Η Τουρκία απομάκρυνε εσπευσμένα 82 υπηκόους της από τη Λιβύη

Η Τουρκία προχώρησε αυτή την εβδομάδα στην εσπευσμένη απομάκρυνση 82 υπηκόων της από τη λιβυκή πρωτεύουσα Τρίπολη, έπειτα από πολυήμερες φονικές συγκρούσεις μεταξύ ένοπλων ομάδων, ανέφερε πηγή στο ΥΠΕΞ στην Άγκυρα.

Αυτοί οι «82 πολίτες, οι οποίοι επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην Τουρκία, βοηθήθηκαν να αναχωρήσουν από τη Λιβύη και τους επιτράπηκε να γυρίσουν στα σπίτια τους» εξαιτίας της βίας και της «ανασφάλειας» στην πρωτεύουσα της Λιβύης από τη Δευτέρα, είπε η πηγή αυτή προχθές Παρασκευή.

Την Πέμπτη, η πρεσβεία της Τουρκίας στην Τρίπολη είχε γνωστοποιήσει μέσω Facebook ότι ετοιμαζόταν να απομακρύνει εσπευσμένα υπηκόους της χώρας με λεωφορεία από την πρωτεύουσα στη Μισράτα, περίπου 200 χιλιόμετρα ανατολικά, ώστε να επιβιβαστούν σε πτήση της Turkish Airlines από την πόλη αυτή στην Κωνσταντινούπολη.

Το υπουργείο δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τους ανθρώπους που επαναπατρίστηκαν, ούτε διευκρίνισε αν προγραμματίζει κι άλλες πτήσεις.

Τα βίαια επεισόδια στην Τρίπολη ξέσπασαν το βράδυ της Δευτέρας ανάμεσα σε δυνάμεις πιστές στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) και ισχυρές ένοπλες ομάδες που η κυβέρνηση αποπειράται να διαλύσει.

Οι σφοδρές μάχες στοίχισαν τη ζωή σε «τουλάχιστον» οκτώ πολίτες, σύμφωνα με την αποστολή του ΟΗΕ στη Λιβύη (MANUL) και παρέλυσαν σχεδόν τελείως την αεροπορική κίνηση.

Παρότι προχθές επικρατούσε –συγκριτικά– ηρεμία στην Τρίπολη, η κατάσταση παραμένει πολύ ευμετάβλητη.

Η Τουρκία, η οποία υποστηρίζει την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση στην Τρίπολη υπό τον πρωθυπουργό Αμπντελχαμίντ Ντμπάιμπα, απηύθυνε έκκληση την Τετάρτη να κηρυχθεί ανακωχή και πρόσθεσε πως «παρακολουθεί» την κατάσταση.

Υπονομευμένη από το χάος και τους διχασμούς μετά την ανατροπή του καθεστώτος του συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι και τον θάνατό του το 2011, η Λιβύη έχει δυο αντίπαλες κυβερνήσεις, τη διεθνώς αναγνωρισμένη στην Τρίπολη, στη δυτική Λιβύη, υπό τον Ντμπάιμπα, που ανέλαβε πρωθυπουργός το 2021, κι ανταγωνιστική στο ανατολικό τμήμα της χώρας, που πρόσκειται στον ισχυρό άνδρα της περιοχής, τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ. Ταυτόχρονα, αναρίθμητες ένοπλες ομάδες παρούσες στη χώρα διεκδικούν εξουσία και εδάφη.