Τσιρίδες, κλωτσιές και οργή: Τέσσερις τρόποι να ηρεμήσουμε το θυμωμένο παιδί

Τα παιδιά τσιρίζουν, κλωτσάνε, χτυπάνε δυνατά τα πόδια τους από τον θυμό. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτά τα ξεσπάσματα τους;

Εδώ δεν μιλάμε για θυμωμένα ή ανυπάκουα παιδιά. Μιλάμε για αυτά ακριβώς τα παιδιά ή πιο σωστά τα νήπια που κάποιες στιγμές τσιρίζουν, κλωτσάνε, χτυπάνε δυνατά τα πόδια τους ή κοκαλώνουν από το θυμό.

Για το κανονικό ξέσπασμα θυμού το οποίο οι ειδικοί ονομάζουν συναισθηματικό βραχυκύκλωμα παρατηρώντας ότι από τη στιγμή που το ξέσπασμα θα ξεκινήσει, ούτε ο γονιός μπορεί να το ανακόψει αλλά ούτε και το παιδί να το ελέγξει. Το εν λόγω ξέσπασμα θυμού επέρχεται συνήθως όταν το παιδί έχει συσσωρεύσει πολλή απογοήτευση – συχνά ανάμεικτη με φόβο ή ανησυχία –και έχει μέσα του τόση ένταση που μόνο με μία έκρηξη μπορεί να απελευθερωθεί.

Κάποιες φορές αναπτύσσεται σιγά σιγά κι άλλες τόσο γρήγορα και απρόσμενα σαν το παιδί να… βραχυκύκλωσε επειδή κάποιος του πάτησε λάθος κουμπί. Όσο το ξέσπασμα διαρκεί, το παιδί είναι στο έλεος της εσωτερικής οργής του, χαμένο και τρομοκρατημένο με αυτά τα βίαια συναισθήματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Κι όσο δυσάρεστα κι αν είναι για εσάς αυτά τα ξεσπάσματα, για εκείνο είναι πολύ χειρότερα. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτές τις δύσκολες (και για τους δυο μας) στιγμές; Οι ειδικοί προτείνουν τα εξής:

– Την ώρα της «έκρηξης» μην προσπαθείτε να συνετίσετε ή να επιπλήξετε το παιδί διότι όσο διαρκεί το ξέσπασμα δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά.

– Αποφύγετε όσο μπορείτε να βάλετε κι εσείς τις φωνές. Ο θυμός είναι μεταδοτικός και ενδεχομένως με κάθε φωνή που βάζει να θυμώνετε όλο και περισσότερο. Προσπαθήστε ωστόσο να μη πάρετε μέρος. Αν κάνετε κι εσείς το ίδιο, το πιθανότερο είναι να παρατείνετε το ξέσπασμα, διότι εκεί που το παιδί κοντεύει να ηρεμήσει θα ακούσει τη νευριασμένη φωνή σας και θα αρχίσει πάλι τα ίδια.

– Φροντίστε να μην σχηματίζει το παιδί την εντύπωση ότι επιβραβεύεται ή τιμωρείται για ένα ξέσπασμα. Ο σκοπός είναι να δει ότι αυτά τα ξεσπάσματα δεν αλλάζουν τίποτα, ούτε υπέρ του ούτε κατά του. Αν η αιτία του ξεσπάσματος είναι ότι δεν το αφήνετε να βγει στην αυλή, μην αλλάξετε γνώμη και το αφήσετε να βγει.

– Μην καλοπιάνετε το παιδί από φόβο μήπως σας φέρει σε δύσκολη θέση με τα ξεσπάσματά του. Πολλοί γονείς τρέμουν στην ιδέα ενός ξεσπάσματος σε δημόσιο χώρο, αλλά το νήπιο σας δεν πρέπει να αντιληφθεί αυτή την ανησυχία σας. Άπαξ και καταλάβει ότι τα ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα του επηρεάζουν τη συμπεριφορά σας απέναντί του, θα μάθει να τα χρησιμοποιεί.