Η Ευρωπαϊκή Ένωση «έριξε στα μαλακά» την Τουρκία

Επιχειρώντας μια αποκρυσταλλωμένη προσέγγιση και αποτίμηση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οφείλουμε αρχικώς να σταθούμε στο εξής: στους στόχους και τις επιδιώξεις που είχαν θέσει Ελλάδα και Κύπρος, προσερχόμενες στο μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού, καθώς βεβαίως και στα κέρδη (;) που αποκόμισαν μετά το πέρας της Συνόδου.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Η Σύνοδος Κορυφής είχε ως αντικείμενο, μεταξύ άλλων, την «πειρατική» δραστηριότητα της Τουρκίας στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ και την επιβολή κυρώσεων προς την Άγκυρα, η οποία παρά τις προ μηνός προειδοποιήσεις και απειλές από τις Βρυξέλλες, δεν συμμορφώθηκε.

Τελικώς οι κυρώσεις επεβλήθησαν στη Λευκορωσία…

Οι ευρωπαίοι επέλεξαν να συμπεριλάβουν στην ατζέντα τους και να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους σ’ ένα δευτερευούσης σημασίας ζήτημα, που δεν σχετίζεται με χώρα μέλος της Ε.Ε.. Αντιθέτως, στην περίπτωση Αθήνας και Λευκωσίας, που αποτελούν «πυλώνες» της ευρωπαϊκής οικογένειας στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και εκ θέσεως φύλακες των ευρωπαϊκών συνόρων, δεν έδειξαν διάθεση ουσιαστικής προστασίας τους απέναντι στον προβοκάτορα Ερντογάν.

Ούτε… λέξη για κυρώσεις

Ούτε λέξη για τις κυρώσεις στο κοινό ανακοινωθέν που συνέταξαν και υπέγραψαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μετά το τέλος της Συνόδου. Απουσίαζε παντελώς και η οποιαδήποτε νύξη-περιγραφή για τη σύσταση αυτόματου μηχανισμού επιβολής ποινών και κυρώσεων προς την Τουρκία, αν η τελευταία συνεχίζει το «πειρατικό» της έργο σε κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ.

Όλα τα παραπάνω είχαν οριοθετηθεί ως επιδιωκόμενοι στόχοι Αθήνας και Λευκωσίας, έστω κι αν αυτή τη φορά το μέτωπο των δύο κρατών δεν εμφανιζόταν αρραγές και ενιαίο. Τι αποκόμισαν αμφότερες Ελλάδα και  Κύπρος; Λόγια και υποσχέσεις πώς στο απώτερο μέλλον κι αν η Τουρκία συνεχίσει την ίδια «πρακτική», η Ευρώπη θα της επιβάλλει κυρώσεις. Η Κύπρος, μάλιστα, προκειμένου να λάβει τις εν λόγω υποσχέσεις, υπαναχώρησε από την αρχική της θέση για βέτο στην επιβολή κυρώσεων στην Λευκορωσία, που απειλούσε να εκτροχιάσει τον σχεδιασμό των Βρυξελλών.

Η Τουρκία, είναι φανερό πως έπεσε στα μαλακά και αυτό  αποτελεί όνειδος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αδυνατεί να λειτουργήσει ως ένας ενιαίος και αδιαίρετος οργανισμός, με κοινή εξωτερική πολιτική, που προασπίζεται τα συμφέροντα των μελών της. Είναι εξόχως υποκριτικό αυτό που διέπει την «κουλτούρα» της Ε.Ε. και πιστοποιήθηκε ξανά στη Σύνοδο Κορυφής.

Η κυπριακή ΑΟΖ παραβιάζεται συστηματικά από την Τουρκία, που επιδεικνύει νοοτροπία κατακτητή, ενώ με την ίδια προκλητικότητα φέρθηκε η Άγκυρα και ενδεχομένως να το πράξει στο εγγύς μέλλον, απέναντι στην Ελλάδα. Η Ε.Ε. όμως πετάει τη μπάλα στην εξέδρα, χρησιμοποιώντας κάθε είδους προσχήματα και διπλωματικά κόλπα, για να αποτραπεί η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.

Με πρόσχημα την έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου

Προσχήματα και διπλωματικά κόλπα, όπως αυτό της έναρξης των διαπραγματεύσεων Ελλάδας και Τουρκίας, που έπρεπε να διαφυλαχτεί, να μην «πυρποληθεί» εντός της Συνόδου Κορυφής. Εντέχνως, κυρίως η Γερμανία, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα τον διάλογο Αθήνας-Άγκυρας για να ρίξει στα «μαλακά» τον Ταγίπ Ερντογάν.

Κατορθώνοντας, κατόπιν και της σχετικής ισχυρής πίεσης που άσκησε, να απενεργοποιήσει την απειλή του κυπριακού βέτο, το Βερολίνο επιχειρηματολόγησε υπέρ του κατευνασμού της Τουρκίας και όχι της επιβολής κυρώσεων προς αυτή, υπερτονίζοντας ότι μόνο έτσι θα διασφαλιστεί ο ελληνοτουρκικός διάλογος και η ειρήνη στην περιοχή.

Για την ακρίβεια προσωρινή ειρήνη σ’ ό,τι αφορά στις σχέσεις Αθήνας και Αγκυρας, διότι η τελευταία συνεχίζει απτόητη και χωρίς τον παραμικρό φραγμό τις προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτή που «χαλάει» τη συνταγή, λειτουργεί ως τροχοπέδη στο γερμανικό σχέδιο που προβλέπει ότι Ελλάδα και Τουρκία θα καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με την ατζέντα να μην περιλαμβάνει, προφανώς, το κυπριακό.

Η Κύπρος, μάλιστα, δέχθηκε ένα ιδιότυπο «μπούλινγκ» κατά τη διάρκεια της Συνόδου, όταν στο πρώτο προσχέδιο που συντάχθηκε και παρουσιάστηκε, ζητείτο από την Λευκωσία να συναινέσει στην κατανομή των πόρων υδρογονανθράκων με την Τουρκία, όταν είναι ευρέως γνωστό ότι η Άγκυρα επιζητά διακαώς να λάβει «δίκαιο» μερίδιο από τυχόν ευρήματα γύρω από τη Μεγαλόνησο! Το επίμαχο απόσπασμα αφαιρέθηκε και παρέμεινε η «απαίτηση» προς την Κύπρο να εισέλθει σε διάλογο με την Τουρκία για τις θαλάσσιες διαφορές.

Σ’ ό, τι αφορά στον ελληνοτουρικό διάλογο, το τελικό σχέδιο περιλαμβάνει μια σχετική αναφορά που έχει θετικό πρόσημο για τη χώρα μας, καθώς αποσαφηνίζει, οριοθετεί την ατζέντα του διαλόγου, σύμφωνα με τις ελληνικές επιδιώξεις. Αναφέρει ότι η ατζέντα θα αφορά τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, που αποτελούν πάγιες θέσεις της ελληνικής διπλωματίας.

Η Γερμανία επέβαλλε τις θέσεις της

Και κάτι τελευταίο που έχει τη σημασία του και αναδείχθηκε, κατά άλλους επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής. Η Γερμανία αποτελεί το μεγάλο αφεντικό της Ευρώπης και είναι σε θέση να επιβάλλει τα θέλω για τη γεωπολιτική στρατηγική και την οικονομική πολιτική της Γηραιάς Ηπείρους. Η Ανγκελα Μέρκελ έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στον Εμανουέλ Μακρόν αλλά και σε όσους οραματίζονται αλλά και επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη κυριαρχία της.

Η Γερμανία παραδοσιακά αλλά  ασφαλώς και την παρούσα στιγμή, ρέπει φιλικά προς την Τουρκία, λειτουργώντας ως ασπίδα προστασίας προς το καθεστώς Ερντογάν. Εχει τη ισχύ να επιβάλει την ευνοϊκή πολιτικής της απέναντι στον «Σουλτάνο», κάτι που αποτελεί αναμφίβολα ισχυρό μήνυμα για όσα έρχονται και κυρίως για το «εγχείρημα» του ελληνοτουρκικού διαλόγου, όπου το Βερολίνο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο…