Youtube: Είναι η νέα τηλεόραση;

To ΥοuTube εμφανίστηκε στον κόσμο του Ίντερνετ το 2005 και από τότε μας βομβαρδίζει με περιεχόμενο. Η μεγάλη του ανάπτυξη ήρθε έναν χρόνο αργότερα, το 2006, ενώ το 2007 αγοράστηκε από την Google, η οποια και το κατέστησε τον κολοσσό που είναι σήμερα.

Τα πρώτα viral βίντεο του, για όσους θυμούνται, ήταν κυρίως cringe βιντεάκια με φάρσες και αποκρουστικές εικόνες. Ήταν αυτά που στέλναμε στου φίλους μας για να τρομάξουν, χωρίς βέβαια να πάθουν κάποια ανακοπή καρδιάς.

Όπως και με όλα τα διαδικτυακά πράγματα, έτσι και το YouTube γνώρισε αρχικά το μεγαλύτερο του growth στην Αμερική, όπου χιλιάδες άνθρωποι άνοιγαν κανάλια και ξεκίνησαν να μοιράζονται πιο εξειδικευμένο περιεχόμενο. Και από τότε, ξεκίνησε μια ολοκαίνουργια εποχή για τον κόσμο των media και του marketing.

Kαι κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Στο σήμερα όπου στο YouTube υπάρχουν πάνω από 23 εκατομμύρια κανάλια, τα περισσότερα εκ των οποιων παράγουν δικό τους, μοναδικό περιεχόμενο. Το YouTube έχει γίνει επάγγελμα που μπορεί να εξασφαλίσει στα άτομα που το τρέχουν χιλιάδες ευρώ. Οι απαιτήσεις του είναι μεγάλες, καθώς χρειάζεται πολύ καλή παραγωγή και εξοπλισμό, πολλές ώρες δουλειάς και υπομονής, γνώσεις μοντάζ και καλούς συνεργάτες.

Προφανώς, και η μανία του κάποια στιγμή θα έφτανε και στη χώρα μας. Και έτσι έγινε. Δειλά-δειλά, πριν 6-7 χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κανάλια και οι πρώτοι Έλληνες Youtubers. Το περίεργο στοιχείο που βοήθησε το YouTube να γνωρίσει αντίστοιχη επιτυχία και στην Ελλάδα είναι ότι εμφανίστηκε σε μια εποχή όπου η τηλεόραση είχε αρχίσει να σβήνει αργά.

Τα Τούρκικα σήριαλ είχαν αρχίσει να καταβροχθίζουν τις ελληνικές παραγωγές, οι επαναλήψεις είχαν γίνει πιο γραφικές και από τα Αναφιώτικα, χρήματα δεν έρεαν σε κανένα κανάλι, οπότε και καμία πνευματική σύλληψη των σεναριογράφων δεν έπαιρνε το πράσινο φως για να βγει στον αέρα. Και κάπου τότε είναι που έπεσε και το μαύρο στην ΕΡΤ, δεν ξέρω αν το θυμάστε.

Το κοινό αναζητούσε ένα ποιοτικό περιεχόμενο, τόσο για ψυχαγωγία όσο και για ενημέρωση. Στους Youtubers βρήκε κάτι με το οποιο δε μπορούσε να ταυτιστεί με τους δημοσιογράφους της εποχής. Βρήκε μια αμεσότητα, μια ειλικρίνεια, μια δημιουργικότητα και κυρίως, μια αποφυγή από τα προβλήματα της κοινωνίας που έβλεπε κάθε φορά που πατούσε το πράσινο κουμπί του τηλεκοντρόλ.

Το YouTube πια δεν ήταν μόνο μια πλατφόρμα φιλοξενίας μουσικής και videoclip , αλλά μια πλατφόρμα που φιλοξενούσε πληροφορίες, ιδέες και σκέψεις και έδινε στέγη και βήμα σε ανθρώπους να μοιραστούν την ζωή τους, τις συνήθειές τους και όχι μόνο. Μπορούσες να βρεις βίντεο από μαγειρική, αισθητική, διακόσμηση, μέχρι επιστήμη, πολιτική και ιατρική. Ό,τι ψάχνεις, υπάρχει. Δεν είναι ανάγκη να περιοριστείς σε ότι σου πουλάνε αυτά τα 10 κανάλια που έχει μέσα στο “χαζοκούτι”.

Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, με την ύπαρξη μόνο συγκεκριμένων καναλιών, οι επιλογές είναι περιορισμένες, οπότε και πιο περιορισμένες και συγκεκριμένες οι πληροφορίες που θέλουν οι άλλοι να σου πουλήσουν. “Αναγκάζεσαι” να δεις αυτή την χιλιομασημένη τροφή που προσφέρουν τα ελληνικά media. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχει και την δυνατότητα να δώσεις feedback σε κανέναν. Δε μπορείς να μιλήσεις σε ένα κομμάτι γυαλί για κάτι που δε σου άρεσε με σκοπό να το αλλάξει. Οπότε απλά κλείνεις την τηλεόραση και ίσως κάπως έτσι κλείνεις και την ενημέρωση εν γένει γιατί σε έχει κουράσει ο τρόπος με τον οποιο γίνεται.

Αντιθέτως, στο Υοutube, έχεις την δυνατότητα τόσο να επιλέξεις τι θα δεις, από ποιον και από που, με πόση διάρκεια και γιατί. Και επιπλέον, μπορείς να σχολιάσεις άμεσα οτιδήποτε και να πεις την γνώμη σου κάπου, που κατά πάσα πιθανότητα θα σε ακούσουν και – ίσως – να σου απαντήσουν κιόλας. Η ελευθερία του λόγου και της άποψης πήρε μέσα από την πλατφόρμα κάποια credit που της είχε κατακρεουργήσει η τηλεόραση από την ημέρα που γεννήθηκε.

Παρ΄όλα αυτά, δεν λείπουν και οι ακραίες απόψεις, οι ακραίες εικόνες και οι ακραίες τοποθετήσεις. Σε οποιον κόσμο και να ζεις, είτε του YouTube, είτε της τηλεόρασης, αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Πάντα ο κόσμος έχει και μια σκοτεινή πλευρά. Aλλά να σας πω την αλήθεια, αν κάτι εκεί μέσα δε σου αρέσει, το αλλάζεις, το κλείνεις, το κάνεις αναφορά και μετά αναλαμβάνουν οι αρμόδιοι της εταιρίας και πράττουν αναλόγως. Στο αντίποδα, έχουμε μια Ε.Σ.Ρ. ή οποια μοιράζει μεγάλα πρόστιμα μεν, μη αποτελεσματικά δε. Και όλα αυτά γιατί ακούστηκε ένα “ΩΝΑΣΟΥΓΑΜΗΣΩ” πριν τις 12.

Αυτό που θέλω να πω με απλά λόγια, είναι πως η στροφή μας στην επιλογή του YouTube είναι ακόμα δείγμα ότι την πολύ trashίλα δεν την άντεξε ποτέ κανείς. Ναι, θα την δεις για να γελάσεις, για να σχολιάσεις, να περάσει η ώρα. Αλλά όταν αυτή νοθεύει ακόμα και προγράμματα που δε θα έπρεπε, πρέπει κάπως να αντισταθείς. Η αίγλη της ελληνικής τηλεόρασης δεν υπάρχει πια, πέθανε λίγο πριν μπούμε στη δεκαετία του 2010. Ακόμα και κάποια προγράμματα της τηλεόρασης θα επιλέξεις πλέον να τα δεις σε επανάληψη από το YouTube, πάνε οι εποχές που περιμέναμε κολλημένοι μπροστά στην οθόνη για να ακούσουμε ένα χαρακτηριστικό τραγούδι τίτλων αρχής.

Bέβαια, πλέον υπάρχει και το Netflix, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα.

Πολλοί πλέον δεν ανοίγουν καν την τηλεόραση, μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ. Κάποιοι δεν έχουν καν τη συσκευή σπίτι τους. Ίντερνετ ρε φίλε, μπορεί να αντικαταστήσει (σχεδόν) τα πάντα!

mycampus.gr