Οι κινήσεις Σαββίδη, η σκακιέρα στον ΟΛΘ και η αξιοποίηση του λιμένα Βόλου

Ένα νέο, κρίσιμο κεφάλαιο άνοιξε για τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ ΑΕ), σηματοδοτώντας ανατροπές στη διοικητική του ηγεσία και βαθύτερες εξελίξεις στους μετοχικούς συσχετισμούς.
Η αποχώρηση του Αθανάσιου Λιάγκου από τη θέση του εκτελεστικού προέδρου του ΟΛΘ ήρθε ως αποκορύφωμα μιας περιόδου εσωτερικών εντάσεων που αναδεικνύουν το πολυεπίπεδο «παιχνίδι ισχύος» μεταξύ των δύο βασικών μετόχων: του ομίλου συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη (Belterra) και του γαλλικού ναυτιλιακού κολοσσού CMA CGM.

Η πλευρά Σαββίδη φέρεται να αποδίδει στον κ. Λιάγκο υπερβολικά στενές σχέσεις με την CMA CGM αλλά και με κυβερνητικούς κύκλους, στοιχείο που θεωρείται πως έπαιξε ρόλο και στην κυβερνητική απόφαση ακύρωσης του διαγωνισμού παραχώρησης του λιμένα Βόλου. Η αποπομπή του έγινε με αιτιολογία την ανάγκη «διοικητικής ανανέωσης», όμως εκλήφθηκε ευρύτερα ως αποτέλεσμα της όξυνσης της αντιπαράθεσης εντός της South Europe Gateway Thessaloniki (SEGT), του σχήματος που ελέγχει το 67% του ΟΛΘ.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ιβάν Σαββίδης μέσω της Belterra διατηρεί το 5,91% του ΟΛΘ άμεσα, αλλά ασκεί ουσιαστικό έλεγχο στο περίπου 73% του οργανισμού μέσω της SEGT, όπου συμμετέχει με 67% και η Terminal Link (θυγατρική της CMA CGM) με 33%. Η γαλλική πλευρά κατέχει συνολικά περί το 20% του ΟΛΘ, ενώ το Υπερταμείο, με 7,27%, παραμένει ρυθμιστικός παράγοντας. Το υπόλοιπο ποσοστό βρίσκεται σε ευρεία διασπορά, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Χρηματιστηρίου.

Η εσωτερική ρευστότητα και οι μετοχικές εντάσεις αποτυπώθηκαν και στην αποτυχημένη δημόσια πρόταση εξαγοράς του 21% των μετοχών του ΟΛΘ από κοινοπραξία Γαλλοελβετών επιχειρηματιών, μεταξύ των οποίων και οι Ντρέιφους. Η πρόταση ναυάγησε, με την πλευρά των ενδιαφερόμενων να αποκτά τελικά μόλις το 2,6%. Η εξέλιξη ενίσχυσε περαιτέρω τη θέση του Ιβάν Σαββίδη, αποδυναμώνοντας κάθε απόπειρα ανατροπής του status quo. Οι εντάσεις με την CMA CGM κλιμακώθηκαν, με τη σύγκρουση να περνά πλέον και στο επίπεδο της διοίκησης.

Η αδυναμία εξισορρόπησης των συμφερόντων των δύο βασικών μετόχων οδήγησε συνεπώς σε σειρά αποχωρήσεων – εκτός του κ. Λιάγκου, αποχώρησε και η Θεοδώρα Ρήγα από τη θέση της Εμπορικής Διευθύντριας και Διευθύντριας Στρατηγικής Επικοινωνίας, δείχνοντας μια προσπάθεια του βασικού μετόχου να επανακαθορίσει την πορεία του λιμένα και να επιβάλει στρατηγική μονοφωνία.

Παρά την απομάκρυνσή του, η θητεία του κ. Λιάγκου χαρακτηρίστηκε από θετικά οικονομικά αποτελέσματα: αύξηση κύκλου εργασιών, διατήρηση μηδενικού δανεισμού και ταμειακά διαθέσιμα άνω των 120 εκατ. ευρώ. Από το 2018 έως το 2024, υλοποιήθηκαν επενδύσεις ύψους 77 εκατ. ευρώ, ενώ τριπλασιάστηκαν οι αφίξεις κρουαζιερόπλοιων. «Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αναδείχθηκε ως περιφερειακός κόμβος για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη ΝΑ Ευρώπη», είπε χαρακτηριστικά στον απολογισμό του ο κ. Λιάγκος.

Η μεγάλη πρόκληση ωστόσο, παραμένει και αφορά την υλοποίηση των δεσμευτικών επενδύσεων ύψους 180 εκατ. ευρώ, με αιχμή την πολυαναμενόμενη επέκταση της 6ης προβλήτας, που προχωρά με βραδείς ρυθμούς.

Η σκιά του Βόλου και το ρήγμα με την κυβέρνηση

Η ακύρωση του διαγωνισμού για τον Οργανισμό Λιμένος Βόλου – όπου ο ΟΛΘ είχε αναδειχθεί προτιμητέος επενδυτής με προσφορά 51 εκατ. ευρώ για το 67% των μετοχών – προκάλεσε σοβαρή δυσαρέσκεια στην πλευρά Σαββίδη, η οποία δεν αποκλείει νομικές ενέργειες, με βάση όσα δήλωσε ο εκπρόσωπός του στη Γενική Συνέλευση των μετόχων. Η εξέλιξη αυτή αναζωπύρωσε και το παρασκήνιο γύρω από τις σχέσεις του ΟΛΘ με το Δημόσιο, αναδεικνύοντας τα όρια της επιρροής του Υπερταμείου σε κρίσιμες επιλογές.

Η κυβέρνηση, ακολουθώντας εν τέλει το μοντέλο της Αλεξανδρούπολης, αποφάσισε να ακυρώσει τη διαδικασία παραχώρησης, επικαλούμενη – μεταξύ άλλων – τις εκτεταμένες ζημιές από την κακοκαιρία “Daniel” και τη στρατηγική σημασία του λιμανιού και να δρομολογήσει εναλλακτική αξιοποίηση του λιμένα Βόλου με κρατική συμμετοχή. Η επιλογή αυτή συνδέεται και με τη γεωπολιτική σημασία του λιμανιού, λόγω της εγγύτητας με στρατιωτικές εγκαταστάσεις (111 Πτέρυγα Μάχης, ΑΤΑ Λάρισας) και του ρόλου του στη συμφωνία MDCA Ελλάδας – ΗΠΑ εκτιμώντας ότι – όπως και η Αλεξανδρούπολη – μπορεί να διαδραματίσει υποστηρικτικό ρόλο στο πλαίσιο της αμυντικής συμφωνίας.

Ανασχεδιασμός για το λιμάνι Βόλου

Το λιμάνι του Βόλου, που τοποθετείται ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα ιδιωτικά λιμάνια της χώρας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, περνά πλέον σε φάση πλήρους επανασχεδιασμού, όπως πληροφορούνται τα Μακεδονικά Νέα. Έως τα μέσα Ιουλίου ολοκληρώνεται το έργο αποκατάστασης των ζημιών που προκάλεσαν οι κακοκαιρίες Daniel και Elias, με προϋπολογισμό 9,5 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός για την πρόσληψη Συμβούλου Στρατηγικής και Επιχειρηματικής Ανάπτυξης, ο οποίος θα καταρτίσει νέο Business Plan και θα αναθεωρήσει το Master Plan του λιμένα. Η σχετική πρόσκληση έχει δημοσιευθεί, με προθεσμία έως τις 30 Μαΐου 2025.

Το νέο μοντέλο προβλέπει την αξιοποίηση των λιμενικών υποδομών με συνδυασμένη χρηματοδότηση από το Υπερταμείο, εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους. Επιδίωξη είναι η προσέλκυση μεγαλύτερων κρουαζιερόπλοιων και η ενίσχυση του ρόλου του λιμένα ως πυλώνα ανάπτυξης για τη Θεσσαλία.

Από τη σύγκρουση στον αναπροσανατολισμό

Η υπόθεση του ΟΛΘ, σε συνδυασμό με το νέο μοντέλο για τον Βόλο, αποτυπώνει τη στρατηγική στροφή της κυβέρνησης στην αξιοποίηση των λιμένων υπό κρατικό έλεγχο και μακρόπνοο σχεδιασμό, ενισχύοντας την εθνική κυριαρχία σε κρίσιμες υποδομές. Από την άλλη, οι εξελίξεις στη Θεσσαλονίκη υπενθυμίζουν τις δυσκολίες συγκατοίκησης σε πολυμετοχικές εταιρείες με αντικρουόμενα στρατηγικά συμφέροντα.

Η νέα πρόεδρος του λιμένα Θεσσαλονίκης, Αγγελική Σαμαρά, αναλαμβάνει υπό το βάρος αυτών των συγκρούσεων αλλά και με την προοπτική να ηγηθεί μιας προσπάθειας εξισορρόπησης, επανεκκίνησης των επενδύσεων και ενίσχυσης του διεθνούς ρόλου του λιμανιού. Η ανασυγκρότηση του διοικητικού σχήματος, η επιτάχυνση των καθυστερημένων επενδύσεων και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ των μετόχων συνιστούν καθοριστικές προκλήσεις. Το ζητούμενο πλέον είναι κατά πόσο ο ΟΛΘ θα κατορθώσει να λειτουργήσει ως σταθερός μοχλός ανάπτυξης ή αν θα παραμείνει όμηρος εσωτερικών συσχετισμών και γεωπολιτικών αντιθέσεων.