Άλυτος γρίφος για την ΕΕ η επιβολή πλαφόν στο φυσικό αέριο

Ο θυμόσοφος λαός λέει «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει», φράση που ταιριάζει γάντι στα όσα διαδραματίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με επίκεντρο την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου. Αναβολή στην αναβολή για οποιαδήποτε απόφαση εμπεριέχει τον «σπόρο» της κοινής αποδοχής και ρίξιμο της «ευθύνης» στην Κομισιόν, προκειμένου αυτή να βρει την ενδεδειγμένη λύση. Ο χρόνος περνάει, ο χειμώνας πλησιάζει και η κατάσταση αντί να εξομαλύνεται, περιπλέκεται…

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Ούτε η χθεσινή συνεδρίαση των Ευρωπαίων υπουργών Ενέργειας οδήγησε σε κάποιο απτό αποτέλεσμα. Θα αποτελούσε, άλλωστε, έκπληξη πρώτου μεγέθους αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Κατά την προσφιλή τους συνήθεια οι Ευρωπαίοι, είτε μιλάμε για υπουργούς είτε για πρωθυπουργούς, εξουσιοδότησαν την Κομισιόν, να φέρει σ’ ένα μήνα συγκεκριμένες και πιο εξειδικευμένες προτάσεις για την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου. Καλές 24 Νοεμβρίου, δηλαδή…

Είναι τόσες οι… εξουσιοδοτήσεις που έχει λάβει η Κομισιόν εδώ και αρκετούς μήνες και τέτοια η ανακύκλωση των ίδιων και απαράλλακτων δικαιολογιών εκ μέρους της ΕΕ, για την αδυναμία εξεύρεσης μιας κοινά αποδεκτής  λύσης για το πλαφόν, που προφανώς το ευρωπαϊκό κοινό έχει κουραστεί και απογοητευτεί να ακούει συνεχώς τα ίδια. Η Ευρώπη είναι χωρισμένη στα δύο, στις χώρες-ανάμεσα στις οποίες η Ελλάδα- που ζητούν επιβολή γενικού πλαφόν, εδώ και τώρα, στην τιμή του φυσικού αερίου και σ’ αυτές με προεξάρχουσα τη Γερμανία, που θέτουν βέτο στο πλαφόν.

Η ανεδαφική πρόταση της Κομισιόν

Υπάρχει και η Κομισιόν η οποία έχει τον ρόλο του εξισορροπιστή των δύο τάσεων και του φορέα που θα βρει τη «χρυσή» τομή στο ακανθώδες αυτό ζήτημα. Η στάση και κυρίως, όμως, όσα «σκέπτεται» και προτείνει η Επιτροπή το τελευταίο διάστημα, εγείρουν υποψίες αν όχι ανησυχίες, ό,τι μάλλον επιδιώκει να τρενάρει οποιαδήποτε απόφαση υπέρ της επιβολής πλαφόν, δημιουργώντας προσκόμματα και νέα εμπόδια.

Η πρόσφατη πρότασή της προς τους υπουργούς Ενέργειας της ΕΕ, όπως διέρρευσε χθες και προβλέπει  ότι το πλαφόν πρέπει επεκταθεί σε χώρες που εισάγουν ηλεκτρική ενέργεια, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελβετία, για να είναι αποτελεσματικό, δημιουργεί εύλογες απορίες ακόμη και στους θετικά διακείμενους απέναντι στην Επιτροπή. Πώς και με πιο χρονικό «κόστος» μπορεί να «περπατήσει» μια τέτοιου είδους πρόταση, που προϋποθέτει πολιτική συναίνεση από τις δύο αυτές χώρες και διαδοχικές συμφωνίες επί διαδικασιών, κανόνων, πλαισίου κτλ;

Στα αλήθεια η Κομισιόν, βλέποντας με ολοφάνερο τρόπο ότι η ΕΕ δεν μπορεί να συνεννοηθεί για το πλαφόν, θέλει να βάλει στο «παιχνίδι» και εξωγενείς παράγοντες, για να πετύχει τι και προφανώς και πότε; Το γεγονός ότι θέτει αυτό τον όρο ως προϋπόθεση επιτυχίας του πλαφόν, είναι τουλάχιστον ύποπτο και ευλόγως κάποιοι θα ισχυριστούν, ότι το πράττει για «τορπιλίσει» τη διαβούλευση για το πλαφόν.

Ήδη η Ευρώπη έχει χάσει πολύτιμο χρόνο, αναλωμένη σε συνεχείς διαφωνίες και διαβουλεύσεις, όπου ανακυκλώνει συνεχώς την ίδια θεματολογία. Αυτό που μετρά είναι οι δράσεις και η λήψη αποφάσεων, ενόψει του χειμώνα που πλησιάζει. Οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν αποκλιμακωθεί, χάρη και στον ήπιο καιρό που επικρατεί στη Γηραιά Ήπειρο, όμως αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμα…