Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση κατά του στόλου οχημάτων της εταιρείας «Deutsche See» στην οδό Γκρόσε Ελμπστράσε 244, στο Αμβούργο την 28η Απριλίου 2017:
– Το να επιτεθείς στην G20 σημαίνει επίσης να επιτεθείς σε εκείνους που επωφελούνται από την καταστροφή των παγκοσμίων αποθεμάτων αλιείας.
– Στο Αμβούργο λέμε αντίο στην Deutsche See
“Τα ψάρια μας είναι ευπρόσδεκτα από τους ανθρώπους στην Ευρώπη, αλλά σε εμάς λένε ότι είναι καλύτερο να μείνουμε μακριά”.
(Δήλωση ψαρά από τη Σενεγάλη)
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι Ευρωπαίοι μετέφεραν την αλιεία στα νότια. Τα πλωτά εργοστάσια αλιείας και επεξεργασίας ψαριών αλίευαν τα αποθέματα, αφήνοντας ελάχιστα για τους τοπικούς παραδοσιακούς ψαράδες. Εκτός των ακτών της Ανατολικής Αφρικής, κοντά στη Σομαλία, οι ευρωπαϊκοί στόλοι ανάγκασαν τους τοπικούς αλιείς να καταφύγουν στην πειρατεία.
Το 2012, το 1/4 της ευρωπαϊκής αλιείας διεξήχθη στα διεθνή ύδατα, ωστόσο λεηλατήθηκαν και τα κυρίαρχα ύδατα των χωρών της Δυτικής Αφρικής, όπως η Γουινέα, η Μαυριτανία και η Σενεγάλη. Αφού η κυβέρνηση της Σενεγάλης απέρριψε εν συντομία τις άδειες αλιείας των μηχανότρατων της ΕΕ, αυτές απλώς συνέχισαν υπό άλλες σημαίες ή δημιούργησαν συμπράξεις με σενεγαλέζικες επιχειρήσεις. Τώρα τεράστιοι αριθμοί προσφύγων από την Σενεγάλη εργάζονται σαν σκλάβοι σε φυτείες στην Αλμερία (μια πόλη της Ισπανίας) συλλέγοντας ντομάτες – για σούπερ μάρκετ που περιέχουν καταψύκτες γεμάτους ψάρια προς πώληση, από τα δικά τους ύδατα.
Αρκετά εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από τα ψάρια για τροφή. Μια μελέτη του WWF με τίτλο «Overfished and Under-Supplied» προβλέπει ότι στο εγγύς μέλλον εκατομμύρια άνθρωποι σε μέρη όπως η Σενεγάλη και η Ινδονησία δεν θα είναι πλέον σε θέση να συμπεριλάβουν τα ψάρια ως βασική τους τροφή.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), μόνο το 13% των ιχθυαποθεμάτων παγκοσμίως είναι αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να αναγεννηθεί. Παρά τους διεθνείς και τοπικούς περιορισμούς, η συνεχιζόμενη υπεραλίευση και εκμετάλλευση των ωκεανών οδήγησε σε τεράστια μείωση των αλιευμάτων από τη δεκαετία του 1990.
Η αποκαλούμενη συμβατική υχθειοκαλλιέργεια διαφέρει ελάχιστα από τον τρόπο που ασκείται η εργοστασιακή γεωργία, όπως για παράδειγμα ένα κομμάτι της η πτηνοτροφία. Οι γαλακτοπαραγωγικές φάρμες, μεταξύ άλλων επιχειρήσεων κατά μήκος της ακτογραμμής του Βιετνάμ και της Ταϊλάνδης, ευθύνονται για την καταστροφή των μαγκρόβιων δασών και των βιοτόπων γύρω από τα έλη.
Η Deutsche See, η οποία εδρεύει στο Bremerhaven, είναι ηγέτιδα της αγοράς αλιευμάτων αυτής της χώρας. Μόνο το 20% των ψαριών που καταναλώνονται στη Γερμανία προέρχεται από τη Βόρεια Θάλασσα ή τη Βαλτική. Η εταιρεία αποκτά τα υπόλοιπα (προς διάθεση αλιεύματα) από άλλους ωκεανούς και λειτουργεί ως «το πιο σύγχρονο εργοστάσιο επεξεργασίας και διάθεσης ψαριών» στο Bremerhaven. 60.000 τόνοι ψαριών «μεταποιούνται» και 400 εκατομμύρια ευρώ σε πωλήσεις επιτυγχάνονται ετησίως. Τα ψάρια είναι ακριβά. Δείκτες όπως ο Oslo Sea Food, έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ. Από 20 τοποθεσίες, τα φορτηγά ψυγεία εξέρχονται από το Bremerhaven και τη Βαυαρία ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη επιθυμία της Γερμανίας για φρέσκο ψάρι.
Στο Αμβούργο μόλις λίγα μέτρα από το «Deutsche See», βρίσκεται το εστιατόριο του λιμανιού, στο οποίο οι Αμερικανοί και Ρώσοι υπουργοί δείπνησαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης του ΟΑΣΕ. Οι εκπρόσωποι της επερχόμενης G20, θα δειπνήσουν επίσης εκεί.
– Φτύστε στη σούπα ψαριών των G20
– Όχι τείχη στην Ευρώπη, οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
