Η δημοσκοπική αντοχή Μητσοτάκη και η ανεπάρκεια των αντιπάλων

Σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου η φθορά της εξουσίας είναι φυσικό επακόλουθο του χρόνου, το Μέγαρο Μαξίμου επενδύει σταθερά στην κεντρική φιγούρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, προκειμένου να διατηρήσει τη δημόσια απήχηση της κυβέρνησης και την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Η καθημερινή δημόσια παρουσία του Πρωθυπουργού, είτε μέσω θεσμικών δράσεων, είτε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα —ακόμα και το TikTok— αποτελεί στρατηγική επιλογή με σαφή στόχο: την ενίσχυση της εικόνας στα μάτια της κοινής γνώμης και τη διατήρηση της εκλογικής υπεροχής.

Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν μέτρα στήριξης χαμηλοσυνταξιούχων και ενοικιαστών, παρεμβάσεις για την ασφάλεια στα πανεπιστήμια, καθώς και δημόσιες εμφανίσεις σε περιφερειακές περιοδείες, δεν είναι τυχαίες. Αντιθέτως, εντάσσονται σε ένα καλά ενορχηστρωμένο σχέδιο που βασίζεται στην ανάλυση ποιοτικών στοιχείων των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων. Οι δημοσκοπικές μετρήσεις —πολλές από τις οποίες δεν δημοσιεύονται— καταγράφουν λεπτομερώς τις μεταβολές στις διαθέσεις των πολιτών, επιτρέποντας στον επικοινωνιακό μηχανισμό της κυβέρνησης να αντιδρά έγκαιρα και στοχευμένα.

Δημοσκοπική αντοχή Μητσοτάκη και ανεπάρκεια αντιπάλων

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να διατηρεί σημαντικά προβάδισμα έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Στη δημοσκόπηση της Interview για την εφημερίδα Political, ο Πρωθυπουργός συγκεντρώνει ποσοστό εμπιστοσύνης 29,8%, ενώ η επιλογή «κανένας» ακολουθεί με 26,4%, καταδεικνύοντας την απουσία ισχυρής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ακολουθεί σε πολύ μεγάλη απόσταση με μόλις 9,8%.

Η τάση αυτή ενισχύει τη γενική εντύπωση ότι ο Μητσοτάκης λειτουργεί όχι μόνο ως κυβερνητικός ηγέτης αλλά και ως «καταλύτης σταθερότητας», σε μια εποχή έντονων κοινωνικών και οικονομικών μεταβλητών.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό εύρημα των μετρήσεων είναι η προσωποκεντρική φύση ορισμένων πολιτικών σχηματισμών. Κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση δείχνουν να εξαρτώνται απολύτως από τη φυσιογνωμία των ηγετών τους, με τους ψηφοφόρους να μην αναγνωρίζουν ευρύτερες πολιτικές δομές ή σταθερές αξίες που να διατηρούν τη δυναμική τους σε ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας. Αντιθέτως, στο ΠΑΣΟΚ, η συνολική εικόνα του κόμματος φαίνεται να περιορίζεται από την αδύναμη απήχηση του Ανδρουλάκη —όπως προκύπτει από τη δημοσκόπηση της Real Polls για το Protagon, όπου το κόμμα φτάνει το 17,1% στο υποθετικό σενάριο αλλαγής ηγεσίας.

Το στοίχημα της σταθερότητας και η εύθραυστη δημοσκοπική ανάκαμψη

Παρά την έλλειψη ουσιαστικού πολιτικού αντιπάλου, η ΝΔ δίνει μάχη για να υπερβεί σταθερά το φράγμα του 30%. Η άνοδος είναι αργή και ευάλωτη, με κάθε πολιτική αστοχία να εγκυμονεί τον κίνδυνο απώλειας ποσοστών. Η κυβέρνηση παραμένει αντιμέτωπη με διαρκή και σύνθετα προβλήματα: το υψηλό κόστος ζωής, η στεγαστική κρίση, οι δυσλειτουργίες στο δημόσιο σύστημα υγείας, και τα ζητήματα ασφάλειας. Παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες να παρουσιαστούν ως προτεραιότητες που αντιμετωπίζονται άμεσα, η κοινή γνώμη εμφανίζεται επιφυλακτική ως προς την πραγματική πολιτική βούληση και ικανότητα επίλυσης τους.

Με φόντο αυτή την πολιτική εξίσωση, η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ηγηθεί της ΝΔ και στις επόμενες εκλογές αποτελεί κρίσιμο σημείο σταθερότητας. Τα σενάρια περί διαδοχής φαίνεται πως προκαλούν μόνο ζημιά στην εικόνα του κυβερνώντος κόμματος και εγκαταλείπονται σταδιακά. Η Νέα Δημοκρατία επενδύει στο ισχυρότερο χαρτί της —την αναγνωρίσιμη και σταθερή ηγεσία— προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία της σε μια πολιτικά ρευστή συγκυρία.