Δ. Παπαδημούλης: Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πει τη γνώμη του για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Συνέντευξη στον ρ/σ “Στο Κόκκινο” έδωσε σήμερα (24/10/23) ο Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Δημήτρης Παπαδημούλης.

Η συζήτηση περιστράφηκε αποκλειστικά στις εσωκομματικές διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου του κόμματος Στέφανου Κασσελάκη και τις πρόσφατες διαγραφές μελών.

Ακολουθεί ο πλήρης διάλογος της συζήτησης:

Γ. Τραπεζιώτης: Καλημέρα κύριε Παπαδημούλη. Δύσκολη κατάσταση ομολογουμένως, έτσι;

Δ. Παπαδημούλης: Καθαρές κουβέντες. Διαφωνώ απολύτως με την απόφαση που ανακοίνωσε μέσω Twitter από τις Ηνωμένες Πολιτείες ο Στέφανος Κασσελάκης. Τροφοδοτεί μια επικίνδυνη δυναμική. Οι πολιτικές διαφορές δεν λύνονται, τουλάχιστον στο κόμμα μας, με μια κλιμάκωση διοικητικών μέτρων και μάλιστα παραμονές ενός τόσο σημαντικού Συνεδρίου.
Νομίζω ότι αυτό που απαιτείται αυτή τη στιγμή, είναι να επιστρέψει ο Στέφανος Κασσελάκης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, να συγκληθεί η Πολιτική Γραμματεία το ταχύτερο δυνατό, αναζητώντας μια πολιτική, δημοκρατική διέξοδο, σε αυτή την παρόξυνση της κρίσης που απειλεί με διαλυτικά φαινόμενα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω την αίσθηση ότι και συντρόφισσες και σύντροφοι με μακρά ιστορία στο κόμμα, που στήριξαν την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, απολύτως σεβαστοί, δεν συμφωνούν με αυτή την ωμή και επικίνδυνη παραβίαση των κανόνων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το Καταστατικό για τα κόμματα είναι το Σύνταγμά τους. Και όταν μπαίνουμε σε μια πορεία “παραβίασης του Συντάγματος” ανοίγει ένας κακός δρόμος. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω, επειδή αυτή την ώρα δεν πρέπει να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, ότι θυμάμαι -μου μείνει χαραγμένο στο μυαλό γιατί έχουμε μακρά κοινή πορεία με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πιστώνεται και την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ από τα ποσοστά του 5% στα 35 και 36% και τους κυβερνητικούς ρόλους- θυμάμαι λοιπόν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας στο Ζάππειο είπε: “Παραμερίζω, αλλά με νοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα παραμείνω εγγυητής της ενότητας”. Δεν είμαι εγώ που θα του υποδείξω τι να κάνει και πότε να το κάνει και πώς να το κάνει, αλλά αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να συμβεί για να πει τη γνώμη του.

Γ. Μελιγγώνης: Είναι πολύ σοβαρό αυτό που λέτε. Άρα θεωρείτε ότι έχουμε φτάσει σε σημείο τόσο μη περαιτέρω, που χρειάζεται παρέμβαση Τσίπρα πια;

Δ. Παπαδημούλης: Λέω ότι τροφοδοτείται μια επικίνδυνη δυναμική. Ξέρετε κύριε Μελιγγώνη, ότι έχω πει επανειλημμένα ότι τα σενάρια της ρήξης και της διάσπασης στην Αριστερά, που δεν μας είναι άγνωστα, συνήθως δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνουν. Αλλά ας μην κρυβόμαστε: Αυτό το ενδεχόμενο υπάρχει στο τραπέζι και νομίζω ότι η χθεσινή, λανθασμένη κατά τη γνώμη μου, απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη, τροφοδοτεί αυτό το ενδεχόμενο.

Και κάτι ακόμη. Δεν μου αρέσει το ότι ο διάλογος ο εσωκομματικός γίνεται κυρίως ή σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τα κανάλια. Αλλά για να αντιμετωπιστεί αυτό με μια αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές και με χαμήλωμα των τόνων, απαιτείται η εντατικοποίηση της συλλογικής, συντροφικής συζήτησης στα όργανα του κόμματος, όπου εκεί, για τις υπαρκτές διαφορές, θα αναζητηθεί ο δρόμος της σύνθεσης, όπου αυτό είναι δυνατό ή της κατά πλειοψηφίαν απόφασης, αλλά μετά από δημοκρατικό διάλογο.
Και με λυπεί πάρα πολύ το γεγονός ότι ένα μήνα ακριβώς μετά την εκλογή Προέδρου στο κόμμα, η Πολιτική Γραμματεία έχει συνεδριάσει μόνο μία φορά και μάλιστα με έναν τρόπο σχετικά ατελή.

Γ. Τραπεζιώτης: Χθες είχαμε το κείμενο από την πλευρά της “Ομπρέλλας”. Καταρχάς σας βρίσκει σύμφωνο το κείμενο; Στο κείμενο υπάρχουν αιχμές, αφήνονται αιχμές και για τον Αλέξη Τσίπρα.

Δ. Παπαδημούλης: Δεν έχω μετάσχει στην επεξεργασία αυτού του κειμένου. Μια σύγκριση του πώς μιλώ δημόσια και σε σας κάποια στιγμή και τις προηγούμενες μέρες, νομίζω ότι το καθιστά προφανές.

Γ. Μελιγγώνης: Μας είπατε ότι διαφωνείτε απολύτως με την απόφαση Κασσελάκη. Από την άλλη όμως, ξέρετε πολλά κόμματα τώρα για να σας προβοκάρουν και λίγο που θα έβγαινε ένα στέλεχος να πει ότι “εγώ έχω καταλήξει μέσα μου, θα κάνω άλλο κόμμα, θα λέγεται έτσι” κτλ και θα παρέμενε μέλος του; Δεν θα αντιδρούσε η ηγεσία του κόμματος; Θέλω να πω,μήπως αυτό το τανγκό της όξυνσης των εσωκομματικών προβλημάτων χορεύεται και από τις δύο πλευρές;

Δ. Παπαδημούλης: Ναι, δεν διαφωνώ. Για να αποτρέψουμε σενάρια διάλυσης ή διάσπασης του κόμματος και εν πάση περιπτώσει να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια για να αποτραπούν, χρειάζεται η συμβολή όλων μας. Αλλά, όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας το ταχύτερο δυνατό, είναι επιβεβλημένη. Και επίσης, ο απόλυτος σεβασμός του Συντάγματος του κόμματος, που είναι το Καταστατικό μας. Ναι, εκλέξαμε Πρόεδρο και αυτό είναι απολύτως σεβαστό. Αρέσει ή δεν αρέσει. Αυτοί που δεν ψηφίσαμε τον Στέφανο Κασσελάκη και στηρίξαμε την Έφη Αχτσιόγλου, είναι το 44% των μελών που ψήφισαν στις 24 Σεπτεμβρίου. Και η αίσθησή μου είναι ότι στα ενεργά μέλη το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι και μεγαλύτερο. Για να συνυπάρξουμε δημοκρατικά πρέπει όλοι να συμβάλουμε. Αλλά όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Και με ριπές διαγραφών -ούτε καν το λεκτικό δεν έχει προσεχθεί: ότι “προτείνω”, “θα ζητήσω”, “παραπέμπω στην Επιτροπή Δεοντολογίας” κ.ο.κ….

Πριν τριάντα πέντε χρόνια, μαζί με τον Γιάννη Δραγασάκη διαμορφώσαμε ένα κοινό πρόγραμμα που γεφύρωσε τις αντιθέσεις ανάμεσα στο κόμμα που τότε ηγείτο ο Χαρίλαος Φλωράκης και το κόμμα που τότε ηγείτο ο Λεωνίδας Κύρκος. Γιατί σας το λέω αυτό; Διότι αν υπάρχει πολιτική βούληση και πριν από όλα, από αυτόν που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, τότε μπορεί να αποτραπεί το σενάριο της διάσπασης και νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα. Για να σας πω και κάτι επίσης: Νιώθω ότι και κόσμος που στήριξε τον Στέφανο Κασσελάκη, ηγετικά στελέχη, μεσαία στελέχη, μέλη, πονάει απέναντι στο ενδεχόμενο αυτό.
Οι τρεις που διαγράφηκαν με μια ανάρτηση στο τουίτερ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι όχι “χθεσινοί”, οι δύο έχουν διατελέσει και γραμματείς του κόμματος και ο τρίτος είναι ένα στέλεχος της Πολιτικής Γραμματείας με σημαντική συμβολή, με πρώτο τον Αλέξη Τσίπρα στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ από το 5 στην κυβέρνηση και σε όσα πετύχαμε ως Αριστερά. Λοιπόν, ας είμαστε πιο προσεκτικοί και ας δώσουμε χώρο στη συλλογικότητα, τη σοβαρότητα και την ευθύνη. Και για τους πιο παλιούς, λέω το εξής: Ας μη ζήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το φαινόμενο Ζίγδη.

Γ. Μελιγγώνης: Λέτε ότι υπάρχει κίνδυνος να σβήσει το κόμμα;

Δ. Παπαδημούλης: «Λέω ότι βρέθηκε μια στιγμή η Ένωση Κέντρου, με Πρόεδρο τον Ιωάννη Ζίγδη, που διαδέχτηκε τον Γεώργιο Μαύρο, ο οποίος, με το που ανέλαβε, πάρα πολύ σύντομα άρχισε να διαγράφει τους πάντες, επιταχύνοντας μια πολύ αρνητική, διαλυτική εξέλιξη για το ίδιο το ιστορικό κόμμα της ΕΔΗΚ. Αυτό το δρόμο πρέπει να τον αποφύγουμε».

Γ. Τραπεζιώτης: Κύριε Παπαδημούλη, πάντως μερίδα ακροατριών και ακροατών, λένε ότι ο Κασσελάκης έκανε κίνηση προς την άλλη πλευρά, δηλαδή άπλωσε το χέρι και είπε σας δίνω ρόλους. Οι άλλοι δεν τους αποδέχτηκαν.

Δ. Παπαδημούλης: Δεν μιλάμε γι αυτό. Δεν έχει καμία σχέση με το θέμα που συζητάμε. Διότι ούτε ο Φίλης, ούτε ο Σκουρλέτης, ούτε ο Βίτσας, είναι βουλευτές στους οποίους προτάθηκε ένας ρόλος. Είναι ηγετικά στελέχη του κόμματος, εκλεγμένα στην Πολιτική Γραμματεία, οι δυο είναι πρώην γραμματείς. Απέναντι στην πολιτική διαφωνία, ο δρόμος της επιλογής διοικητικών μέτρων και μάλιστα με τη μορφή της διαγραφής, ούτε καν της πολιτικής αποδοκιμασίας ή της πολιτικής κριτικής και με υπολειτουργία έως αδράνεια των συλλογικών διαδικασιών, δεν είναι καλός δρόμος.
Και εν πάση περιπτώσει, ό, τι άποψη κι αν έχουμε, για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν ταιριάζει, δεν βοηθάει. Έχω μιλήσει από χθες μέχρι τώρα με πάρα πολλά στελέχη του κόμματος, που έχουν διαφορετικές απόψεις.

Γ. Τραπεζιώτης: Δεν εκλείπει όμως το στοιχείο της υπομονής; Οι μεγάλοι, οι παλιότεροι, η πιο έμπειρη γενιά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί, να το πω έτσι πολύ ανοιχτά, και να εκφράσει ανοιχτά τη διαφωνία της εντός των οργάνων όταν έρθει η ώρα και να πει αυτά που θέλει να πει; Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολυφωνία πάει πάντα μπροστά.

Δ. Παπαδημούλης: Κύριε Τραπεζιώτη, η αυτοσυγκράτηση, η ευθύνη, η έγνοια για το μέλλον και την προοπτική του κόμματος, το να μη γινόμαστε “η χαρά του Μητσοτάκη”, μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Εγώ με τον τρόπο που σας μιλάω, νομίζω ότι δείχνω αυτό το μέτρο. Ε, το ζητώ από όλους. Και επαναλαμβάνω και το υπογραμμίζω: Όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Δεν μπορώ να δεχθώ ελαφρυντικά λόγω του νεαρού της ηλικίας για τέτοιες αποφάσεις.

Γ. Μελιγγώνης: Κύριε Παπαδημούλη, σας θεωρήσαμε από χθες, ότι είστε ο πλέον κατάλληλος για καλεσμένος σήμερα, υπό την έννοια ότι από την πρώτη στιγμή έχετε υπογραμμίσει την ανάγκη για ενότητα.

Δ. Παπαδημούλης: Και χωρίς να ξέρετε τι θα μας προκύψει τα μεσάνυχτα!

Γ. Μελιγγώνης: Ακριβώς, γιατί το τηλεφώνημα δεν σας το κάναμε μεσάνυχτα. Έχετε ξορκίσει τη διάσπαση, έχετε πει ότι δεν θα διεκδικήσετε άλλη ευρωκοινοβουλευτική διαδρομή, δηλαδή δεν μπορεί κανείς να σας προσάψει καμία σκοπιμότητα ή υποψία σκοπιμότητας. Ως εκ τούτου, θέλω να σας ρωτήσω: Υπάρχουν περιπτώσεις που η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός; Δηλαδή αν το κλίμα το οποίο εκπέμπεται όλες αυτές τις μέρες από την Κουμουνδούρου, είναι ότι μιλάμε για δύο ή τρεις κόσμους που δεν μπορούν να συνυπάρξουν -ειδικά τώρα που δεν υπάρχει ο “κυματοθραύστης Τσίπρας” να τα συνθέσει όλα από πάνω ή να απορροφήσει τους κραδασμούς, είναι απαραίτητο δηλαδή το να πάμε σε μια “ισορροπία του τρόμου” και να ζήσουμε έτσι δύο, τρία, τέσσερα χρόνια μέχρι να κερδίσει την τρίτη του θητεία o Μητσοτάκης; Δεν ξέρω… Σας προβληματίζει;

Δ. Παπαδημούλης: Κοιτάξτε, πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Είμαι πάρα πολύ ανήσυχος. Πιστεύω ότι η σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ και η παρόξυνση αυτής της κρίσης, μας καθιστά όλους κατώτερους των περιστάσεων και είναι μεγάλο δώρο σε μια κακή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που έχει μπει ήδη σε μια πορεία φθοράς. Και γι αυτό πιστεύω ότι με πολιτικές διαδικασίες, με ανοιχτό διάλογο, με σύνθεση όπου αυτό είναι δυνατόν και με πλειοψηφικές αποφάσεις – όπου δεν υπάρχει περιθώριο σύνθεσης, πρέπει να βάλουμε την πολιτική, με συλλογικότητα και συντροφικότητα, όπως είπε o Τσίπρας στην τελετή παράδοσης-παραλαβής στον Στέφανο Κασσελάκη. Και να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτό. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ειλικρινά, διότι βλέπω ενέργειες προς την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στον κόσμο μας.

Kαι επειδή κάνατε και μια αναφορά στην ερώτησή σας: Η απόφασή μου να είναι αυτή η τελευταία μου θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ληφθεί πριν από τις ευρωεκλογές του 2019. Την είχα ανακοινώσει στον Αλέξη Τσίπρα από τότε και την έχω ανακοινώσει και δημόσια εδώ και χρόνια. Και το λέω διότι διαβάζω με λύπη μου δημοσιεύματα, που ενδεχομένως ορισμένα από αυτά να είναι και διαρροές μέσα από το κόμμα μας, ότι τάχα κάνω την ανάγκη φιλότιμο διότι διαβλέπω ότι θα κοπώ από το ευρωψηφοδέλτιο από τον Στέφανο Κασσελάκη κλπ.

Και κάτι ακόμη. Την παραίτηση του Στέλιου Κούλογλου από την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ την πληροφορήθηκα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Σε ό, τι με αφορά και ελπίζω αυτό να είναι η γνώμη και των υπολοίπων ευρωβουλευτών που ανήκω στην ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία: Εκλέχθηκα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, με ένα συγκεκριμένο κόμμα και μέχρι και την τελευταία μέρα της εντολής μου θα συνεχίζω να δεσμεύομαι από αυτό. Η δε πορεία μου, λέει ένα πράγμα: Μπορεί κανείς να υπηρετεί τις ίδιες αξίες και μακριά από τα αξιώματα. Συνεπώς, απειλές του τύπου “όποιοι δεν είναι καλά παιδιά, δε θα μπουν στα επόμενα ψηφοδέλτια”, όπως καταλαβαίνετε, τη δική μου περίπτωση δεν την αγγίζουν.