τρόμο μπροστά στην αλλαγή, για παράδειγμα απέναντι στο προσφυγικό – μεταναστευτικό. Βλέπουμε δηλαδή το μεταναστευτικό να είναι κυρίαρχο θέμα σε χώρες που δεν έχουν καθόλου μετανάστες. Αυτό περισσότερο δείχνει αδυναμία προσαρμογής σε μια ραγδαία αλλαγή που συμβαίνει στις κοινωνίες και τις οικονομίες μας παρά μια πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φασισμός στην Ευρώπη προέκυψε μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Η αντίδραση ήταν η οχύρωση ξανά στα εθνικά κράτη, η οχύρωση πίσω από σκοτεινά οράματα, όπως για παράδειγμα, ότι «εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους» και «οι άλλοι είναι χειρότεροι από εμάς». Γι’ αυτό η Ευρώπη πρέπει να πατήσει πάνω στις αξίες της δημοκρατίας, να ενισχυθεί η δημοκρατία στην Ευρώπη και στα όργανά της. Εμείς σαν πολιτική κίνηση (Κόσμος) έχουμε προτάξει το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών, τους 17 στόχους των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο αποτελεί όλο και περισσότερο κοινή γλώσσα ανάμεσα σε κράτη, τοπικές κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και την κοινωνία των πολιτών. Κι ακριβώς αυτό που είναι κυρίαρχο είναι ότι έχει μετρήσιμες πολιτικές για να φτάσουμε το 2030 σε έναν κόσμο 8,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον οποίον δε θα περισσεύει κανένας.

Η ακροδεξιά και εθνικιστική άποψη οδηγούν στη λογική «όλοι εναντίον όλων», η οποία είναι ο σίγουρος δρόμος προς την παρακμή. Αυτό είναι εντελώς αντίθετο με τη δική μας αντίληψη, σύμφωνα με την οποία δεν περισσεύουν άνθρωποι που είναι διαφορετικοί, που είναι από άλλο έθνος, που είναι από άλλη φυλή…

Όμως μεταξύ αυτών που μου λέτε τώρα και μεταξύ όσων ενδεχομένως θα κληθείτε να υπηρετήσετε αν εκλεγείτε υπάρχει μια αντίφαση. Τα μνημόνια και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτά είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Πώς αντιμετωπίζει αυτή την αντίφαση ένας πολιτικός;

Κατανοώ το αναπόφευκτο των αντιφάσεων που γεννά η πραγματικότητα, αλλά οφείλουμε να αγωνιζόμαστε προς την κατεύθυνση που θεωρούμε σωστή. Εμείς πιστεύουμε σε μια ριζοσπαστική αλλαγή της κοινωνίας και στο ότι πρέπει να υπάρχουν κοινοί στόχοι και μετρήσιμες πολιτικές με συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Κοιτάξτε, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη όταν δεν υπάρχει συμφωνία σε ένα κοινό όραμα. Και ο λόγος που είμαι στην πολιτική είναι ότι αυτή η συμφωνία θέλω να είναι πάνω στο τραπέζι. Σε ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική σκηνή, τα τρία μνημόνια δεν είναι η καλύτερη στιγμή ούτε για την Ελλάδα ούτε για την Ευρώπη. Η ελληνική κρίση ανέδειξε σοβαρές αντιφάσεις και στο ευρωπαϊκό μοντέλο. Για παράδειγμα, το κοινό νόμισμα χωρίς κοινή οικονομική πολιτική δεν μπορεί να λειτουργήσει και η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα υπαρξιακό σταυροδρόμι: ή θα προχωρήσουμε όλοι μαζί ή θα αρχίσουμε να έχουμε κι άλλα Brexit.