
Ο πρόεδρος της Βουλής ανέφερε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα της «τιμωρητικής» διάθεσης των θεσμών:
α) ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση: «στις συζητήσεις με τους θεσμούς υπήρχε επιμονή στο ζήτημα της ιδιωτικής παιδείας, όταν η κυβέρνηση εισηγήθηκε να μπουν μικροί συντελεστές ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η επιμονή που υπήρχε από την απέναντι πλευρά ήταν ή 0% ή 23%. Η κυβέρνηση προφανώς δεν μπορούσε να πάει στο 23% το αγαθό της παιδείας και έψαξε για ισοδύναμα».
β) ασφαλιστικό νέων επιστημόνων: «υπήρξε το εξής ακατανόητο: να πάρουμε πίσω την νομοθεσία για τους νέους ασφαλισμένους επιστήμονες που είχε ψηφιστεί στην πρώτη φάση της κυβέρνησης», είπε και πρόσθεσε: «υπήρχε η απαίτηση να μην υπάρχει η ρύθμιση, αλλά εξίσωση, και χιλιάδες νέοι επιστήμονες οδηγήθηκαν έξω από το ασφαλιστικό σύστημα».
γ) ΦΠΑ στα νησιά: «ήμουν μέλος της κυβέρνησης όταν έγιναν σοβαρές συζητήσεις για τον ΦΠΑ στα νησιά. Δυστυχώς ήταν μία τιμωρία, μια απαίτηση που δεν δέχονταν ούτε ισοδύναμα και ήθελαν να μπουν και όλα τα νησιά. Υπήρχε τότε πολύ μεγάλη πίεση για το θέμα».