Το ΔΝΤ προειδοποιεί για την «άβολη αλήθεια» στη μάχη κατά του πληθωρισμού

Οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να αποδεχθούν την «άβολη αλήθεια» ότι μπορεί να χρειαστεί να ανεχτούν μια μεγαλύτερη περίοδο πληθωρισμού πάνω από τον στόχο του 2% προκειμένου να αποτρέψουν μια οικονομική κρίση, προειδοποίησε η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η Γκίτα Γκόπιναθ τόνισε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Σίντρα της Πορτογαλίας, ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια δύσκολη επιλογή μεταξύ της επίλυσης ενός μελλοντικού χρηματοπιστωτικού κραχ στις υπερχρεωμένες χώρες και της μεγάλης αύξησης του κόστους δανεισμού για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.

«Δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά αυτό είναι μια πιθανότητα», είπε η Γκόπιναθ στους Financial Times πριν από την ομιλία της. «Σε αυτό το περιβάλλον είναι που θα μπορούσατε να δείτε τις κεντρικές τράπεζες να προσαρμόζουν το πως αντιδρούν και να λένε “Εντάξει, ίσως ανεχόμαστε τον πληθωρισμό να είναι υψηλότερος για λίγο ακόμα”».

Τα υψηλά επίπεδα χρέους πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων τις αφήνουν ευάλωτες σε μια νέα οικονομική κρίση, προειδοποίησε η Γκόπιναθ.

«Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο πληθωρισμός αργεί πολύ για να φτάσει στον στόχο – αυτή είναι η πρώτη μου άβολη αλήθεια – και αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύουμε να εδραιωθεί ο πληθωρισμός» υπογράμμισε.

«Όταν οι κυβερνήσεις δεν έχουν δημοσιονομικό χώρο ή πολιτική στήριξη για να ανταποκριθούν στο πρόβλημα, οι κεντρικές τράπεζες μπορεί να χρειαστεί να προσαρμόσουν τη νομισματική τους πολιτικής για να λάβουν υπόψη τις οικονομικές δυσκολίες» είπε στην ομιλία της.

Αλλά πρόσθεσε ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας «υψηλός πήχης» προτού οι κορυφαίες κεντρικές τράπεζες δεχτούν να παραμείνει ο πληθωρισμός πάνω από τον στόχο του 2% για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, επειδή θα μπορούσε να εδραιώσει ακόμη περισσότερο την αύξηση των τιμών, όπως συνέβη στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960.

Το οικονομικό στρες στην ευρωζώνη «μπορεί επίσης να έχει διαφορετικές περιφερειακές επιπτώσεις, με τα spread [επιτοκίων] να αυξάνονται περισσότερο σε ορισμένες οικονομίες με υψηλό χρέος» και αυτό θα μπορούσε «να ενισχύσει άλλες ευπάθειες που προκύπτουν από το χρέος των νοικοκυριών και ένα μεγάλο μερίδιο στεγαστικών δανείων με κυμαινόμενο επιτόκιο σε ορισμένες χώρες» ανέφερε.