Ξανά θεατές στο ίδιο έργο, περιμένοντας την αλλαγή

Σε “παράδοση”, μετά από κάθε φρικαλέο περιστατικό οπαδικής βίας, έχει μετατραπεί η εξαγγελία μέτρων από την εκάστοτε κυβέρνηση, σε σημείο που πλέον ανακοινώνονται ακόμη και τα ίδια μέτρα πολλάκις, ίσως με την ελπίδα ότι κάποτε θα εφαρμοστούν ή θα λειτουργήσουν. Σκληρές αποφάσεις ως αντίδραση  στα αναρίθμητα περιστατικά βίας που στερούν ζωές και καταστρέφουν ανθρώπους, κι’ όμως ακόμα όλα ίδια και απαράλλακτα.

Γράφει η Έλενα Βαβαδάκη

Σε σαθρά θεμέλια, αδύνατον να ανεγερθεί σταθερό οικοδόμημα όσες επισκευές και να προγραμματίσουμε εκ των υστέρων. Όσο εθελοτυφλούμε και αδυνατούμε να παραδεχτούμε ότι η οπαδική βία έχει πάψει να αφορά τα γήπεδα και είναι καθαρά οργανωμένης φύσεως, αποτέλεσμα δεν πρόκειται να έχουμε. Όπως έχει αποδειχθεί, τα αστυνομικά μέτρα και οι απαγορεύσεις είτε δεν αρκούν, είτε φέρνουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα και η επανειλημμένη εφαρμογή τους σίγουρα δεν θα καταφέρει να αλλάξει κάτι. Η προσωρινή απαγόρευση παρουσίας φιλάθλων εντός του γηπέδου, όταν τα τραγικά συμβάντα διαδραματίζονται ακόμα και χιλιόμετρα μακριά, όπως στην περίπτωση του Άλκη ή δεν αφορούν καν αθλητικές ομάδες, όπως στην περίπτωση του 31χρονου αστυνομικού, φαντάζει πλέον περιττή και δίχως νόημα.

Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί στον πυρήνα του, αλλάζοντας ολόκληρο το κοινωνικό  πλαίσιο που το περικλείει, κοιτώντας αυτήν την φορά κατάματα όσα το προκαλούν. Είναι αδύνατον να περιμένουμε αλλαγή, όταν αδιαφορούμε για τις απίστευτα δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που με την σειρά τους υποβιβάζουν την αξία των νόμων στην κοινωνία και οδηγούν πολλούς στην συνεχή αναζήτηση κάποιου άλογου ξεσπάσματος, όποτε δοθεί η ευκαιρία. Παράλληλα, μεγίστης σημασίας είναι και το ισχυρό αίσθημα του “ανήκειν” σε μία ομάδα με δύναμη σε επικινδύνους κύκλους, καθώς παρέχει την κατάλληλη δόση ευφορίας και αδρεναλίνης για να εθίσει τους συχνά αποπροσανατολισμένους νέους. Ταυτόχρονα οι γονείς ή αδιαφορούν ή αποτυγχάνουν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει, όσο τα παιδιά τους αναζητούν παντού, έναν τρόπο να καλύψουν το κενό της αβεβαιότητας και του φόβου, σε μία μονίμως ταραγμένη πραγματικότητα που αδυνατεί να υποσχεθεί οποιοδήποτε είδος σταθερότητας. Με λίγα λόγια η άγνοια των νέων σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικής στήριξης, οδηγεί στο φόβο, ο φόβος οδηγεί στο μίσος και το μίσος οδηγεί στη βία, η οποία ας μην ξεχνάμε δεν είναι κάτι έμφυτο ή κάποια εσωτερική ανάγκη, αλλά διδάσκεται μεθοδικά και αποκτάται.

«Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει», όπως πολύ σοφά έθεσε ο Vittorio Alfieri. Η βαρβαρότητα στα γήπεδα, δηλαδή, δεν μαρτυρά τίποτε περισσότερο, από την συσσωρευμένη ένταση στην ευρύτερη κοινωνία που ξεσπά σε σημεία. Ας μην βιαστούμε λοιπόν να επικεντρωθούμε στις ομάδες, αλλά ας δούμε την γενικότερη νοσηρή εικόνα της αύξησης εγκληματικότητας ανάμεσα σε ανήλικους, των αμέτρητων περιστατικών bullying και βίας σε σχολικούς χώρους και  της άνευ προηγουμένου αύξησης των ποσοστών χρήσης ναρκωτικών σε νεαρότερες ηλικίες.

Παράλληλα, κανείς από τους άμεσα αρμόδιους στον τομέα του αθλητισμού, τους λεγόμενους βαρόνους του ποδοσφαίρου δεν φαίνεται να διατίθεται να κάνει κάτι όσο κάποιοι γνωστοί άγνωστοι, είναι σίγουρο ότι στηρίζουν την βία και την εμφυτευτούν τόσο καλά, που έχουν καταφέρει έως τώρα να δημιουργήσουν ορδές υπάκουων και εύκολα διαχειρίσιμων “στρατιωτών”. «Είναι συγκεκριμένοι στρατοί, οι οποίοι από κάπου χρηματοδοτούνται, από κάπου ελέγχονται, από κάπου μπλέκονται, κάπου διασυνδέονται. Όλοι αυτοί οι οποίοι διοικούν τον χώρο του αθλητισμού ως ιδιοκτήτες και ως άλλοι παράγοντες, να κάνουν κι αυτοί αυτό που πρέπει», δήλωσε ο κ. Φλωρίδης, Υπουργός Δικαιοσύνης.

Σίγουρα ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και σίγουρα δεν γίνεται να περιμένουμε άλλο, αλλά κατά πόσο είναι εύκολο να αλλάξει κάτι, όπως έγινε για παράδειγμα στην περίπτωση της Θάτσερ και ειδικά μέσω των μέτρων, που έχουν ανακοινωθεί έως τώρα, παραμένει αμφιλεγόμενο. Είναι όπως είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη το κράτος να ασκήσει πιέσεις στους πραγματικά ισχυρούς, ταρακουνώντας το σύστημα στην βάση του και να ξεκινήσει να εφαρμόζει τα μέτρα και τις ανάλογες ποινές – στην πραγματικότητα αυτή την φορά – μέσω σοβαρών ελέγχων.