Η μετα-ευρωεκλογική περίοδος έχει μετατραπεί σε πραγματικό «ναρκοπέδιο» για το πολιτικό σύστημα, καθώς οι νέες δημοσκοπήσεις που αναμένονται μέσα στην εβδομάδα αναμένεται να διαμορφώσουν νέες ισορροπίες και στρατηγικές. Τα κόμματα, με το βλέμμα καρφωμένο στα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων, επιχειρούν να διαβάσουν τις πρώτες αντιδράσεις του εκλογικού σώματος σε τέσσερις κρίσιμες παραμέτρους: τις κυβερνητικές παροχές σε συνταξιούχους και ενοικιαστές, τις επιπτώσεις της ακρίβειας κατά το Πάσχα, το διαχρονικό αποτύπωμα της τραγωδίας των Τεμπών και τη δυναμική της Πλεύσης Ελευθερίας υπό τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει να διατηρήσει τη σταθεροποίηση που πέτυχε στα τέλη Μαρτίου, με στόχο να παγιωθεί πάνω από το 30%. Η πίεση είναι αισθητή, καθώς η ακρίβεια στο Πασχαλινό τραπέζι και οι οικονομικές ανησυχίες των νοικοκυριών μπορεί να ανατρέψουν τη θετική δυναμική των τελευταίων μηνών. Το ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Νίκο Ανδρουλάκη, πασχίζει να ανασυγκροτηθεί και να επιστρέψει στη δεύτερη θέση, θέτοντας στο στόχαστρο τη διαφθορά και τη συντηρητική πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, φαίνεται παγιδευμένος σε χαμηλά ποσοστά, αντιμετωπίζοντας τη δυσκολία οικοδόμησης αξιόπιστων συμμαχιών, ενώ οι τάσεις διάσπασης της Κεντροαριστεράς δημιουργούν επιπλέον προβλήματα συνοχής.
Η δεύτερη ταχύτητα της πολιτικής σκηνής περιλαμβάνει δυνάμεις που κερδίζουν πόντους αργά αλλά σταθερά. Το ΚΚΕ, προβάλλοντας ως «μοναδικός νικητής της κοινωνίας της εργασίας», δεν συμβιβάζεται με το 8% και δίνει νέο ραντεβού με το εκλογικό σώμα την Πρωτομαγιά. Η Πλεύση Ελευθερίας, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου σε πρωταγωνιστικό ρόλο, καταγράφει θεαματική άνοδο πενταπλασιάζοντας τα ποσοστά της σε σχέση με τις ευρωεκλογές, αντλώντας υποστήριξη από απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, το έλλειμμα έμπειρων στελεχών παραμένει ένα βασικό εμπόδιο για τη σταθεροποίηση της ανόδου της.
Παράλληλα, η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου σταθεροποιεί τη θέση της εντός της παραδοσιακής δεξιάς, κερδίζοντας τόσο συντηρητικούς ψηφοφόρους όσο και ένα κομμάτι της ψήφου διαμαρτυρίας. Τα υπόλοιπα μικρότερα δεξιά κόμματα, ωστόσο, εμφανίζουν εικόνα στασιμότητας. Αντίθετα, στη Νέα Αριστερά επικρατεί αναβρασμός: το 2% και οι εσωκομματικές διαφωνίες οδηγούν σε σοβαρούς κινδύνους περαιτέρω συρρίκνωσης, ειδικά ενόψει του συνεδρίου στα τέλη Ιουνίου. Πιθανότατα, αν οι ισορροπίες δεν αλλάξουν, το σενάριο ενός έκτακτου συνεδρίου θα έρθει πιο κοντά, καθώς η ηγετική ομάδα φαίνεται να ακολουθεί διαφορετικές στρατηγικές.
Το ΜέΡΑ25 διατηρείται οριακά κοντά στο 3%, προσπαθώντας να ανακτήσει μέρος της χαμένης δυναμικής του, ενώ το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη παλεύει να σταθεί στα πόδια του μετά την αποτυχία δημιουργίας κοινοβουλευτικής ομάδας, γεγονός που κόστισε σημαντικά στη δημόσια εικόνα του. Το επικείμενο συνέδριο μέσα στον Μάιο ίσως αποτελέσει την τελευταία ευκαιρία για ανασυγκρότηση ή ριζική αναθεώρηση στόχευσης.
Στην ουσία, το πολιτικό τοπίο είναι πιο ρευστό από ποτέ. Οι επιτελείς όλων των κομμάτων κρατούν σημειώσεις, αναλύουν κάθε μικρό εύρημα και προετοιμάζονται για πιθανές αλλαγές στρατηγικής, εν όψει ενός καλοκαιριού που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για τις εξελίξεις. Με τους ψηφοφόρους πιο απρόβλεπτους και πιο απαιτητικούς, η επιτυχία πλέον δεν εξαρτάται μόνο από τα παραδοσιακά εργαλεία της πολιτικής επικοινωνίας, αλλά από την ικανότητα κάθε κόμματος να αφουγκραστεί τις νέες ανάγκες και να προσαρμοστεί σε πραγματικό χρόνο.