Γ. Βασιλειάδης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προσηλωμένος στις αρχές του, αλλά ανοιχτός στον διάλογο»

Με αφορμή τη διεξαγωγή του 4ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις 23-25 Φεβρουαρίου, η «Εποχή» μιλά με τον αν. γραμματέα του για τις εσωκομματικές πολιτικές και οργανωτικές εξελίξεις

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται λίγες μέρες πριν το συνέδριό του. Πώς έχει εξελιχθεί μέχρι τώρα ο προσυνεδριακός διάλογος, ποια είναι τα κύρια πολιτικά ζητήματα που έχουν αναδειχθεί;

Ο προσυνεδριακός διάλογος εστιάζεται σε δύο θέματα κυρίως: την αγωνία των ανθρώπων για την πορεία του κόμματος και την ανάγκη, με ένα συντεταγμένο τρόπο, να βγούμε μπροστά με ένα πρόγραμμα που θα αγγίζει την κοινωνική πλειοψηφία και θα μπορεί να φέρει την πολιτική ανατροπή. Οι συζητήσεις στις οργανώσεις πάνω σε αυτό το δίπτυχο κινούνται και νομίζω είναι το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει το κόμμα το επόμενο διάστημα. Με ποιο σχέδιο και πώς θα μπορέσουμε να πείσουμε τον κόσμο ότι υπάρχει ασφαλής, ρεαλιστική εναλλακτική απέναντι στα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη. Πώς μπορούμε, δηλαδή, με προοδευτικές πολιτικές, ριζοσπαστικές αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικές, να πείσουμε την κοινωνία ότι υπάρχει ασφαλής διέξοδος.

Η εκλογή συντονιστικών στις ΟΜ και τις Νομαρχιακές γιατί αναβλήθηκε για μετά το συνέδριο; Τελικά επιλέχθηκε ο υβριδικός τρόπος. Πώς θα εξασφαλιστεί το αδιάβλητο και ότι δεν θα ψηφίσουν ηλεκτρονικά άνθρωποι που έχουν εγγραφεί, αλλά δεν είναι ενεργά μέλη; Το τελευταίο διάστημα υπάρχει εγγραφή νέων μελών, αλλά πώς κινείται η συμμετοχή τους;

Υπήρχε μια εισήγηση του προέδρου να μπορεί να γίνει η εκλογή και με υβριδικό τρόπο, εκμεταλλευόμενοι τη βάση δεδομένων του κόμματος, που τα περισσότερα μέλη μας έχουν δηλώσει τη διεύθυνση e-mail πια, για να τους δίνεται η δυνατότητα να ψηφίσουν και χωρίς φυσική παρουσία. Αυτό θα μας λύσει το πρόβλημα και σε κάποιες νησιωτικές και ιδιαίτερα ορεινές περιοχές που πάντα δημιουργούνταν ζητήματα στη συμμετοχή. Όλο αυτό το διάστημα, και με τις διασπάσεις που προηγήθηκαν κτλ, προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε τις βάσεις δεδομένων μας, να γίνουν οι απαραίτητες εκκαθαρίσεις και να βρούμε ένα ασφαλές σύστημα για να γίνει αυτή η ψηφιακή μετάβαση. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο να γίνει αυτή, για να βγει ένας τίτλος, αλλά να διασφαλίζεις τη διαδικασία και το αδιάβλητό της. Κρίναμε ότι χρειαζόμαστε λίγο περισσότερο χρόνο για να το πετύχουμε αυτό. Ταυτόχρονα, βέβαια, είχαμε και έναν ευχάριστο «πονοκέφαλο», καθώς εγγράφτηκαν πολλά νέα μέλη το τελευταίο διάστημα και μέχρι τις 3 Φλεβάρη, που ήταν η καταληκτική ημερομηνία. Ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχει μια ιδιαίτερη βούληση για συμμετοχή στη διαδικασία και στα νέα όργανα. Το ζήτημα της συμμετοχής των μελών απασχολεί όλη την Αριστερά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Πώς, δηλαδή, ο κόσμος που νιώθει την ανάγκη να στηρίξει ένα κόμμα, θα μπορέσει να εμπλακεί στην καθημερινότητα του. Το πυραμιδικό μοντέλο οργάνωσης του κόμματος είναι σε κρίση. Αυτό δεν το διαπιστώνουμε τώρα, είναι μια διαπίστωση όλης της Αριστεράς στην Ευρώπη. Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε τις λύσεις και τις απαντήσεις, αλλά έχουμε κάποια αισιόδοξα μηνύματα. Φαίνεται ότι υπάρχει νέος κόσμος που θέλει να εμπλακεί, αλλά θα πρέπει να γίνουμε και εμείς πιο δημιουργικοί. Ψάχνουμε να βρούμε τρόπο, ώστε όλοι οι άνθρωποι που έχουν την επιθυμία να στηρίξουν το κόμμα, να την μετατρέψουν σε ενεργό συμμετοχή.

Όσον αφορά τον υβριδικό τρόπο, κατά τη συζήτηση της ΠΓ ο πρόεδρος Στ. Κασσελάκης επανέφερε την ιδέα του δημοψηφίσματος για να παρθεί απόφαση, προκαλώντας τις αντιδράσεις κάποιων στελεχών για παράκαμψη των οργάνων και της αρμοδιότητάς τους να αποφασίζουν. Είναι ένα ζήτημα που λίγο καιρό πριν είχε κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας διάσπαση. Τελικά η μέθοδος του δημοψηφίσματος θα υιοθετηθεί ως βασικός τρόπος λειτουργίας του κόμματος, θα συζητηθεί κάτι τέτοιο στο συνέδριο;

Βασικός σκοπός ενός κόμματος είναι να έχει έναν ορθό τρόπο λειτουργίας, να λειτουργούν τα όργανά του, να γίνονται οι απαραίτητες ζυμώσεις και να λύνονται τα όποια ζητήματα. Το δημοψήφισμα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, αλλά μπορεί να έρχεται είτε συμβουλευτικά, είτε όταν υπάρχει αδιέξοδο. Άρα χωρίς να δαιμονοποιούμε το εργαλείο, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο που το χρησιμοποιούμε, για να μη χάσει την αξία του, τις δυνατότητες που μπορεί να έχει, και απαξιωθεί. Όσον αφορά τη συνεδρίαση της ΠΓ, επί της ουσίας δεν υπήρχαν διαφωνίες και εντάσεις ως προς τη διαδικασία, οι μοναδικές ενστάσεις που υπήρχαν, ήταν για τεχνικά ζητήματα, όχι πολιτικά και νομίζω πήρε πολύ μεγαλύτερη έκταση απ’ αυτή που άρμοζε στη συγκεκριμένη διαφωνία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ανεξάρτητα από την πίεση που υπάρχει για πολιτική αλλαγή, την ανάκτηση της σχέσης με την κοινωνία, τη δημιουργία νέων ρεαλιστικών μοντέλων λύσεων, η ένταση αυτή δεν πρέπει να βγαίνει μέσα στις συνεδριάσεις, αλλά και οποιαδήποτε ένταση υπάρχει σε μία συνεδρίαση, θα πρέπει να μένει μέσα σε αυτή –και αυτό είναι ένα πρόβλημα που πάντα είχε ο χώρος μας. Θα πρέπει να διαφυλάξουμε τη μυστικότητα των συνεδριάσεων, γιατί διαφορετικά δεν θα υπάρχει η άνεση να διαφωνήσεις, ακόμα και ακραία, και αυτό θα είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.

Το ζήτημα της ιδεολογικο-πολιτικής ταυτότητας και κατεύθυνσης του κόμματος, θα συζητηθεί εκ θεμελίων κατά το συνέδριο; Δημοσιεύονται ειδήσεις το τελευταίο διάστημα που μιλούν για αλλαγή ονόματος κ.ά, ενώ πριν λίγο καιρό, 3 στελέχη πρότειναν την αποχώρηση από την ευρωομάδα της Αριστεράς και την ένταξη σε αυτή των Σοσιαλιστών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που θέλει να εκφράσει όλον τον χώρο από τη ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το προοδευτικό Κέντρο. Αυτό δεν αλλάζει, δεν μπορεί ούτε να απεμπολήσει τη σχέση του με την Αριστερά, ούτε να οικοδομήσει σχέση με οποιουσδήποτε άλλους χώρους που δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές με αυτόν. Επομένως, όσον αφορά το ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα, και φαίνεται και από το κείμενο θέσεων αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει προσηλωμένος στις βασικές αρχές και αξίες του. Από εκεί και πέρα, το κόμμα πάντα ήταν ανοιχτό στον διάλογο. Υπήρξε η πρόταση των 3 συντρόφων, στελεχών της ΠΓ, αλλά και ο πρόεδρος και τα όργανα ήταν σαφείς προς το ζήτημα: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενεργό κομμάτι της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και προσπαθεί και έχει ως προτεραιότητα, αυτό που κάνει και στην Ελλάδα, τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων σε ενεστώτα χρόνο, για να βάλουμε ανάχωμα στην άνοδο της Ακροδεξιάς και να έχουμε μια πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη και ο τόπος και η Ευρώπη. Δεν πιστεύω, επομένως, ότι θα τεθούν τέτοιου είδους διλλήματα, που είναι λυμένα ιστορικά στο κόμμα μας.

Δημοσκοπικά παρουσιάζεται πτωτική τάση για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σας και πώς σκοπεύετε να το αντιμετωπίσετε;

Θα ήταν παράδοξο μετά από αυτή την κρίση που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δημοσκοπήσεις να ήταν αλλιώς. Εγώ στέκομαι σε ένα σημείο των δημοσκοπήσεων, ότι αν και ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ενδεχόμενα στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του, πέρασε όλες αυτές τις κρίσεις, παρόλ’ αυτά βλέπουμε ότι ο προοδευτικός κόσμος δεν στρέφεται αλλού, περιμένει από εμάς τις λύσεις και τις προτάσεις για τη συνολική ανάκαμψη του χώρου, περιμένει από εμάς να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών του και των ιστορικών μας ευθυνών. Αυτό μας δίνει μια αισιοδοξία, αλλά ταυτόχρονα μας γεμίζει και ευθύνες για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια σοβαρή πρόταση για το αύριο, με επίκεντρο τη σύγκλιση γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ όλου του προοδευτικού χώρου, για να πετύχουμε την πολιτική αλλαγή.

Η κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου, όπως και των think tanks πριν, θα γίνει μέσω αποστολής βιογραφικών, διεξαγωγής συνεντεύξεων κτλ. Γιατί επιλέχθηκε αυτός ο τρόπος; Μια κριτική θα έλεγε ότι συνιστά επαγγελματοποίηση της πολιτικής συμμετοχής, βάσει μάλιστα μιας αριστείας νοούμενης σαν κατοχής τίτλων.

Όσον αφορά τα think tanks, ο ρόλος τους είναι να έρχονται με ένα συμβουλευτικό τρόπο και να ανοίγουν διάφορα ζητήματα, παράλληλα όμως με τα τμήματα του κόμματος. Η δημιουργία, δηλαδή, των think tanks γίνεται χωρίς να αφήνουμε το κόμμα στο περιθώριο, οι ομάδες στελεχών που ασχολούνται με αυτά και εισηγούνται τη δημιουργία τους είναι στελέχη του κόμματος, εγνωσμένου κύρους –και κομματικού. Σε μία επιστημονική, κατά βάση, επιτροπή, λοιπόν, μπορείς να χρησιμοποιείς τέτοια κριτήρια. Όσον αφορά το ευρωψηφοδέλτιο, όπως καταστατικά έχουμε ορίσει, αλλά και ιστορικά ο χώρος επιδίωκε, θέλουμε να δώσουμε τον λόγο στα μέλη του κόμματος για να αποφασίσουν ποιοι από εμάς θέλουν να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια. Δίνουμε, λοιπόν, σε όλα τα μέλη τη δυνατότητα να συναποφασίσουμε την εκπροσώπησή μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, να νιώθουν δηλαδή τα μέλη ότι συναποφασίζουν και ότι δεν υπάρχει μια πεφωτισμένη ηγεσία, η οποία κρατάει για τον εαυτό της ένα μεγαλύτερο ρόλο απ’ ό,τι τα υπόλοιπα μέλη. Μην ξεχνάμε ότι παλαιότερα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στον ΣΥΝ, αυτό ήταν ο κανόνας και είναι καλό να επιστρέψουμε σ’ αυτόν.