Την Τετάρτη θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία, οι οποίες είναι οι πρώτες από μια σειρά κρίσιμων ψηφοφοριών που ενδέχεται να αναδιαμορφώσουν το ευρωπαϊκό πολιτικό πεδίο.
Στην Ολλανδία, μια χώρα 17 εκατομμυρίων κατοίκων, διεξάγονται βουλευτικές εκλογές την Τετάρτη, οι πρώτες από μια σειρά ψηφοφοριών που ενδέχεται να αναδιαμορφώσουν το ευρωπαϊκό πολιτικό πεδίο. Και όλα αυτά, εν μέσω της οξείας κρίσης στις σχέσεις Ολλανδίας-Τουρκίας, με φόντο και τη γενικότερη αστάθεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο εν όψει και των εκλογικών αναμετρήσεων που έποντια της ολλανδικής (σε Γαλλία και Γερμανία).
Ποια είναι τα διακυβεύματα;
Οι Ολλανδοί πηγαίνουν πρώτοι στις κάλπες, πριν τους Γάλλους και τους Γερμανούς, και οι 12,9 εκατομμύρια ψηφοφόροι ενδέχεται να δώσουν ώθηση στο κύμα της ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς στην Ευρώπη, η οποία είναι κατά της μετανάστευσης και του ισλάμ.
Μετά τις αναπάντεχες νίκες του «ναι» στο δημοψήφισμα για το Brexit και του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ο ακροδεξιός βουλευτής της Ολλανδίας Γκέερτ Βίλντερς αποτελεί το αίνιγμα αυτών των εκλογών- βαρόμετρο, καθώς φαίνεται ότι θα καταγράψει τη μεγαλύτερη νίκη του μέχρι στιγμής.
Ποια κόμματα είναι στην εκλογική κούρσα;
Οι βασικοί αντίπαλοι είναι το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Βίλντερς και το Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD) του φιλελεύθερου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Συνολικά στις εκλογές συμμετέχουν 28 κόμματα, ενώ οι έδρες του ολλανδικού κοινοβουλίου είναι 150, με τον αριθμό που απαιτείται για πλειοψηφία να είναι 76.
Εδώ και ένα περίπου χρόνο στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων είχε αναρριχηθεί το λαϊκιστικό και ξενοφοβικό «Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία» του Γκερτ Βίλντερς (αριστερά). Ωστόσο, οι πιο τελευταίες μετρήσεις λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες φέρουν να έχει περάσει πρώτο το φιλελεύθερο-κεντροδεξιό VVD του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε (δεξιά), το οποίο κατόρθωσε να ολοκληρώσει μια πλήρη τετραετή θητεία, συνεργαζόμενο με το Εργατικό Κόμμα , στο οποίο ανήκει και ο Γερούν Ντάισεμπλουμ.
Ποια ήταν τα βασικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας;
Καθώς η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η προεκλογική εκστρατεία στην Ολλανδία επικεντρώθηκε στο ισλάμ και τη μετανάστευση.
Αν εκλεγεί πρωθυπουργός, ο Βίλντερς έχει δεσμευθεί να απαγορεύσει την πώληση του Κορανίου, να κλείσει τα τεμένη κ αι να εμποδίσει την είσοδο στην Ολλανδία σε πρόσφυγες από μουσουλμανικές χώρες.
Σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς και άλλα κόμματα έδωσαν περισσότερη έμφαση σε αυτό που αποκαλούσαν «ολλανδικές αρχές». Αυτό έκανε και ο ίδιος ο Ρούτε ο οποίος έγραψε μια ανοικτή επιστολή που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες στην οποία ζητεί από τους μετανάστες να «συμπεριφερθούν κανονικά ή να φύγουν».
Ωστόσο η κοινωνική ασφάλιση, οι συντάξεις και οι συνθήκες εργασίας παραμένουν επίσης σημαντικά θέματα.
Πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην Ολλανδία;
Η Ολλανδία είναι μια χώρα κυβερνήσεων συνασπισμού.
«Όλες οι κυβερνήσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού, τις οποίες στήριζαν δύο ή περισσότερα κόμματα για να λάβουν την πλειοψηφία», αναφέρει το ολλανδικό κοινοβούλιο στον ιστότοπό του.
Μετά την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων από το Εκλογικό Συμβούλιο στις 21 Μαρτίου, το νέο κοινοβούλιο θα ορίσει στις 23 Μαρτίου ποιος θα αναλάβει τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Αυτό θα γίνει μέσω συζητήσεων μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων και είναι μια διαδικασία που ενδέχεται να διαρκέσει εβδομάδες, ή και μήνες.
Σύμφωνα με τα ολλανδικά μέσα ενημέρωσης, συνήθως περνάνε τρεις μήνες προτού αναλάβει τα καθήκοντά της η νέα κυβέρνηση, όμως αυτή τη φορά η διαδικασία ίσως να αποδειχθεί ακόμη πιο περίπλοκη.
Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα;
Το κόμμα του Βίλντερς εμφανίζεται εδώ και πολλούς μήνες από τις δημοσκοπήσεις στη δεύτερη θέση, πίσω από το VVD του Ρούτε.
Ακόμη όμως κι αν αποδειχθεί ο μεγάλος νικητής των εκλογών, καταγράφοντας το καλύτερο ποσοστό του ως τώρα, το PVV ενδέχεται να αποκλειστεί από τον κυβερνητικό συνασπισμό καθώς πολλοί αρχηγοί κομμάτων έχουν αποκλείσει μια ενδεχόμενη συνεργασία με αυτό.
Το VVD από την άλλη θα μπορούσε να ζητήσει τη στήριξη της Χριστιανικής Δημοκρατικής Έκκλησης (CDA) και των Σοσιαλφιλελεύθερων (D66) για να προσπαθήσει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες 76 έδρες.
Όμως προκειμένου να διασφαλιστεί η πλειοψηφία μικρά κόμματα, όπως η οικολόγοι του GroenLinks, ίσως καταλήξουν να έχουν ρόλο κλειδί.
Οι εκλογές στην Ολλανδία είναι το πρελούδιο για μια σούπερ-εκλογική χρονιά στην Ευρώπη. Το αποτέλεσμα θα καθορίσει, ας το πούμε έτσι, τον τόνο των επόμενων εβδομάδων και μηνών. Μπορεί πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε να τα κατάφερε να πάρει κεφάλι για μια ακόμα φορά, όμως ο δεξιός λαϊκιστής Γκέερτ Βίλντερς και το κόμμα του PVV επωφελούνται τώρα από την ανοικτή αντιπαράθεση με την Τουρκία.
Ακόμη και στην περίπτωση που ένας νικητής Βίλντερς δεν θα έχει στο τέλος καμία περίπτωση κυβερνητικής πλειοψηφίας: Στην ΕΕ όλοι φοβούνται το αποτέλεσμα ντόμινο. Αν ο λαϊκιστής Βίλντερς κερδίζει τις περισσότερες ψήφους σε μια χώρα που είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ, θα καταφέρει τελικά φέρει το δεξιό άκρο στα σαλόνια. Η ιδέα η Μαρίν Λεπέν να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας είναι πιθανό (τότε) να τρομάξει λιγότερους ανθρώπους.
Die Welt: Πώς οι επόμενες 48 ώρες μπορεί να αλλάξουν τον κόσμο
Το πρόσωπο του κόσμου θα αλλάξει τις επόμενες δύο ημέρες, γράφει σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Στο απόσπασμα που αφορά στην Ολλανδία, σχολιάσει τα εξής:
«Αλλά η πολιτική κατάσταση στην Ολλανδία είναι ασταθής και χωρίς τον Βίλντερς. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, τα τρία κόμματα που προηγούνται συγκεντρώνουν μόλις το 40%, ενώ στις εκλογές πριν από μόλις τέσσερα χρόνια εξασφάλιζαν το 60%. Μια νέα κυβέρνηση για να σχηματιστεί θα χρειαστεί τη συμμετοχή τουλάχιστον τεσσάρων κομμάτων. Μπορεί η Ολλανδία να ήταν εγγύηση σταθερότητας για πολλά χρόνια, όμως αυτό τώρα έχει αλλάξει. Αυτό αποκαλύπτει τον λεγόμενο δείκτη nexite του οίκου ανάλυσης Sentix. Ως αποτέλεσμα, οι επενδυτές εκτιμούν πως η πιθανότητα οι Ολλανδοί να βγουν από το ευρώ είναι 3,6%. Αυτό είναι σαφώς πάνω από το μακροπρόθεσμο μέσο όρο του λιγότερο του 1%».
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
