Αλλαγή μοντέλου πυροπροστασίας των μνημείων ζητούν οι αρχαιολόγοι

Με αφορμή τις πρόσφατες μεγάλες δασικές πυρκαγιές που έθεσαν σε κίνδυνο και αρχαιολογικά μνημεία, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων με ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι το «Κράτος με τις υπηρεσίες του οφείλει να ασχοληθεί συστηματικά με την προστασία των μνημείων και των αρχαιολογικών χώρων, τα οποία συνδέονται με το φυσικό περιβάλλον ως μέρη ενός ενιαίου συστήματος»

Ο συλλογικός φορέας των αρχαιολόγων της Αρχαιολογικής υπηρεσίας σημειώνει ότι τα «προηγούμενα έτη σε αντίστοιχες φωτιές κάηκαν τμήμα του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών και μέρος του συγκροτήματος Τατοΐου στην Πάρνηθα», ενώ φέτος «έχουν πληγεί πάρα πολλοί αρχαιολογικοί χώροι, στην Αττική (Φυλή), στην Βοιωτία (Όσιος Λουκάς, ακρόπολη Στείριδας), στον Έβρο (Μεσημβρία-Ζώνη, οχυρά και ναοί στο νομό Έβρου και αναμένεται ακόμη η πλήρης καταγραφή).»

Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδει η ανακοίνωση στον κίνδυνο «που αντιμετώπισε το μοναστηριακό συγκρότημα του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία. Η Μονή του Οσίου Λουκά, μνημείο εγγεγραμμένο στον κατάλογο της UNESCO από το 1990, είναι ένα σύνολο μοναδικής ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, το οποίο παραδόθηκε έως τις μέρες μας ακέραιο. Το ότι οι φωτιές κατέστρεψαν ένα κτήριο της Μονής, και απείλησαν το Καθολικό και τον ναό της Παναγίας, θα πρέπει να μας ανησυχεί όλους, πολίτες, επιστήμονες, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την Εκκλησία, τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες».

Σε αυτό το πλαίσιο ο ΣΕΑ ζητά την «αλλαγή της έως τώρα εφαρμοσμένης πολιτικής στο φυσικό και αρχαιολογικό τοπίο, η οποία αποδεικνύεται εκ των αποτελεσμάτων ατελέσφορη. Ειδικότερα, αναδεικνύεται η ανάγκη ανασχεδιασμού της πολιτικής πυροπροστασίας των μνημείων αλλά και του συνολικότερου σχεδιασμού προστασίας των σημαντικών μνημειακών συνόλων που βρίσκονται εντός δασικών εκτάσεων ή εκτάσεων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, καθώς το περιβάλλον οφείλει να αντιμετωπιστεί ως αναπόσπαστο τμήμα ενός κηρυγμένου και προστατευόμενου συστήματος, πόσο μάλλον όταν σε αυτό περιλαμβάνονται μνημεία του καταλόγου της UNESCO.»

Σημειώνει δε ότι «εκτός από την αυτονόητη τοποθέτηση σύγχρονων συστημάτων πυρασφάλειας και πυρόσβεσης στα μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους μετά από κεντρικό σχεδιασμό, εξασφάλιση τεχνογνωσίας και πιστώσεων από τις κεντρικές διευθύνσεις του ΥΠΠΟ, και την έγκαιρη παροχή προσωπικού και πιστώσεων για τους καθαρισμούς, απαιτείται πλέον μια δημόσια διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς για τη δημιουργία σχεδίου συνολικής αντιμετώπισης με έμφαση στην πρόληψη και όχι μόνο στην αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών. Αυτό αποτελεί πρωτίστως ευθύνη της ηγεσίας του ΥΠΠΟ και του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και όχι περιφερειακών υπηρεσιών ή επιμέρους ΟΤΑ, οι οποίοι προσπαθούν με πενιχρά μέσα να αντιμετωπίσουν τις νέες κλιματολογικές και περιβαλλοντικές συνθήκες. Το Κράτος, υποχρεωμένο από το άρθρο 24 του Συντάγματος, οφείλει να ενισχύσει, με προσωπικό, μέσα και χρηματοδότηση, τις υπηρεσίες εκείνες που είναι επιφορτισμένες με την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπως η Δασική Υπηρεσία και οι Υπηρεσίες του ΥΠΠΟ»