Τι θα συνέβαινε αν σταματούσε η περιστροφή της Γης;

Όσο υπάρχει η γη (τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια), περιστρέφεται. Υπάρχει ωστόσο, το ενδεχόμενο να σταματήσει να το κάνει; Και αν ναι, τι θα συμβεί; Αυτή ήταν η απορία που διατύπωσε ένα 12χρονο αγόρι από το Αμπερντίν της Σκωτίας και ανέλαβε να απαντήσει ο αστρονόμος Τζάκο βαν Λουν, από το Keele University, από το Στάφορντσαϊρ της Αγγλίας. Είναι πανεπιστήμιο παγκοσμίως γνωστό για το εύρος της διαδασκαλίας και της έρευνας που αφορά τα πιο επείγοντα προβλήματα που έχει να διαχειριστεί ο κόσμος.

Τι εξήγησε ο ειδικός μέσω του Conversation;

“Η γη κατασκευάστηκε από τα ερείπια που έμειναν, όταν σχηματίστηκε ο ήλιος από την κατάρρευση ενός τεράστιου νέφους ύλης. Τα συντρίμμια που στη συνέχεια έγιναν η γη, έκαναν κύκλους γύρω από τον ήλιο, αντίστοιχους με αυτούς που κάνει το νερό στο σιφόνι, όταν αδειάζουμε την μπανιέρα. Η γη συνέχισε να περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και αφού σχηματίστηκε, όπως και για τα χρόνια που ακολούθησαν. Έτσι εκτιμάται πως θα το κάνει για πάντα.

Περιστρέφεται σταθερά, μια φορά κάθε 23 ώρες και 56 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα, η γη επίσης κινείται λίγο πιο μακριά στην τροχιά της γύρω από τον ήλιο και χρειάζεται ένα χρόνο για να ολοκληρώσει τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να γυρίσει λίγο περισσότερο -για τέσσερα λεπτά- έως ότου αντικρίσει ξανά τον ήλιο. Πράγμα που σημαίνει ότι μια ημέρα στη γη διαρκεί 24 ώρες.

Ο λόγος που η γη συνεχίζει να περιστρέφεται, είναι επειδή δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα για να σταματήσει αυτήν τη συνθήκη. Εάν ανεβείτε σε περιστρεφόμενα αλογάκια, στην παιδική χαρά, κάποια στιγμή θα σταματήσουν. Αυτό συμβαίνει γιατί όπως περιστρέφονται, ο αέρας και η επιφάνεια της παιδικής χαράς πιέζουν στην αντίθετη φορά, προκαλούν τριβή και επιβραδύνουν την περιστροφή.

Η γη περιστρέφεται στο διάστημα, που είναι σχεδόν άδειο. Δεν υπάρχει αντίθετος αέρας για να επιβραδύνει την περιστροφή. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα πράγμα που την επιβραδύνει: είναι η Σελήνη.

Η κίνηση της πλευράς της γης που βλέπει προς τη σελήνη δεν εξισορροπείται απόλυτα από τη βαρύτητα. Το αυτό συμβαίνει και με τη μεριά της γης που είναι από την άλλη πλευρά. Η ανισορροπία αυτή προκαλεί παλίρροιες των ωκεανών, με τα νερά να διογκώνονται και στις δυο πλευρές της γης.

Όπως περιστρέφεται η γη, αυτά τα εξογκώματα κινούνται στην επιφάνεια της σαν κύμα, πιέζοντας αντίθετα ως προς την περιστροφή της, η οποία επιβραδύνεται. Αυτό σημαίνει ότι η ημέρα στη γη μεγαλώνει κατά ένα δευτερόλεπτο, κάθε 50.000 χρόνια.

Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να επηρέαζε την περιστροφή της γης θα ήταν η πτώση ενός άλλου πλανήτη πάνω της. Ακόμα και αν συνέβαινε αυτό, θα άλλαζε τον τρόπο της περιστροφής. Δεν θα την σταματούσε τελείως”.

Και τι θα γίνει αν με κάποιον τρόπο σταματήσει η περιστροφή;

“Η βαρύτητα θα μας κρατούσε στο έδαφος (δεν θα εκτοξευόμασταν στο διάστημα), αλλά θα υπήρχαν πολλές

αλλαγές. Η μια ημέρα στη γη θα διαρκούσε έξι μήνες και αυτό θα ήταν και το διάστημα της μιας νύχτας. Η γη θα σταματούσε να περιστρέφεται, αλλά θα συνέχιζε να είναι στην τροχιά του ήλιου. Η εκτεταμένη ζέστη και το εκτεταμένο ψύχος θα επηρέαζε το κλίμα. Η μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας θα προκαλούσε ισχυρούς ανέμους, που θα μετέφεραν ζεστό αέρα προς τη ψυχρότερη, νυχτερινή πλευρά της γης. Ο άνεμος θα φυσούσε επίσης, από τις θερμές περιοχές προς τις ψυχρές πολικές περιοχές. Κάτι που δεν συμβαίνει τώρα που περιστρέφεται -καθώς ο άνεμος εκτρέπεται προς τα πλάγια. Οι ανατολικοί και οι δυτικοί άνεμοι θα συναντιόνταν και θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκαλέσουν τεράστιους στροβίλους ανέμου, στο μέγεθος ολόκληρων ηπείρων.

Ο πυρήνας της γης είναι εν μέρει από λιωμένο σίδηρο. Η περιστρεφόμενη κίνηση τον μετατρέπει σε μαγνήτη και δίνει στη γη ένα μαγνητικό πεδίο που μας προστατεύει από την επιβλαβή ακτινοβολία -που προέρχεται από σωματίδια του ήλιου και κοσμικές ακτίνες, έξω από το ηλιακό σύστημα. Το μαγνητικό πεδίο σταματά την ακτινοβολία από το να μας φτάσει, χτυπά την ατμόσφαιρα της γης και προκύπτει το βόρειο και το νότιο σέλας.

Χωρίς το μαγνητικό πεδίο, η ακτινοβολία θα έφτανε στην επιφάνεια της γης και οι άνθρωποι θα αρρώσταιναν. Κάποια πουλιά χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο για να βρουν το δρόμο τους, οπότε αν δεν περιστρεφόταν η γη, θα χάνονταν.

Τέλος, αν δεν περιστρεφόταν η γη, ο νυχτερινός ουρανός θα έδειχνε παντού τις ίδιες συγκεντρώσεις αστεριών, αφού θα κοιτούσαμε πάντα το διάστημα προς την ίδια κατεύθυνση. Κάτι διαφορετικό από το να βλέπουμε τα αστέρια να ανατέλλουν και να δύουν, κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπως βλέπουμε και διαφορετικούς σχηματισμούς, σε διαφορετικές εποχές του χρόνου”.