Το μπλοκ της Γερμανίας στις μεταρρυθμίσεις του Συμφώνου Σταθερότητας

Μάλλον πρόωροι ήταν οι πανηγυρισμοί στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες της Ευρώπης, για τις προτάσεις της Κομισιόν που αφορούσαν την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, του δημοσιονομικού πλαισίου που διέπει η ΕΕ. Λογάριαζαν χωρίς το ξενοδόχο, δηλαδή τη Γερμανία, που ανέκαθεν διεπόταν από κτητικές τάσεις και αντιλήψεις αναφορικά με την οικονομική «λογική» και κατεύθυνση που πρέπει να έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το Βερολίνο διαθέτει τη δική του ατζέντα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έχει σημαντικές διαφορές από τις προτάσεις που κατέθεσε η Κομισιόν και βρίσκουν σύμφωνες τις χώρες του Νότου. Η Γερμανία σπεύδει ταχέως να διαλύσει τα «σύννεφα» ψευδαισθήσεων που προς στιγμήν διαμορφώθηκαν , αναφορικά με τη διάθεση συναίνεσης στην αναθεώρηση του Συμφώνου. Είναι πρόδηλο, όπως προκύπτει από τις αντιπροτάσεις της γερμανικής κυβέρνησης, ότι στην παρούσα φάση τις δύο πλευρές (Κομισιόν-χώρες Νότου) και τη Γερμανία, χωρίζει άβυσσος.

Και αυτό προκύπτει ως ασφαλές συμπέρασμα αν αναλογιστεί κάποιος ότι οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτελούν τη βάση των διαπραγματεύσεων-διαβουλεύσεων, που η Γερμανία εμφανώς αμφισβητεί και εμμέσως πλην σαφώς σαμποτάρει. Η γερμανική κυβέρνηση, όπως πρόσφατα αποκάλυψαν οι Financial Times, δεν συναινεί στις αλλαγές που σχετίζονται με τις παραμέτρους του χρέους. Επιμένει ότι πρέπει να διατηρηθεί ο ποσοτικός στόχος της μείωσης του χρέους στο 1% του ΑΕΠ ετησίως για τις χώρες με υψηλό χρέος, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, ενώ για τις υπόλοιπες τοποθετεί τον πήχη στο 0,5%.

Κόντρα τελείως, δηλαδή, στην πρόταση της Κομισιόν που προφανώς ευνοεί την Ελλάδα και προβλέπει: κατάργηση του ποσοτικού στόχου της μείωσης του χρέους και ξεχωριστή συμφωνία κάθε χώρας με την Επιτροπή, προκειμένου αυτή να ορίζει τον κατάλληλο στόχο, λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές δυνατότητες της πρώτης.

Δεύτερος άξονας διαφωνίας είναι η πρόταση της Κομισιόν να είναι εκείνη που θα ελέγχει και θα εποπτεύει τα δημοσιονομικά των κρατών μελών. Το Βερολίνο είναι ξεκάθαρα εναντίον αυτού του ενδεχόμενου, τονίζοντας και πάλι ότι πρέπει να υπάρχουν κοινά ποσοτικά κριτήρια αναφοράς και διασφαλίσεις, ειδικά για τις χώρες με πολύ υψηλό χρέος.

Εξόχως και καθόλου αμελητέα, ειδικά για την Ελλάδα που έχει ξεκάθαρο συμφέρον, είναι η απόρριψη της Γερμανίας των προτάσεων που έχουν καταθέσει χώρες όπως η δική μας, για εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.

Μεγάλο το χάσμα

Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές πως το χάσμα που χωρίζει Γερμανία και τις χώρες το Νότου, για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν έχει μικρύνει ούτε στο ελάχιστο. Από την μία πλευρά οι Νότιοι προωθούν ένα νέο δημοσιονομικό πλαίσιο που θα ευνοεί τη μείωση του δημόσιου χρέους,  θα προσφέρει μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία με προτεραιότητα στις επενδύσεις και θα περιορίζει αισθητά τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Στην αντίπερα όχθη, όμως, η Γερμανία συνεχίζει να προτάσσει ως βασικό και κυρίαρχο μέλημα τη δημοσιονομική πειθαρχία, θέτοντας ως θέσφατο το  αυστηρό πλαίσιο ελέγχου που δεν απέχει πολύ από το γνωστό και μη εξαιρετέο δόγμα Σόιμπλε.