Τα δυο Νόμπελ Λογοτεχνίας στους συγγραφείς Πέτερ Χάντκε και Όλγκα Τοκάρτσουκ

Η πολωνή συγγραφέας Όλγκα Τοκάρτσουκ και ο αυστριακός συγγραφέας Πέτερ Χάντκε τιμήθηκαν σήμερα με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2018 και 2019 αντίστοιχα, ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία στη Στοκχόλμη.

Το βραβείο φέτος είναι διπλό, καθώς το 2018 λόγω ενός σεξουαλικού σκανδάλου είχε ματαιωθεί η απονομή του. Στο σκάνδαλο εμπλεκόταν το μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας Καταρίνα Φρόστενσον, καθώς 18 γυναίκες είχαν κατηγορήσει τον σύζυγό της, τον γάλλο φωτογράφο Ζαν-Κλωντ Αρνώ, για σεξουαλική παρενόχληση.

Όλγκα Τοκάρτσουκ

Η Όλγκα Τοκάρτσουκ γεννήθηκε το 1962 στην πόλη Βρότσλαβ της Πολωνίας, όπου ζει ως σήμερα. Από το 1989, όταν δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή, παράλληλα με το κυρίως επάγγελμά της, της ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας, έχει αναδειχθεί σε μια από τις επιφανέστερες προσωπικότητες των σύγχρονων πολωνικών γραμμάτων. Έχει γράψει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, ενώ έργα της έχουν αποτελέσει τη βάση για θεατρικά κείμενα και κινηματογραφικά σενάρια.

Έχει τιμηθεί τέσσερις φορές με την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας της, το Βραβείο Nike, και έχει λάβει πλήθος ευρωπαϊκών διακρίσεων.

Πέτερ Χάντκε

Γεννημένος το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας, από μητέρα σλοβενικής καταγωγής και πατέρα Γερμανό στρατιώτη, ο Πέτερ Χάντκε σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Σφήκες». Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θεατρικό του «Βρίζοντας το κοινό».

Είναι επίσης γνωστός ως συν-σεναριογράφος της πολυβραβευμένης από τους κριτικούς ταινίας «Τα φτερά του έρωτα» (1987) του Βιμ Βέντερς.

Ο Χάντκε δημοσίευσε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται ένας από τους «κλασικούς μοντέρνους συγγραφείς» του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979).