Υπόθεση Καβαλά στην Τουρκία: Το πρόσωπο μιας αποτρόπαιης Δικαιοσύνης

Την περασμένη Τρίτη η κοινωνία των πολιτών είχε έναν σημαντικό λόγο για να πανηγυρίζει: Το δικαστήριο, το οποίο λειτουργεί στο χώρο των φυλακών του Σιλίβρι, αποφάσισε να απαλλάξει και τους 17 κατηγορούμενους στη δίκη για τις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις στο πάρκο Γκεζί, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 3013, συμπεριλαμβανομένου και του επιχειρηματία και ακτιβιστή, Οσμάν Καβαλά. Ο Καβαλά βρισκόταν στην φυλακή εδώ και 840 ημέρες.

Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν τεταμένη. Οι δικαστικές αρχές ήταν πολύ σκληρές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Σε πολλές περιπτώσεις δεν επέτρεπαν στους κατηγορουμένους ή τους συνηγόρους τους να πάρουν το λόγο, ενώ η ισχυρή παρουσία ένοπλων αστυνομικών δυνάμεων φόρτιζε περισσότερο το κλίμα. Ωστόσο προς έκπληξη όλων ο δικαστής αποφάσισε την απαλλαγή των κατηγορουμένων και την απελευθέρωση του Καβαλά.

Όπως είχαν επισημάνει εξ αρχής οι συνήγοροι υπεράσπισης, αλλά και Τούρκοι και διεθνείς εμπειρογνώμονες, το κατηγορητήριο δεν είχε συγκεκριμένα στοιχεία. Και αυτό επιβεβαιώθηκε και από την απόφαση της Τρίτη, με τον δικαστή να δηλώνει πως δεν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των γεγονότων και των κατηγοριών του εισαγγελέα.

Η είσοδος στη φυλακή είναι πολύ εύκολη στην Τουρκία, ωστόσο η έξοδος από αυτή είναι μια σύνθετη γραφειοκρατική διαδικασία. Σύμφωνα με τους κανόνες, ο κρατούμενος θα πρέπει να εγκαταλείψει τη φυλακή το αργότερο μέχρι τα μεσάνυχτα.

Και τώρα το σοκ: Ο Γενικός Εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιεί πως ο Καβαλά τίθεται υπό αστυνομική κράτηση με την κατηγορία της σύνδεσης με το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016. Έτσι πριν προλάβει να βγει από τη φυλακή, ο επιχειρηματίας ακτιβιστής επέστρεψε στο κελί του.

Η έρευνα της εισαγγελικής αρχής ήταν τουλάχιστον τριών ετών. Όμως ο εισαγγελέας επέλεξε το «κατάλληλο» χρόνο για να ασκήσει τη δίωξη, δηλαδή την ημέρα που ο Καβαλά έβγαινε από τη φυλακή. Σημειώνεται πως αυτή η πρακτική, δηλαδή της απελευθέρωσης και της άμεσης νέας σύλληψης πολιτικών αντιπάλων έχει επαναληφθεί και σε άλλες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Ενδεικτική ήταν η υπόθεση του Selahaddin Demirtas, του πρώην προέδρου του Αριστερού φιλοκουρδικού κόμματος HDP, αλλά και εναντίον του Ερέν Ερντέμ, στέλεχος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος CHP.

Ταυτόχρονα η απόφαση του δικαστηρίου είχε και έναν ακόμη σκοπό: Την αποφυγή μιας καταδίκης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχει ζητήσει ρητά την άμεση απελευθέρωση του Καβαλά.

Η απόφαση του δικαστηρίου ερμηνεύτηκε με τρεις τρόπους:

Ο Ερντογάν που βλέπει τις σχέσεις του με τη Μόσχα να επιδεινώνονται εξαιτίας της Συρίας και της Λιβύης, επιθυμεί να αποκαταστήσει σε ένα βαθμό τις καλές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο και ως εκ τούτου ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στη Δύση.

Το «Παλάτι» δεν έχει πλέον τον απόλυτο έλεγχο στους δικαστικούς κύκλους. Αρκετοί δικαστές και εισαγγελείς που βλέπουν την αποδυνάμωση του Ερντογάν και προετοιμάζονται για την εποχή μετά τον «Σουλτάνο».

Μια άλλη εκδοχή, αυτής της δεύτερης ερμηνείας, είναι πως οι εσωτερικές συγκρούσεις του καθεστώτος γίνονται όλο και πιο σαφείς. Κατά αυτήν την εκδοχή ο Καβαλά έπεσε θύμα της σύγκρουσης μιας ακροδεξιάς φατρίας με υποστηρικτές του παλαιού καθεστώτος, και της φατρίας που εξακολουθεί να είναι πιστή στον Ερντογάν, ο οποίος εμφανίζεται εξοργισμένος με την απόφαση.

Οι διεθνείς αντιδράσεις είναι ομόφωνες: Ο νόμος είναι κατακερματισμένος και η δικαιοσύνη δεν πρέπει να αποτελεί όργανο καταστολής της εξουσίας. Την ίδια στιγμή η εσωτερική αντιπολίτευση καλεί, όχι με επιτυχία, για συνέχιση του αγώνα για δημοκρατία, κράτος δικαίου και ελευθερία. Ένας αγώνας που βρίσκεται στο επίκεντρο λόγω της τεράστιας απουσίας του.

Η εξέγερση του Γκεζί ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση της νεολαίας που υπέφερε από τη δεκαετία Ερντογάν, ήταν ένα ειρηνικό κίνημα που ξέσπασε με αφορμή τη διαφύλαξη του δημόσιου πάρκου Γκεζί, στην Ταξίμ, στη μέση της Κωνσταντινούπολης. Έντεκα άνθρωποι έπεσαν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών. Το κίνημα γρήγορα μετατράπηκε σε μια εθνική  λαϊκή εξέγερση, χωρίς ηγέτη, χωρίς κάποια κομματική ή πολιτική οργάνωση. Το κίνημα Γκεζί, με μια πρωτοφανή μαζικότητα και την άγρια καταστολή που δέχτηκε, ήταν για την Τουρκία εκείνης της εποχής η «Κομμούνα του Παρισιού» του 1871 ή ο «Μάης του 68». Στο μεταξύ ο νόμος και η δικαιοσύνη στην Τουρκία παραμένει στην «αίθουσα αναμονής».

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα