Θ. Ξανθόπουλος: Όχι στη πλήρη απαλλαγή των ΠΑΕ από την ευθύνη των οπαδικών στρατών σε περίπτωση επεισοδίων

«Στη λογική της αριστεράς ο αθλητισμός είναι κοινωνικό δικαίωμα, ένα μέσο πραγμάτωσης και ολοκλήρωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Το τεράστιο ενδιαφέρον που υπάρχει σε όλο τον κόσμο, προκαλεί όπως είναι φυσικό και το οικονομικό ενδιαφέρον. Δεν πρέπει όμως ο αθλητισμός να αφυδατώνεται από το κοινωνικό του περιεχόμενο», υπογράμμισε ξεκινώντας την ομιλία του για το αθλητικό νομοσχέδιο, ο βουλευτής Δράμας και τομεάρχης Δικαιοσύνης Θεόφιλος Ξανθόπουλος.

«Αθλητισμός δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, είναι όλα τα αθλήματα. Σε εποχές πανδημίας δοκιμάστηκε μαζί με την κοινωνία, όλο το αθλητικό εποικοδόμημα. Χρειάζεται στήριξη για να επανακκινήσει. Ιδίως το μεγάλο κομμάτι του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Δεν περιποιούν τιμή για την κυβέρνηση τα 13 εκ. ευρώ που έχουν εξαγγελθεί. Περιμένουμε να δούμε πως θα τον ενισχύσετε περαιτέρω», πρόσθεσε.

Ο κ. Ξανθόπουλος στη συνέχεια έκανε τις παρακάτω παρατηρήσεις:

​Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού έχει και διοικητική και δικαιοδοτική διάσταση. Πρέπει επομένως να υπάρχει ένας εσωτερικός κανονισμός που θα ορίζει τα στοιχεία με τα οποία θα λαμβάνονται οι αποφάσεις της

​Μπορείτε να χορηγήστε voucher σε πολυτέκνους, ανέργους κ.α ώστε να δώσετε κίνητρο στους ανθρώπους αυτούς να παρακολουθήσουν αθλητικά γεγονότα και να αισθανθούν και εκείνοι ότι συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες. Πρόταση που ο παριστάμενος υφυπουργός Αθλητισμού αντιμετώπισε με θετικό τρόπο.

​Αλλάζετε την ευθύνη εις ολόκληρον που είχαν οι ΠΑΕ για ζημιές που διαπράττουν οι οπαδοί τους. Τώρα την ευθύνη έχουν οι φυσικοί αυτουργοί οι οποίοι είναι ανίκανοι να αποζημιώσουν αυτούς που ζημιώθηκαν, με αποτέλεσμα και οι ΠΑΕ να μην αισθάνονται την υποχρέωση να τιθασεύσουν αυτούς τους ανθρώπους. Η πλήρης απαλλαγή των ΠΑΕ από την ευθύνη των οπαδικών στρατών σε περίπτωση επεισοδίων ​ δεν πρέπει να περάσει.

​Δεν μπορεί από τη πρώτη φορά να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η ποινή, καθώς δεν υπάρχει εξαγορά. Πρέπει να μείνει στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου και όχι να επιβληθεί οριζόντια ρύθμιση. Θα παρατηρηθεί το φαινόμενο, για κακουργήματα να μένουν εκτός φυλακής υπό όρους και για τα πλημμελήματα να οδηγούνται στη φυλακή.

​Καθίσταται υποχρεωτική η επιβολή υποχρεωτικών όρων με την άσκηση της ποινικής δίωξης. Στο κράτος δικαίου όμως ο πολίτης έχει δικαιώματα. Δεν μπορούμε να τα περιορίσουμε στη λογική της πρακτικής αντιμετώπισης.