Α.Χαρίτσης: Το δίλημμα που θα κρίνει τις εκλογές

Σε προοδευτική διέξοδο από την κρίση εναποθέτει τις ελπίδες της η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση.
«Δύο πόλοι αναδεικνύονται: Ο συντηρητικός γύρω από τη ΝΔ η οποία μετακινείται ταχέως προς τα δεξιά, υιοθετώντας όλο και περισσότερο την ατζέντα της ακροδεξιάς και ο αριστερός – προοδευτικός πόλος με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί να βάλει τη χώρα σε μια νέα πορεία» τονίζει σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Κατά τον κ. Χαρίτση, αυτή θα είναι η μεγάλη διαιρετική τομή, «η συνέχιση της πορείας ανάταξης της χώρας ή επιστροφή στο παρελθόν, στην εθνικιστική περιχαράκωση, τη συντηρητική αναδίπλωση και τις ανερμάτιστες πολιτικές που έφεραν τη χρεοκοπία, όπως διεκδικεί η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η απάντηση που θα δοθεί σε αυτό το κομβικό δίλημμα θα κρίνει όχι μόνο το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών αλλά και τη φυσιογνωμία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες» ξεκαθαρίζει.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι λογικό, εκτιμά ο ίδιος, «κόμματα τα οποία δεν έχουν ισχυρή κοινωνική γείωση, ούτε σαφή πολιτική ταυτότητα και ιδεολογική συνοχή, να δοκιμάζονται, να χάνουν υποστηρικτές και στελέχη προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση».
Σύμφωνα με τον κ. Χαρίτση, η Συμφωνία των Πρεσπών βάζει οριστικά τέλος στην επιχείρηση «Μακεδονικό ΑΕ», ενώ εκφράζει τη βεβαιότητά του ότι «όταν καταλαγιάσει ο θόρυβος, η πλειοψηφία του κόσμου θα αντιληφθεί ότι η συμφωνία αυτή είναι η μόνη που διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά μας συμφέροντα, προστατεύει την ιστορική και πολιτισμική μας κληρονομιά και αναδεικνύει τη Βόρεια Ελλάδα σε ισχυρό οικονομικό και γεωπολιτικό παράγοντα σε ολόκληρα τα Βαλκάνια».
Όπως λέει, το πρόβλημα της αντιπολίτευσης δεν είναι το περιεχόμενο της Συμφωνίας, αλλά η ίδια η λύση του προβλήματος. Μπροστά δε, στην επιδίωξη της αντιπολίτευσης για τη στρατηγική ήττα της Αριστεράς, «δεν έχουν κανένα πρόβλημα να θυσιάσουν τα εθνικά συμφέροντα».
Ερωτηθείς, τέλος, για την άνοδο της ακροδεξιάς και στην Ευρώπη, ο Αλ. Χαρίτσης περιγράφει την αντίρροπη τάση προοδευτικής διεξόδου από την κρίση, η οποία «αντιλαμβάνεται ότι μόνο η συσπείρωση και η συμπόρευση δυνάμεων από τη Σοσιαλδημοκρατία, από την Αριστερά, από την Οικολογία μπορεί να προφέρει μια πειστική απάντηση στα βαθιά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που δημιούργησε αυτή η κρίση».