Βούτσης: Πρωτοφανής ο πόλεμος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτικού-μιντιακού κατεστημένου

Την αισιοδοξία του για το αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου εκφράζει ο Νίκος Βούτσης, χαρακτηρίζοντας, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, απόλυτα ρεαλιστική την εκτίμηση για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές της επόμενης Κυριακής.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο πρόεδρος της Βουλής αναφέρεται στο ξεκάθαρο διακύβευμα μεταξύ του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ με ισχυρό κοινωνικό πρόσημο έναντι της «νεοφιλελεύθερης λαίλαπας» της Ν.Δ., επαναλαμβάνοντας πως όσοι ξιφουλκούν εναντίον της «επιδοματικής πολιτικής» της κυβέρνησης προετοιμάζουν την επιβολή μέτρων στην κατεύθυνση του ΔΝΤ.

Το δίδαγμα από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές αφορά, κατά τον κ. Βούτση, και την ολιγωρία στο επίπεδο των πολιτικών αποφάσεων και των συμμαχιών διακυβέρνησης, ενώ πιστώνει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την επιτυχία ότι από κοινού με τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις διαμόρφωσε τις συνθήκες ενός πολιτικού τοπίου με όρους «νέας μεταπολίτευσης».

• Μετράμε πλέον 24ωρα για τη «μητέρα των μαχών». Μπορεί να ανατραπεί μια διαφορά 9,5% με τη Ν.Δ.;

Πλέον όλοι αντιλαμβάνονται μέσα σε ένα κλίμα που βάρυνε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που όμως είχαν τα εντελώς ιδιαίτερα δικά τους χαρακτηριστικά, ότι είναι πολύ διαφορετικές οι εκλογές στις 7 Ιουλίου και ότι η απόφαση του κάθε πολίτη θα βαρύνει υπέρ ή κατά του πόλου της προόδου.

Δηλαδή της προσπάθειας –με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και πλέον της Προοδευτικής Συμμαχίας– που οδήγησε τη χώρα έξω από τις ασφυκτικές μνημονιακές δεσμεύσεις και έδωσε δείγμα γραφής χειροπιαστό, τεκμηριωμένο και κοστολογημένο για το ότι μπορεί να εγγυηθεί την υλοποίηση ενός προγράμματος με ισχυρό κοινωνικό πρόσημο, έναντι της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που, ομολογημένα ή ανομολόγητα, συγκροτεί το οικονομικοκοινωνικό πρόγραμμα της Ν.Δ.

• Υπάρχει αυτή τη στιγμή νέο πολιτικό μήνυμα προς τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που στις προηγούμενες κάλπες είτε απείχαν είτε έκαναν άλλη επιλογή, προκειμένου να επιστρέψουν;

Tο δίλημμα πρόοδος ή συντήρηση σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, κοινωνικό, θεσμικό, αλλά και στην κλίμακα της καθημερινότητας και της επιλογής ζωής –ιδιαίτερα για τους νέους–, είναι απολύτως υπαρκτό.

Οι πολίτες θα αποφασίσουν και για την πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση της Συνταγματικής Αναθεώρησης και για την αξιοποίηση μειζόνων αποφάσεων, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών. Τα διακυβεύματα αυτά αφορούν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, είτε στον χώρο της νεολαίας είτε όσους είχαν επιλέξει κομματικούς σχηματισμούς που δεν κατέρχονται σε αυτές τις εκλογές είτε, κυρίως, αυτούς που είχαν επιλέξει την αποχή λόγω της θεωρούμενης χαλαρής ψήφου.

Ολα τα παραπάνω συγκροτούν μια ρεαλιστική εκτίμηση για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για μια μεγάλη ανατροπή.

• Ποιο, κατά τη γνώμη σας, ήταν το λάθος που ενδέχεται να κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη κυβερνητική θητεία; Και αν κερδίσει τις εκλογές, ποιο μάθημα πήρε;

Το δίδαγμά μας έχει να κάνει προφανώς με την ανάγκη που υπήρχε και υπάρχει να γίνονται έγκαιρα πολιτικές κινήσεις στο επίπεδο των πολιτικών αποφάσεων και των συμμαχιών για τη διακυβέρνηση, έτσι ώστε να συμμετέχει ο κόσμος και να αντιλαμβάνεται σε αυτά που εμείς θεωρούμε αυτονόητα μέτρα και ως μια θετική κοινωνική μεροληψία.

Ακόμα επισημαίνω ότι και από εδώ και πέρα στον πρωτοφανή πόλεμο ο οποίος συντελείται από πλευράς του αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτικού-μιντιακού κατεστημένου, όπου την μπαγκέτα την κρατάνε λίγα και εξαιρετικά συγκεντρωμένα οικονομικά συμφέροντα στο σύνολο των media, θα πρέπει να υπάρχει η θεσμική δημοκρατική απάντηση που θα υπερβαίνει τη μόνιμη καρικατούρα που εμφάνιζαν προς τον λαό μέσω των fake news και βεβαίως των αποκρύψεων για τις πολιτικές και για τα πρόσωπα του χώρου μας.

• Μήπως ήταν λάθος να στηριχτούν τα υπερπλεονάσματα και η επιδοματική πολιτική προς τους ασθενέστερους στην υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης και τη σπρώξατε προς της Ν.Δ.;

Ακόμα και αν πρέπει κανείς να δει με αυτοκριτική ορισμένα φορολογικά βάρη για συγκεκριμένα μεσοστρώματα –και όχι βέβαια γενικώς και αορίστως για μια ενιαία μεσαία τάξη– πρέπει να πούμε ότι τόσο η υλοποίηση των εξαγγελιών από τη ΔΕΘ του ‘18 όσο και τα μέτρα που ελήφθησαν και εφαρμόστηκαν ενόψει και των ευρωεκλογών, και ιδιαίτερα το πρόγραμμα για την ελάφρυνση στη φορολόγηση που έχει παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκροτούν ένα σχέδιο ρεαλιστικό «για όλους».

Οσοι νεοφιλελεύθεροι σήμερα ξιφουλκούν γενικώς εναντίον της «επιδοματικής πολιτικής», προετοιμάζουν επί της ουσίας την επιβολή μέτρων που θα οδηγήσει ξανά, με τη σφραγίδα πια της ελληνικής διοίκησης, στις πιο ακραίες επιλογές που εισηγήθηκε και μερικές μάλιστα επέβαλε το ΔΝΤ στη χώρα μας, στα πιο σκληρά χρόνια της κρίσης.

• Εχετε μιλήσει για λάθη στον τρόπο επικοινωνίας των θετικών πολιτικών της κυβέρνησης. Μήπως τα θετικά δεν ήταν τόσο πολλά ώστε να τα καταλάβει ο πολίτης στην καθημερινότητά του;

Μια προοδευτική πολιτική που στηρίζεται και ανατροφοδοτείται με την έννοια και την κουλτούρα της κοινωνικής αλληλεγγύης, είναι η μόνη πολιτική που συγκροτεί και διατηρεί τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Τι έχουμε απέναντί μας;

Την αντίθετη ρητορική που οδηγεί στην αντικοινωνική αξία του κοινωνικού αυτοματισμού, του ατομικισμού, των πολιτικών που διευρύνουν συνεχώς τις ανισότητες σε βάρος των αδυνάτων, δηλαδή μια επιστροφή στις πολιτικές που οδήγησαν στη χρεοκοπία αλλά και στις τόσο βαριές συνέπειες για τους αδύναμους στην κοινωνία. Ας αφήσουμε τους πολίτες, οι οποίοι έδειξαν εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ και στις προοδευτικές δυνάμεις, να αποφανθούν στην ποσοτική αποτίμηση που κάνατε εμμέσως με την ερώτησή σας.

• Από πολλές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προέκυπτε μια αίσθηση υπεροχής του Αλ. Τσίπρα έναντι του Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά μετά είδαμε μια διαφορά σχεδόν 10 μονάδων. Μήπως υποτιμήσατε τον αντίπαλό σας;

Καλό θα ήταν σε μια διαμορφούμενη κοινή γνώμη να υπάρξουν και ένα και δύο ντιμπέιτ ανάμεσα σε όλους, αλλά και στους δύο υποψήφιους πρωθυπουργούς, έτσι ώστε να γίνει δυνατόν να αντιληφθεί για ακόμα μία φορά ο πολίτης το προσωπικό, το πολιτικό και προγραμματικό φορτίο που εκφράζουν στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη, τόσο ο νυν πρωθυπουργός, ως εκφραστής του προοδευτικού πόλου, όσο βεβαίως και ο κ. Μητσοτάκης.

Ο ίδιος άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας πρόσφατα είπε –προσωπικά συμφωνώ απόλυτα– ότι καθόλου δεν υποτιμά τον κ. Μητσοτάκη στον ρόλο του, ως φορέα όμως μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που βεβαίως στρέφεται συλλήβδην εναντίον του Δημοσίου, των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτους, δηλαδή εν τέλει του δημοσίου συμφέροντος.

• Ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τελικά τις εκλογές, μήπως έχει κερδίσει και έχει πετύχει να γίνει ο βασικός αντιδεξιός πόλος, παίρνοντας τη θέση που είχε κάποτε το ΠΑΣΟΚ; Αισθάνεστε ως το νέο ΠΑΣΟΚ;

Η πολύχρονη κρίση και τα μνημόνια, με τη σαφή διαφοροποίηση ως προς τη μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τα τελευταία χρόνια τη χώρα σε έναν ανοιχτό διάδρομο με προοπτική και με ανάκαμψη της οικονομίας με την κοινωνία όρθια, έχουν τροποποιήσει πλήρως τα στερεότυπα της μακράς μεταπολιτευτικής περιόδου, στην οποία επί της ουσίας αναφέρεται η ερώτηση.

Η Αριστερά και οι ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις έχουν διαμορφώσει ήδη ένα πολιτικό τοπίο και μια ισχυρή εκλογική επιρροή που διεκδικεί στις νέες συνθήκες, με όρους «νέας μεταπολίτευσης», την έκφραση των αναγκών, των αγώνων και των αξιών της ιστορικά επιβεβαιωμένης σε κρίσιμες στιγμές πλειοψηφίας αυτών των δυνάμεων.

• Τίθεται κατά τη γνώμη σας θέμα ηγεσίας αν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές; Ποιος θα μπορούσε να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα;

Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε μόνο να απευθυνθεί προς τον κ. Μητσοτάκη και την παράταξή του, καθώς έχουν δηλώσει, προσωπικά το σέβομαι σε σχέση με τις δικές τους αξίες για την πολιτική, ότι όποιος χάνει φεύγει, ενώ όποιος κερδίζει μένει. Προφανώς δεν έχει καμία σχέση με όλα τα πραγματικά δεδομένα των τελευταίων ετών, τόσο για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευρύτερες δυνάμεις της προοδευτικής συμμαχίας όσο και για την προσωπικότητα του σημερινού πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.

• Τελικά μήπως είχατε δίκιο όταν πέρυσι είχατε εισηγηθεί τριπλές εκλογές τον Μάιο; Γιατί έπρεπε η χώρα πρώτη φορά από το 1929 να κάνει εκτάκτως εκλογές τον Ιούλιο;

Ετσι κι αλλιώς, επί της ουσίας ολοκληρώθηκε η 17η περίοδος της Βουλής, με τυπικό όριο το τέλος Σεπτεμβρίου του ‘19. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα Μαΐου-Σεπτεμβρίου θα διεξαγόταν το σύνολο των εκλογικών διαδικασιών. Νομίζω ότι ανεξαρτήτως του χρόνου διεξαγωγής, ο ελληνικός λαός θα δώσει τη δικιά του θετική ετυμηγορία για τη συνέχιση της προοδευτικής διακυβέρνησης.

• Ισως η σημαντικότερη στιγμή της τετραετίας ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών. Για ποιο λόγο αφήσατε επί μήνες τον Πάνο Καμμένο ως υπουργό Αμυνας της κυβέρνησης να μιλά για προδοσία και ολετήρες;

Διατυπώνω όχι για πρώτη φορά ότι για πολλούς μήνες, λόγω των γνωστών εγγενών αντιφάσεων με την παρουσία του μαχητικού κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών κ. Καμμένου στη συγκυβέρνηση, απωλέσθη πολύ μεγάλος πολιτικός χρόνος για να πεισθεί και να μεταστραφεί μέσα από τη συζήτηση το πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, για ένα ζήτημα που σαφέστατα ευνοεί τις ελληνικές θέσεις, την καλή γειτονία και τη σταθερότητα στην περιοχή.

• Ηταν τελικά η ενδεδειγμένη τακτική, δεδομένης της αρνητικής στάσης της πλειοψηφίας της κοινωνίας, να χαρακτηριστούν συλλήβδην όσοι διαφωνούν με τις Πρέσπες ως ακροδεξιοί;

Δεν δέχομαι τη συγκεκριμένη διατύπωση η οποία μας απευθύνθηκε από τη Ν.Δ. και την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ενώ ουδέποτε ήταν στη ρητορική μας. Αυτοί το έκαναν για να καλύψουν τον δικό τους ακραίο τακτικισμό, δηλαδή τη σύμπλευσή τους με ό,τι ακροδεξιό, συντηρητικό και οπισθοδρομικό υπήρχε στην ελληνική κοινωνία.

Σε ιστορική κλίμακα όλοι βεβαίως κρινόμαστε και αυτές οι πολιτικές των ηγεσιών της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ., οι ηγεσίες των οποίων ενόψει των εθνικών εκλογών ξεχάσαν τα περί προδοσίας για τις Πρέσπες, είναι αποκαλυπτικές για την ακραία πολιτική υποκρισία και τη διχαστική επικινδυνότητα που εμπεριείχαν οι τακτικές τους. Αλλά και αυτό είναι προς κρίση στην κάλπη της επόμενης Κυριακής.

Γιατί τώρα αυτή η επίθεση εναντίον σας από τον ακροδεξιό χώρο και το «Μακελειό»;

Προς ώρας, κρατήστε παρακαλώ αυτό που σας λέω, απλώς διατυπώνω την εκτίμηση ότι αυτή η επίθεση εναντίον μου και εναντίον επίσης κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ συγκροτεί για πολλοστή φορά μια αθλιότητα που προκύπτει από τη συνάντηση της πολιτικής αλητείας με τον δημοσιογραφικό βούρκο.

Επισημαίνω τον θετικό ρολό που η «Εφ.Συν.» και άλλες δημοκρατικές εφημερίδες διαδραματίζουν, με την ευκαιρία και αυτού του τελευταίου επεισοδίου, με τον ρόλο τους για την αέναη μάχη εναντίον του ιστορικού αναθεωρητισμού και της μνήμης απέναντι στη λήθη.