Ξυδάκης: Η ΝΔ λέει «εγώ που σε έκαψα, θα σε αλείψω λάδι» – Αλλά υπάρχει μνήμη

Στο ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης Focus 103,6 ο Ν. Ξυδάκης ρωτήθηκε από τη δημοσιογράφο:

«Ο κόσμος φαίνεται ότι δεν εκτίμησε αυτά που κάνατε. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις 3 εβδομάδες που απομένουν ως τις εκλογές»;

Θα επαναλάβει τα επιχειρήματά του, θα μιλάει για το έργο του. Στη διάρκεια της τετραετίας έδειξε τι μπορεί να κάνει στην κοινωνική πολιτική, στην παιδεία, στην υγεία, τι μπορεί να περισωθεί σε μια περίοδο κρίσης, τι μπορεί να αναταχθεί.

Οι πολίτες είναι πολλές φορές δύσπιστοι και είναι αναμφίβολα πληγωμένοι από την κρίση. Ίσως περίμεναν πιο θεαματικά πράγματα, τεράστιες μεταβολές. Κατανοητό, αλλά δεν υπάρχουν μαγικά. Οι μεγάλες αλλαγές δεν είναι εύκολο να γίνουν στον πολιτικό χρόνο μιας τετραετίας. Αγωνισθήκαμε, δουλέψαμε και θα κριθούμε στις εκλογές. Θα υποστούμε την κριτική του πολίτη -αυτή είναι η θέση των πολιτικών κομμάτων.

Αν ο λαός αποφασίσει στις 7 Ιουλίου ότι τα πεπραγμένα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ικανοποιούν τις δικές του προσδοκίες έχει τη δυνατότητα να πάει σε ένα κόμμα που υπόσχεται τα πάντα –αλλά μήπως αυτό δεν κάνει τίποτα; Τα έχουν υποσχεθεί ξανά στο παρελθόν, και είναι οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στο ναυάγιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε μία χώρα σε μνημόνιο, με 4 δις αποθεματικά, που έφταναν για 3-4 μήνες. Σήμερα η χώρα έχει 35 δις αποθεματικά και βρίσκεται εκτός μνημονίων.

Ο κ. Μητσοτάκης υπόσχεται ότι θα μειώσει γενικά τη φορολογία. Εμείς υποσχόμαστε διαφορετική αντιμετώπιση της φορολογίας για τα χαμηλότερα κλιμάκια και σταδιακή ανακούφιση. Δεν θα ανακουφίσεις όμως το ίδιο εκείνο το 5% που έχει τα πάντα με το 95% που έχει τα λιγότερα και σηκώνει στην πλάτη του όλη την Ελλάδα. Είναι διαφορετικές οι προσεγγίσεις. Δεν υποσχόμαστε ότι θα καταργήσουμε τους φορολογικούς ελέγχους, ότι δεν θα στέλνουμε το ΣΔΟΕ στους φοροκλέφτες. Δεν μπορεί ένας πολιτικός υπεύθυνος, σοβαρός να μην επιμένει στην επιβράβευση των έντιμων επιχειρηματιών και των φορολογουμένων. Το ΣΔΟΕ δεν είναι εκδικητική μηχανή, ελέγχει αν τηρείται η φορολογική νομοθεσία όπως ακριβώς γίνεται με τον έλεγχο της εργατικής νομοθεσίας. Αυτοί είναι οι κανόνες μιας ευνομούμενης δημοκρατίας.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει πει διάφορα πράγματα κατά το δοκούν. Μακάρι να μην τα εννοεί. Μακάρι να μην εκλεγεί ώστε να μην ισχύσουν όλα αυτά τα εξωφρενικά τα οποία λέει, τα οποία θα αποδιαρθρώσουν την ελληνική οικονομία και δεν θα αποφέρουν τίποτα.

Η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 έως το 2009 αφησε 15% δίδυμα ελλείμματα, ιστορικό μεταπολεμικό ρεκόρ στην Ευρώπη, και 330 δις χρέος. Μόνο σε μία χρονιά, την τελευταία της, μεγάλωσε το χρέος 34 δις. Ένα ερείπιο παρεδόθη το 2009. Δεν νομίζω ότι τα ξεχνάει αυτά ο ελληνικός λαός. Θυμάται.

Να τα πραγματικά πεπραγμένα: δεν αυξήσαμε το χρέος εμείς, το μειώσαμε και αφήνουμε μαξιλάρι ασφαλείας. Πετύχαμε μια ικανοποιητική ρύθμιση, έχοντας δημιουργήσει μια καλή εικόνα της οικονομίας, ώστε να ανοίξουν οι χρηματαγορές και να μπορούμε να δανειστούμε με τα καλύτερα δυνατά επιτόκια, όχι με αυτά που δανειζόμασταν από το ΔΝΤ.

Δεν χρεοκόπησε στα χέρια μας η χώρα. Αυτό είναι που πρέπει να θυμόμαστε. Ο Συριζα πήρε εντολή από έναν λαό απελπισμένο που ήθελε βοήθεια από μία πολιτική δύναμη που δεν είχε την εμπειρία της διοίκησης αλλά παρόλα αυτά τα πήγε καλά. Η ζωή των ανθρώπων σταθεροποιήθηκε, οι άνθρωποι δεν είναι απελπισμένοι. Αν είναι θυμωμένοι, φυσικά ναι, αυτό το σέβομαι. Αλλά δεν είναι η ίδια η κατάσταση με το 2014, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο.

Μειώθηκε η ανεργία, ακόμα και με δουλειές που δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, αλλά ωστόσο δεν έχουμε 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους με μηδενικό εισόδημα. Ασφαλώς δουλεύουμε με στόχο να γίνει το ποσοστό της ανεργίας μονοψήφιο και οι μισθοί ικανοποιητικότεροι. Για αυτό καταργήθηκε ο εξευτελιστικός υποκατώτατος μισθός, για αυτό αυξήθηκε ο κατώτατος. Ποιος τους είχε πάει στα τάρταρα; Αυτοί που λένε τώρα ότι θα φέρουν επενδύσεις με μαγικά ραβδάκια. Είναι δημαγωγία να υπόσχεσαι τέτοια πράγματα εσύ που κατέστρεψες ένα εκατομμύριο δουλειές, που άφησες ανθρώπους στο περιθώριο, να τους λες «εγώ που σε έκαψα θα σε αλείψω λάδι».

Αυτό είναι το θέμα. Αυτή είναι η μνήμη. Και αυτά δεν συνέβησαν τον περασμένο αιώνα συνέβησαν την περασμένη πενταετία.