Τι θα σημάνει τελικά για τον κόσμο της εργασίας την Τρίτη;

Όσο περνάνε οι ημέρες, όλο και περισσότερες διοικήσεις Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων προσέρχονται στην απεργία της ερχόμενης Τρίτης. Αλλά το ζήτημα δεν είναι οι διοικήσεις.

Η επίθεση της κυβέρνησης στις κλαδικές συμβάσεις φέρνει χιλιάδες εργαζόμενους αντιμέτωπους με μείωση μισθών και συμπίεσή τους προς το όριο του κατώτατου.

Την ίδια στιγμή, οι προηγούμενες ρυθμίσεις Βρούτση -που εισήχθησαν αιφνιδιαστικά για ψήφιση πέντε λεπτά πριν κλείσει η Βουλή για καλοκαίρι- έχουν λύσει σε σημαντικό βαθμό τα χέρια της εργοδοσίας ως προς τις απολύσεις, ενώ οι εγγυήσεις στοιχειώδους εργασιακής προστασίας για τους εργολαβικούς έχουν πάει περίπατο.

Είναι λοιπόν ο κόσμος της εργασίας, οι άνθρωποι, που μπορούν με τη μαζική συμμετοχή τους να κάνουν ζωντανή την απεργία της Τρίτης και, κυρίως, να την καταστήσουν πολιτικά αποτελεσματική.

Παράλληλα, είναι αξιοπρόσεκτες οι ανακατατάξεις που εμφανίζονται στον συνδικαλιστικό χώρο. Το πανίσχυρο κάποτε συνδικαλιστικό κατεστημένο δείχνει να καταρρέει. Οι αποφάσεις για την απεργία, που η προσωρινή, πλέον, διοίκηση της ΓΣΕΕ προσπάθησε μανιωδώς να αποτρέψει, δείχνουν μια αιφνίδια ρευστοποίηση των παραδοσιακών συσχετισμών. Και αυτό είναι μια καλή είδηση.

Είναι λοιπόν μια εξαιρετική στιγμή για μια πρωτοβουλία που θα ανασυγκροτήσει το συνδικαλιστικό κίνημα. Μια πρωτοβουλία που θα επιχειρήσει να υπερβεί τις εκφυλιστικές πρακτικές, τον παραγοντισμό, τη γραφειοκρατική λογική, τη συνδιαλλαγή, την αδιαφάνεια και τη διαφθορά, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που τα τελευταία χρόνια καταρράκωσαν το κύρος του συνδικαλιστικού κινήματος και το απομόνωσαν από τον κόσμο της πραγματικής εργασίας.

Η ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού πρέπει να γίνει στη βάση ζωντανών κινητοποιήσεων και ώριμων και δίκαιων αιτημάτων. Και η ερχόμενη Τρίτη μπορεί να είναι μια εξαιρετική αφετηρία.

πηγή   left.gr