Η πανδημία κλυδωνίζει τον πρωτογενή τομέα – Τι περιμέναμε το 2020 και τι αλλάζει

H εξάπλωση της πανδημίας έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Παρά το γεγονός ότι έχει αυξηθεί συνολικά η εγχώρια ζήτηση τροφίμων, οι απώλειες είναι μεγάλες σε φρούτα και λαχανικά, καθώς έχει διαταραχθεί η λειτουργία των λαϊκών αγορών, των κέντρων εστίασης και των εξαγωγών. Επαγγελματίες του κλάδου κάνουν λόγο για μεγάλη πτώση τιμών, τόσο σε αγροτικά προϊόντα, όσο και σε προϊόντα κτηνοτροφίας και αλιείας καθώς έχει μειωθεί η απορρόφηση των παραγόμενων προϊόντων.

Γράφει η Δάφνη Γρηγοριάδη*

Ο αγροτικός τομέας το 2019 συνέβαλε στην διαμόρφωση της ανάπτυξης σε ποσοστό περίπου 4 % έναντι του 6% που διαμορφωνόταν σε επίπεδα προ κρίσης, ενώ το εργατικό δυναμικό του κλάδου υπολογίζεται στο 12%. Για το 2020, αναμέναμε ελαφρά ανάκαμψη του κλάδου εξαιτίας της αύξησης της εγχώριας και ξένης ζήτησης για αγροτικά προϊόντα και ιδιαίτερα με τις εξαγωγές ακτινιδίων, οι οποίες των Ιανουάριο “κράτησαν” τις Ελληνικές εξαγωγές. To γεγονός που μας προβλημάτιζε για την ανοδική πορεία του έτους στην εποχή προ κορωνοϊού, ήταν η όχι ιδιαίτερη στήριξη- υπό την μορφή χρηματοδότησης- από την ΕΕ στον συγκεκριμένο κλάδο, που θα καθυστερούσε την γρήγορη επαναφορά στο προ κρίσης επίπεδο.

Τώρα πλέον, αυτό που αναμένουμε είναι ντόμινο αρνητικών επιπτώσεων, από την καλλιέργεια των προϊόντων μέχρι τις αλυσίδες μεταφοράς. Πρόβλημα θα δημιουργηθεί και στην ποιότητα των προϊόντων , καθώς μια καλή συγκομιδή εξαρτάται από τους σπόρους που χρησιμοποιούν οι αγρότες, που λόγω της δυσκολίας στις μεταφορές δυσκολεύονται να φτάσουν έγκαιρα στους αγρότες .

Επιπλέον, ακόμη και εάν οι παραγωγοί καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, το πρόβλημα μετατοπίζεται στις βιομηχανίες, η πλειοψηφία των οποίων υπολειτουργεί και δεν μπορούν να συσκευάσουν τις ίδιες ποσότητες με πριν.

Η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα, μαζί με όλο το πλέγμα παράλληλων δραστηριοτήτων τυποποίησης, βιομηχανοποίησης, μεταφορών και εξαγωγικού μάρκετινγκ, έπρεπε να έχει εξελιχθεί περισσότερο, καθώς το κλίμα και η τοποθεσία μας ευνοεί τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Αν η συμβολή του αγροτικού τομέα ήταν μεγαλύτερη στο ΑΕΠ, θα είχαμε χαμηλότερες εξαγωγικές και γενικά οικονομικές απώλειες από την παγκόσμια ύφεση που θα ακολουθήσει την πανδημία, αφού πρόκειται για κλάδο που εξυπηρετεί την βασικότερη ανθρώπινη ανάγκη δηλαδή την σίτιση .

Tέλος, θα είχε μειωθεί η μεγάλη εξάρτηση μας από τον Τουρισμό, ο οποίος εκτός από το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται από εποχικότητα και μεγάλη ευαισθησία στις διεθνείς αντιξοότητες, κρατά το ΑΕΠ σε ποσοστό 30% , με αποτέλεσμα σε περιόδους ύφεσης οι απώλειες να γίνονται πολύ αισθητές.